Carrièreswitch

Vorig jaar mocht ik een gastles geven over transport aan leerlingen in het voortgezet onderwijs. Voor ik mijn zegje mocht doen, zat ik in de kantine met een bakkie koffie. Ik keek om me heen en genoot van het gekrioel en geschreeuw van de jeugd. Zou dit misschien een leuke werkplek zijn voor mij?

Die gedachte kriebelde. Wil ik echt wat anders? Ik heb het toch goed bij De Boer? Ik heb nog hartstikke veel plezier in mijn werk. Aan de andere kant, ik ben ook al 22 jaar chauffeur. Wil ik dit nog 23 jaar doen? Twee maanden wik en weeg ik het plan.

Ik schrijf meerdere opzetjes van sollicitatiebrieven om ze in de prullenbak te gooien. Uiteindelijk stuur ik twee weken voor de grote vakantie een brief naar de school. Geen handige actie, bedacht ik me te laat. Zo kort voor een vakantie. Ik hoor niets.

In september toch maar even achter de brief aangebeld. Er was een vacature voor het mbo. Dus mijn sollicitatiebrief daarheen gestuurd. Helaas was ik net te laat en waren ze al in gesprek met iemand anders. Jammer, maar mocht het veranderen dan houd ik me aanbevolen, gaf ik ze mee. En zo bleef ik gewoon chauffeur en dat was ook goed. Want ik heb er nog steeds plezier in en ik heb het naar mijn zin bij de firma.

En toen ging de telefoon. Of ik nog belang had bij de functie? En zo ging ik tóch op gesprek. Lang verhaal kort: met de geweldige medewerking van de heren De Boer stapte ik twee weken later als conciërge het Menso Alting College in Groningen binnen. Daar werk ik nu zestien uur en dat combineer ik met twee dagen chauffeur zijn. 

Mooi man.