Columnist Dennis Ton

Huishouden

Heerlijk rustig zit ik na het eten, op de parking van ‘De Oude Ketting’, weer in mijn truck mijn stukje te schrijven voor jullie. Ik lift even mee op de gratis WiFi die het chauffeurscafé aanbiedt als je komt eten. Fijne lui hier in Boxtel.
Mijn gedachten gaan terug naar twee weken geleden. De telefoon gaat en ik krijg mijn vriendin aan de lijn. Huilend vertelt ze mij dat haar rug vast zit en dat ze hevige pijn lijdt. Ze kan bijna niet bewegen. Zo erg dat ze zich heeft ziek gemeld en dat is uitzonderlijk, want ze houdt net zo veel van haar werk als ik.

En dat zijn de momenten dat ik het chauffeursvak haat. Ik sta in Frankrijk en er gebeurt iets thuis. Je weet dan meteen of je voor een goed bedrijf werkt, of voor een rot-baas. Ik mocht meteen omkeren, maar omdat het geen kwestie van leven of dood was heb ik mijn rit afgemaakt. De vakantiestranders die ik op moet halen hebben ook een stressvolle tijd achter de rug. Hun vakantie is mislukt door pech, ongeval of erger, een overlijden. Aan mij de taak om hun auto, motor, camper of caravan zo snel mogelijk weer thuis te brengen.

Drie dagen later kom je dan thuis en dan merk je dat niets zo vanzelfsprekend is als alles lijkt. Het huishouden, boodschappen, even dit, even dat, mijn hoofd liep over. Daarom deze ode aan de chauffeursvrouw, helemaal aan de chauffeursvrouw van mij, die naast haar fulltime functie ook nog een compleet huishouden runt.
Ik ben blij dat ik nu heerlijk rustig in mijn truck dit stukje voor jullie kan schrijven.
Makkelijker dan een huishouden runnen.


Dennis Ton is 49 jaar en woont in Bovenkarspel. Sinds zijn negentiende is hij vrachtwagenchauffeur.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *