Het team van Apollo

Je moet het samen doen, in het werk. Dat gaat makkelijker als je goede collega’s hebt en de sfeer prettig is. Als je een echt team vormt. TON maakt een groepsportret van een ploeg van Apollo Verhuizingen in Amsterdam.

Van oorsprong Amsterdams

Van een eenvoudige particuliere verhuizing tot de meest ingewikkelde bedrijfsverhuizing. En van eenvoudige opslag tot complex archiefbeheer. Je kunt ervoor terecht bij Apollo Verhuizingen. Bij Apollo werken 18 mensen en het wagenpark bestaat uit 9 vrachtwagens. De opslagcapaciteit omvat 8600 m² beveiligde en geklimatiseerde binnenruimte en een beveiligd terrein van 1200 m².

Echt een relatie opgebouwd

“Je moet niet tillen wat je niet kúnt tillen. Ik ken wel collega’s die altijd met veel bravoure wilden laten zien hoe sterk ze waren. Die hebben nu pillen nodig om ’s morgens nog fatsoenlijk uit bed te kunnen komen.”

Johan Jobse (62) uit Amsterdam werkt weliswaar als verhuizer voor Apollo, maar hoort bij de ‘inventaris’ van het Amsterdam UMC. Al veertig jaar is hij er minstens twee dagen per week te vinden. Johan is voorman van de vijf vaste mensen. Hij voelt zich helemaal thuis in het ziekenhuis. “Een mooie plek, op maar een paar minuten afstand van mijn huis. We hebben hier een fijne ploeg. Ik werk zelf nog altijd voluit mee. We zijn nu bezig met het verhuizen van een laboratorium naar een ander gebouw. Daar komt van alles bij kijken. Er staan bijvoorbeeld heel grote kasten. En een vriezer voor een temperatuur van -80 graden. Moeilijk of ingewikkeld? Ach, ik heb het allemaal al wel een keertje gedaan, dus dan weet je het wel. Het fijne van dit werk is dat je veel zelf kunt bepalen. Ik ben ook drie dagen per week onderweg naar andere klanten, met de vrachtwagen. Dat is toch heel anders. Als je bij particulieren werkt, ben je er nooit zo lang dat je echt een relatie opbouwt. Dat heb ik hier wel.”

Hard werken, lange dagen

“Dit is echt leuk. Maar het is wel hard werken met lange dagen. Ik zeg wel eens grappend: het mooiste van de dag vind ik het naar huis gaan.”

Ed Kaspers (52) uit Almere Haven werkte na de mavo even in de horeca. Maar dat was het ‘m toch niet. Dus kwam hij twintig jaar geleden in de verhuissector terecht. “Het is elke dag wat anders. Je moet steeds weer bedenken hoe je een klus gaat klaren. En je moet fit zijn. Ik sport twee keer in de week, heb de bruine band karate. Al is dat sporten overigens niet echt nodig voor dit werk. Je blijft al fit van het lopen en tillen. Maar als je niet gezond bent, is het werk te zwaar. Lange dagen sjouwen, dat moet je vol kunnen houden. Voor mij is het goed te doen. Echt zwaar vond ik stratenmaker. Dat heb ik op een blauwe maandag gedaan. De hele dag op je knieën, dat is niks voor mij. Ik werk nu een paar jaar bij Apollo. We hebben een gezellige groep en een leuke baas. We doen het echt samen. Eigenlijk moet je ook nooit alleen tillen. En je moet zorgen dat je jezelf niet te zwaar belast. We hebben genoeg hulpmiddelen om dat te voorkomen.”

Chauffeur die weinig rijdt

“Natuurlijk gaan we ook weleens naar Maastricht of Brussel. Maar de auto staat veel meer stil dan dat hij rijdt. Over het algemeen ben ik vooral aan het laden en lossen. Ik denk dat ik nog geen tiende van mijn tijd achter het stuur zit.”

Ivo Wormer (37) uit Amsterdam is ‘de man achter het stuur’ bij Apollo. Maar hij is toch vooral, en in de eerste plaats, verhuizer. Tijdens zijn opleiding Motorvoertuigentechniek liep Ivo stage bij Apollo – en hij is nooit meer weggegaan. “Ik vind de afwisseling mooi. Je komt overal. En je moet het hebben van je collega’s. Met hen moet je het werk doen. Iedereen snapt dat het geen van negen-tot-vijfbaan is, want het kan altijd uitlopen. Dat hoort niet alleen bij verhuizen, maar bij de hele transport en logistiek. Als het effe kan, weten we van tevoren dat het laat wordt. Maar ook als dat niet zo is, maak ik zelden mee dat iemand afhaakt als we wat langer door moeten. Het mooiste vind ik de klanten bij wie ik over de vloer kom. In het Gooi ben ik in prachtige huizen geweest. Maar ook in mijn eigen stad Amsterdam kom ik in panden waar ik mijn ogen uitkijk.”

Zonder krassen in en uit de auto

“Samenwerking is een belangrijk ding in de verhuizing. De stroming naar de auto moet door. Als je niet samenwerkt, blokkeert die al bij de lift.”

Ruud van Vlijmen (38) uit Amsterdam volgde een opleiding in de groenvoorziening. Die maakte hij niet af. De logistiek sprak hem meer aan. “Overal hand- en spandiensten doen, dat vind ik leuk. Via een uitzendbureau kwam ik in de verhuizing terecht. Zo leerde ik allerlei verschillende verhuisbedrijven kennen. En verschillende klanten. Daar steek je veel van op. Je bent steeds met mensen bezig. En je moet er altijd voor zorgen dat het meubilair zonder krassen in en uit de auto komt. Ik ben al op heel wat bijzondere plekken geweest. Het hoofdkantoor van Shell, bijvoorbeeld. Wij moesten de meubels aan de kant schuiven, zodat de tapijtjongens er doorheen konden. De sfeer daar vond ik zo rustig en relaxed. We hadden daar ook te maken met heel veel veiligheidsregels. Dat maakte wel indruk.”

Met Vondel op de foto

“We hebben Madame Tussauds verhuisd. Dat was hartstikke leuk. Ik ben toen op de foto gegaan met de dichter Joost van den Vondel.”

Gregory Meerzorg (36) uit Bussum ging na de mavo in militaire dienst. Hij is van de lichting november 1990. Dat betekende de kans om goedkoop zijn groot rijbewijs te halen. “Het kostte me maar 59 gulden. Na mijn diensttijd ben ik, dik vijftien jaar geleden, de verhuizing in gerold. Ik heb het zeer naar mijn zin. Het is vooral leuk als er problemen zijn die je zelf mag oplossen. En je komt nog eens ergens in Nederland. Ik herinner me bijvoorbeeld dat we in Zeeland het gemeentearchief verhuisden. Een historisch archief met heel oude voorwerpen. Dan zie je van allerlei dingen. Bij verhuizen is het belangrijk dat je je collega’s kunt vertrouwen. Soms til je heel zware spullen. Dan moet je wel zeker weten dat je iedereen zijn koppie erbij heeft.”