Allemaal collega’s

Het is een regenachtige woensdagmiddag. Terwijl ik mijn trailer open, komt er een man naar mij toe. Hij groet en vraagt of ik altijd de stukjes in TON schrijf. Ik knik en hij complimenteert me met mijn verhaaltjes. Hij leest ze graag. Hij wekt mijn nieuwsgierigheid als hij zegt dat hij nog wel een onderwerp heeft waarover ik moet schrijven: “Over die platkoppen die al ons werk afpakken!”

Ik sta even perplex, zeg dan dat ik er anders over denk. Hij haalt z’n schouders op en loopt weg. De rest van de middag denk ik erover na. Tuurlijk, ik zit ook wel eens te mopperen op de gemiddelde chauffeur uit Oost-Europa. Zeker toen er eentje een combinatie voor een laaddock moest zetten. Dat duurde zo lang dat ik het uiteindelijk zelf maar heb gedaan. Maar werk afpakken?

Ooit stond ik op een parkeerplaats naast twee collega’s met witte nummerborden. Ze kookten naast de auto. Aangezien ik gek ben op eten, ging ik een praatje maken. Ik kreeg een heerlijk klaargemaakt stuk vlees aangeboden.

Ze vertelden dat ze al maanden van huis waren. Dat ze met dit werk voor hun doen goed verdienen en daarmee hun gezin onderhouden. En een beter leven kunnen geven. Ook al zijn zij zelf bijna nooit thuis. Drie tot zes maanden van huis is geen uitzondering. Na deze ontmoeting ben ik anders gaan kijken naar buitenlandse chauffeurs.

Ik ga regelmatig het gesprek aan met collega’s uit het voormalige Oostblok. Ik vind het mooi om zo van elkaars cultuur en werkwijzen te leren. Zo leerde ik dat het niet aan de jongens achter het stuur ligt. Maar aan de bedrijven waarvoor ze rijden. Dat zal ik in het stukje schrijven. Met dank aan de man op die regenachtige woensdagmiddag.

Erik Pathuis (42) uit Winschoten is vrachtwagenchauffeur bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela. Hij combineert zijn werk met de functie van conciërge op het ROC Menso Alting Groningen.