Hulpgoederen

Zondag 09.15 uur. Ik zing de laatste noten van een lied dat ik aan het oefenen ben met onze band. We zingen het straks in de kerkdienst. Tijdens die laatste noten krijg ik een app’je van een medewerker van de 4e Musketier*, waarmee ik een week eerder al een paar keer contact heb gehad. Over hulpgoederen rijden voor Oekraïne. En nu komt de vraag of ik dinsdag al zou kunnen rijden! Gelukkig weet mijn baas er al van. Dus mijn antwoord is een overduidelijk JA! Ik loop gelijk naar mijn vrouw om haar het toffe nieuws te vertellen.

Dinsdag kan ik bij de firma Beelen in Harderwijk een combinatie oppikken, die kosteloos beschikbaar wordt gesteld. Terwijl ik de motor start van de prachtige DAF 105, begint een droom toch echt werkelijkheid te worden. In een column begin 2019 beschreef ik al hoe graag ik hulpgoederen wilde rijden. Vooral naar Roemenië. Om in de voetsporen te treden van mijn pa. En nu gaat het dan eindelijk gebeuren.

In Weesp en in Nieuw-Lekkerland laden we twee trailers zo vol dat er geen lucht meer in past. Water, eten, luiers en hygiëne-materiaal verdelen we over de laadvloer. Ik ontmoet ook mijn tot nu toe onbekende collega’s: Jan en Douwe in een Scania en Edwin en ik in de DAF. Om twee uur in de middag vertrekken we richting Roemenië. Daar komen we vrijdagmorgen om negen uur aan. Het meeste van de vracht raakt de Roemeense grond niet eens. Vooral het water en voedsel wordt gelijk in een Oekraïense trailer gezet en die rijdt diezelfde dag nog door. Ze zijn hard nodig daar.

We krijgen heerlijk warm eten en mogen daar even lekker douchen. En na interessante gesprekken en een kop koffie gaan we alweer richting Nederland. Om zondagavond weer thuis aan te komen: 4700 kilometer in zes dagen. Een pittige, maar zeer dankbare rit!

Erik Pathuis (42) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela

* De 4^e Musketier is een christelijke mannenbeweging.