Groepsportret: de ‘jonkies’ van Bom Transport

groepsportret

Je moet het samen doen, in het werk. Dat gaat makkelijker als je goede collega’s hebt en de sfeer prettig is. Als je een echt team vormt. TON maakt een groepsportret van de jongste medewerkers bij Bom Transport in Oostrum.

Flexibel en collegiaal

Bom Transport in Oostrum telt twintig medewerkers, inclusief het kantoorpersoneel. De jongste is 17 en de oudste is 74. De meesten zijn al langer in dienst. “Als ze het een jaar uithouden hier, blijven ze vaak hun hele leven plakken”, zegt Patrick Bom. Het wagenpark bestaat uit twaalf vrachtwagens, twee terreintrekkers (“Voor de leerlingen”, verduidelijkt Patrick) en twee bestelwagens. Bom Transport is gespecialiseerd in het grotere werk in Nederland, België en Duitsland. Ook daarbuiten regelen ze wel eens wat voor vaste klanten. Van tractors tot gras, bijna alles komt voorbij. Of zoals ze zelf zeggen: “Wat een koerier niet kan, dat doen wij!”

Stoer in het roze

Het is een supergezellig clubje bij Bom. Zo hebben we bijvoorbeeld een keer de spiegels, wieldoppen en logo van m’n vrachtwagen roze geverfd.”

Deveny Theeuwen (17) uit Nieuw-Bergen zit in haar laatste jaar van de opleiding Chauffeur Wegvervoer. Vier dagen in de week reist ze ’s ochtends en ’s avonds een uur met de bus naar Bom. “Ik heb nooit moeite om m’n bed uit te komen. Rond tien uur ‘s avonds thuiskomen en dan nog moeten eten en zo, dat vind ik wel eens moeilijk.” Rijden is het liefst wat Deveny doet. “Van kleins af aan wilde ik niks anders. Het zit bij ons in de familie. Mijn opa, oom en broer zijn chauffeur. En ook m’n mama wilde het altijd worden. Maar zij heeft uiteindelijk voor een andere richting gekozen. Als kind ging ik vaak met m’n oom en broer mee. Dat doe ik nu nog steeds wel eens in het weekend. M’n familie heeft me altijd gesteund. De ene is nog blijer dan de ander. Mijn vrienden zijn geen van allen chauffeur. Ze vinden het wel leuk dat ik het doe, zeker met m’n roze wagen.”

Met hart en ziel

In de zomermaanden werken was te gek. We hebben bijvoorbeeld veel gras vervoerd, naar Duitsland vooral. Dat heeft toch altijd een bijzondere sfeer.”

Hugo Hesen (17) volgt de opleiding Chauffeur Wegvervoer. Hij is in september begonnen. “Mijn opa was chauffeur en vrienden van me hebben een eigen transportbedrijf. Als kleine jongen ging ik dus heel graag mee op pad. Ik kan me de gezelligheid onder collega’s nog goed herinneren. Ik heb nog wel een tijdje getwijfeld over een opleiding tot woningstoffeerder. Maar uiteindelijk ligt mijn hart toch meer bij het rijden.” Hugo woont in Venray. De keuze voor Bom Transport als leerbedrijf lag dus voor de hand. “Ik vind het erg leuk bij Bom. Het is er gezellig en we zijn heel close met alle collega’s.” Hugo rijdt inmiddels al zelf op de vrachtwagen. De ‘schooldag’ gebeurt vanwege corona online. “Dat is soms wel jammer, dat je niet bij elkaar bent op die dag.”

Regelen en rijden

Telefoon aannemen, expedities regelen, ervoor zorgen dat alles op tijd aankomt. Dat is echt helemaal mijn ding.”

Dennis Verdaasdonk (18) volgt de opleiding Planner Wegtransport. Hij is opgegroeid in Sint Anthonis en bezorgde al jong groente en fruit voor het bedrijf van zijn ouders.
“>Toen ik een opleiding moest kiezen, kwam ik als vanzelf bij de logistiek uit. Ik heb eigenlijk nooit wat anders willen doen. Ik ben benieuwd wat er allemaal achter zit en wil daarover graag meer weten. Daarom ben ik wel naar een aantal open dagen geweest. Deze opleiding had m’n voorkeur. Toen ik een leerbedrijf moest zoeken, koos ik voor Bom Transport. De sfeer is er goed, dat merkte ik meteen. Ik werk er graag.” De opleiding tot planner is helemaal zijn ding. “Het liefst doe ik later echter allebei: rijden en de logistiek regelen. Geen idee of dat gaat lukken. Ik hoop het wel.”

Vrijheid in stijl

Van m’n opleiding kan ik me de gezelligheid in de klas herinneren. Ik heb nog steeds contact met jongens uit die tijd. We komen elkaar wel eens tegen onderweg. Of we zoeken elkaar op.”

Koen van Helden (22) uit Venray is inmiddels al drie jaar klaar met de opleiding. Na zijn lerenwerken traject bij Bom Transport is hij er blijven plakken. “Het is hier gezellig. We helpen elkaar en je krijgt er ook veel vrijheid. We mogen bijvoorbeeld zelf onze eigen wagen aankleden. Dat doe ik met extra lampjes en leren bekleding vanbinnen. Samen met Bas Bom dan, want ik ben niet zo handig”, zegt hij lachend. Koen rijdt op het buitenland en is de hele week onderweg, door heel West-Europa. “Iedere week is anders. Ik vind het rijden heerlijk en zou niks anders willen. Ik heb ook nooit wat anders willen doen. Vanaf m’n zesde ging ik al mee met m’n oom, die ook bij Bom werkt. Bom was voor mij als vanzelf de logische keuze.”

Van droom naar werk

Vanaf dat ik kon praten, vertelde ik dat ik vrachtwagenchauffeur wilde worden.”

Martijn Suiker (18) uit Venray heeft vorig jaar zijn chauffeurspapieren gehaald. Na z’n opleiding kreeg hij meteen een contract bij Bom Transport. “Ik voel me hier thuis. Het werk is er fijn. Tijdens de opleiding kan je ook precies zien wat er gebeurt en zo leer je een bedrijf echt goed kennen.” Martijn wilde van kleins af al vrachtwagenchauffeur worden. “Mijn oom transporteerde graan naar boeren. Toen ik klein was, ging ik al mee in de wagen en op de heftruck. De droom van iedere kleine jongen toch?” Bij Bom vervoert hij nu stukgoed. Hij rijdt op de Benelux en Duitsland. Dit betekent vaak de hele week van huis. “Het liefst van al rij ik. Hoewel het soms wel pittig is. Dagen van vijftien uur en dan na een nachtje slapen weer op pad. Dat zijn lange werkdagen. Opstaan is dan wel eens lastig voor mij. Toen ik pas begon, versliep ik me dan ook wel eens.”

Jong en wilskrachtig

Goederen vervoeren van A naar B. Ik vind transport gewoon mooi.”

Teun Bom (17) is de zoon van eigenaar Patrick Bom. Hij is zo’n beetje opgegroeid in vrachtwagens. Als kind ging hij al vaak op pad met z’n vader. “Ik kan me herinneren dat we dan naar het buitenland reden. Er was onderweg altijd zoveel te zien. Ik mocht helpen met laden en lossen en we overnachtten in de cabine. Ik vond het supergezellig met de andere chauffeurs.” Dat is het nu ook bij Bom Transport. In september vorig jaar is Teun gestart met de opleiding tot transport manager. Hoewel hij ook tweemaal in de week drumt, heeft hij nooit wat anders willen doen dan werken in het transport. “Mijn ouders staan volledig achter me. Heel eerlijk, ik kijk er nu al naar uit om het bedrijf later van mijn vader over te nemen.”

De wereld zien

Rijden op het buitenland. Dat wilde ik graag. Dingen van de wereld zien. Veel tijd voor mezelf hebben. En naar plekken gaan waar ik anders nooit zou komen.”

Romano Arts (20) uit Oostrum is inmiddels al twee jaar vakbekwaam vrachtwagenchauffeur. “Ik vond het fijn dat ik tijdens de opleiding veel kon werken. Net als de meeste chauffeurs ben ik niet zo’n schooltype.” Al van kinds af was wel duidelijk dat hij deze kant op zou gaan. “Mijn vader is ook chauffeur. Ik ben altijd meegegaan als kind. Op binnenlandse ritten. Soms mocht ik een klein stukje rijden op het terrein.” Romano rijdt nu zelf op het buitenland en is dagen weg. “Die vrijheid vind ik het leukst. Je kunt zelf je route plannen en bent flexibel in de tijd die je krijgt.” Met de collega’s bij Bom transport vindt hij het altijd supergezellig. “Ik bel onderweg wel eens met m’n collega’s. En je krijgt er ook veel verantwoordelijkheid en flexibiliteit. Ik ben er niet voor niets blijven plakken na mijn opleiding.”

Bom Transport BV uit Oostrum is erkend leerbedrijf.