Mijn therapie

Winterjack aan, handschoenen aan, goede nekwarmer om de nek en helm op. Het begin van mijn recept om even heerlijk te ontspannen: lekker op de motor uitwaaien. Gedachten op nul. Hoofd leeg.

Nu ik een vierdaagse werkweek heb, behoort dat inmiddels tot mijn rituelen. Jongste naar school, beetje huishouden doen en dan naar buiten kijken en hopen dat het droog is. Liefst ook zon. Maar ja, het blijft wel Nederland, hè. Pas op de motor bedenk ik waar ik heen ga. Pak ik weggetjes binnendoor? Of eerst een stuk autobaan, om wat sneller verder weg te komen. Het is voor mezelf ook altijd een verassing waar ik terecht kom. Maar vaak is dat wel op een plek waar ze koffie met appelgebak verkopen.

Zo ook vandaag. De dag startte met volop zon. Het begint al te kriebelen, natuurlijk. Maar eerst dus even de jongste naar school en wat klusjes doen. Dan weer naar buiten kijken. Ja hoor, de zon schijnt nog steeds. Het is wel maar 6 graden, dus goed aankleden. Via een mooie omweg op allerlei kleinere wegen kom ik in Wildervank uit. Even kijken of mijn kameraad er is. En ja hoor. Druk in de tuin bezig.

We gaan gezellig samen lunchen. En aangezien hij ook chauffeur, motorrijder en christen is, worden die onderwerpen uitgebreid besproken. Na goed bijgepraat te zijn stap ik weer op de motor – en hij kan ook zijn gang weer gaan.Ik draai de autobaan op en laat de wind nog even lekker zijn werk doen. Daarna wordt het tijd om voor veel te veel geld de tank vol te gooien met vloeibaar goud. En thuis krijgt de motor een uitgebreide wasbeurt. Bij dit laatste zullen mensen die mij kennen verbaasd opkijken. Poetsen behoort namelijk totaal niet tot mijn hobby’s. Maar ze hadden al gestrooid vannacht, dus helaas moet ik wel. En eerlijk is eerlijk, hij staat nu toch wel even te shinen in mijn schuurtje.

Erik Pathuis (42) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela