Uitrusten

“Pap, mag ik morgen mee? Ik heb geen digitale lessen morgen!”

“Van mij mag je, maar bij veel adressen mag je er niet uit.”
“O, geen probleem, ik wil even een dagje lekker uitrusten.”
“Wat jij wil, halfvijf wakker worden!”

Halfvijf de volgende ochtend … de wekker gaat voor de vijfde keer, denk ik. Ik krijg ze niet altijd allemaal mee. Daarom heb ik er ook zeven staan, waarvan ik de eerste twee of drie onbewust uit doe. En dan word ik me langzaam bewust van mijn levensvatbaarheid. Het gaat tot nu toe bijna altijd goed en ook vandaag ben ik er op tijd bij. Ik loop als eerste naar mijn zoon Dameyanthé en maak hem wakker. Die staat zó snel naast zijn bed, dat ik er gewoon van schrik. Ook goedemorgen.

Ook mijn vrouw loopt al rond. Ze heeft de auto nodig, dus brengt ze ons even. Ja, ik kan ook op de fiets gaan, maar het sputtert buiten een beetje. Tja, dan kun je natuurlijk niet fietsen.
Motor gestart, schijf ingevuld en de lading gecheckt. Nog geen kilometer verder ligt Dameyanthé al achter de stoelen. Hij was toch nog wel erg moe. Geen probleem, slaap lekker.
De eerste drie uur van de rit maakt hij in dromenland mee. Bij het eerste adres laat ik hem ook even eruit, zodat hij even in beweging komt. Daarna een ontbijtje geregeld bij de Shell en kletsend auto’s beoordelend rijden we door. Vier adressen lossen en in Oosterhout weer laden. Dat is zo gepiept. Dus nu snel op huis aan. Ook deze rit maakt hij niet helemaal bij bewustzijn mee. Met zijn voeten op het dashboard en zijn gezicht in de gordijnen ligt hij heerlijk te snurken. Ik volg zijn voorbeeld door ook een half uurtje op bed mijn ogen te sluiten om de laatste twee uurtjes nog even fris vol te houden. En om halfacht draai ik de deur achter mij op slot. Weekend!

Hij wilde een dagje uitrusten en dat is gelukt. Wat is er nou fijner dan in slaap te worden gehobbeld in onze cabines!

Erik Pathuis (40) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela