Toen en nu

Turend over de grote wegen zat ik als kleine jongen op de bijrijdersstoel. Naast pa. Pa achter het stuur van zijn DAF Space Cab 3300 of later zijn MAN Commander. We reden langs hoge bergen, steden en indrukwekkende landschappen. Mijn pa wist overal wel wat over te vertellen. En als pa even stil was, zat ik te lezen of ik sliep. Wat is nu lekkerder dan in slaap vallen terwijl je wordt gewiegd door de schuddende cabine van een vrachtwagen? Maar vaak zat ik gewoon heerlijk naar buiten te kijken. Er gebeurde zoveel daar aan de andere kant van het glas.
Mijn pa was altijd een hele week van huis. Wat ik natuurlijk fantastisch vond. Ik ging in elke vakantie zoveel mogelijk mee. Het was altijd een heel avontuur en ik hield dan ook vaak een dagboekje bij met daarin geschreven waar we waren en wat we hadden geladen. De mooiste vakanties waren voor mij meegaan op de vrachtwagen!
En toch kwam nooit in me op om zelf chauffeur te worden. Sterker nog, ik wilde het niet eens! Ik wilde de jeugdzorg in. Maar door verkeerde studiekeuzes en een eigenwijs hoofd stond ik op mijn zeventiende in een fabriek aan de lopende band of een andere geestdodende machine. Alles wat ik niet wilde! Gelukkig kreeg ik de kans om bijna gratis al mijn chauffeurspapieren te halen. Omdat er toen, net als nu, een chauffeurstekort was. En nu zit ik alweer zeventien jaar op de weg. Over het algemeen met veel plezier.
Spijt dat ik uiteindelijk niet voor de zorg heb gekozen? Soms … totdat ik in mijn vrachtwagen rij en naast mij kijk. En daar mijn zoon of dochter zie zitten op de bijrijdersstoel. Turend over de grote wegen …

Erik Pathuis (37) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela.