Het team van Gouwenberg

Groepsportret

Je moet het samen doen, in het werk. Dat gaat makkelijker als je goede collega’s hebt en de sfeer prettig is. Als je een echt team vormt. TON maakt een groepsportret bij Gouwenberg Container Service in Schagen.

Groene containerbakken

Augustus 2007. Hans en Nicoline Gouwenberg schaffen een portaalwagen aan en Gouwenberg Container Service is een feit. Nu, 12,5 jaar later, rijden er 6 portaalwagens, 1 haakarmwagen en 1 haakarmwagen met kraan door de kop van Noord-Holland. Zij plaatsen overal ‘Gouwenberg Groene’ containerbakken. Bij het bedrijf in Schagen werken, naast Hans en Nicole, 12 mensen.

Hectische daghandel

“Het is daghandel. Denk je ‘s ochtends rustig te beginnen en het werk met twee vingers in je neus te doen. Kan het een uur later opeens hectisch zijn.”

Mark Leegwater (28) uit Schagen is planner, maar zit ook graag op de vrachtwagen. “Mijn vader had een transportbedrijf. Ik heb zelf twee jaar internationaal gereden, maar dan ben je vaak zes dagen van huis. Ik heb een vriendin en wilde ‘s avonds ook thuis zijn. En ik zocht een nieuwe uitdaging: ik wilde een kantoorbaan. Van een maat hoorde ik dat ze hier iemand zochten. Nu zit ik op de planning, maar ik heb ook nog de vrijheid van het werk van chauffeur. Want zo’n anderhalve maand per jaar, als veel mensen met vakantie zijn, zit ik op de vrachtwagen. Ik heb ambitie, ook om in het bedrijf meer te doen. Al is op dit moment mijn grootste doel de ‘Mudmasters’ op 6 juni in Haarlem. Dat is een ‘Obstacle Run’ van achttien kilometer. Heb ik vijf jaar geleden ongetraind aan meegedaan. Dat was niet slim. Nu ben ik volop in training.”

Vanzelfsprekend elkaar helpen

“Ik doe hier zo’n beetje alles. De kraan. De shovel. Gisteren zat ik de hele dag op de auto. Ik pak op wat er moet gebeuren.”

Ronald Munster (49) uit Nieuwe Niedorp zit eigenlijk al bijna 30 jaar op de vrachtauto, waarvan 24 bij een vorige werkgever. Maar de bedoeling was dat het heel anders zou lopen. “We hadden thuis een bollenbedrijf. Ik deed een vakopleiding voor de bollenteelt. Via een leraar kon ik terecht in Noorwegen. Daar werkte ik twee jaar lang in de tulpen en ik dacht er de rest van mijn leven te blijven. Het liep anders: ik moest in het leger. Mijn Noorse baas dacht dat ze me, zo ver weg van Nederland, wel met rust zouden laten. Maar ik werd opgehaald door de Noorse politie. In Nederland ben ik helemaal opnieuw begonnen en heb ik in het transport mijn draai gevonden. Hier bij Gouwenberg voel ik me ook echt op mijn plek. We hebben een hartstikke leuk team. Het is vanzelfsprekend dat je elkaar helpt. Als het erop aankomt, weet je dat je het niet in je eentje hoeft te doen.”

Mijn doel bereikt

“Mensen willen de container het liefst zo’n beetje binnen in hun huis hebben. Dat gaat natuurlijk niet. En er zijn altijd wel paaltjes en fietsers. Je moet rustig kunnen blijven, anders maak je brokken.”

Wout de Wit (24) uit Dirkshorn leerde voor timmerman. “Je moest een richting kiezen en ik vond de docent wel leuk. Na school ben ik vloeren gaan leggen. Maar ik wilde altijd al vrachtwagenchauffeur worden. Mijn vader vroeg na een jaar of twee of ik het wel naar mijn zin had. Toen besloot ik dat het echt de vrachtwagen moest worden. Pa legde contact met Hans Gouwenberg en een week later mocht ik komen. Ik ben mijn rijbewijzen gaan halen en deed in de tussentijd allerlei klusjes. Het was een feest toen ik uiteindelijk op de vrachtwagen kon. De vervulling van een droom. Geweldig, die vrijheid. Ik heb mijn doel bereikt. En daar ben ik trots op.”

Nieuwe uitdaging

“Ik was toe aan een nieuwe uitdaging. Bij Gouwenberg heb ik die gevonden. Mijn werkzaamheden zijn heel divers: weegbonnen, administratie, urenregistratie bijhouden. En ik hou me bezig met de website.”

Odile Roest (44) uit Tuitjenhorn werkte zeventien jaar bij GP Groot Afvalverwerking in Heiloo. “Ik had het daar erg naar mijn zin. Uiteindelijk was ik er e-business-medewerker. Maar de dagelijkse reisafstand zat me dwars. Ik wilde dichter bij huis werken, zodat ik meer tijd voor mijn twee kinderen en mijn man zou hebben. Ik kende Nicoline Gouwenberg en ben eens gaan praten. Vorig jaar september ben ik hier begonnen. Nu kan ik met de fiets naar het werk … als het niet regent. Ik vind het heel fijn bij Gouwenberg. De sfeer is prima. Mensen werken hier echt samen, het is klein en gezellig. En ik heb veel afwisseling in mijn baan, kan van alles oppakken. Ik ben nu bijvoorbeeld bezig met de website bakbestellen.nl. Daarmee hopen we meer klanten binnen te halen.”

Het voelt als thuiskomen

“In alle bedrijven waar ik gewerkt heb, was de teamspirit aanwezig. Maar hier doet echt iedereen mee. Dat is de kracht. Wie je bent, maakt niet uit. Je wordt geaccepteerd. Dat voelt als thuiskomen.”

Marion Hofland (55) uit Schagen zit bijna twee jaar bij Gouwenberg. Ze noemt zichzelf “een soort managementassistente van Nicoline”. Na haar mbo-detailhandel ging ze werken in het taxibedrijf van haar vader. “Had ik niet bedacht, het is zo gelopen. Eigenlijk was het gemakzucht, want ik had geen zin om verder te leren. Ik had mijn rijbewijs gehaald en bij ons thuis liepen bedrijf en persoonlijk leven door elkaar. Dus dan gaat het vanzelf. Toen ik na tien jaar trouwde en een kind kreeg, ben ik parttime gaan werken bij een parketvloerenbedrijf. Na zestien jaar wilde ik weer een voltijdbaan. Ben ik eerst als managementassistent in de kabels en leidingen terecht gekomen, bij een bedrijf van een vriendin. Daar leerde ik dat werk en privé niet altijd samen gaan. Om de vriendschap te behouden – en dat is gelukt – zijn we weer uit elkaar gegaan. Ik sportte met Nicoline Gouwenberg en zij had behoefte aan ondersteuning. Zo ben ik hier begonnen en ik ga niet meer weg.”

Jong en vol vuur

“Bakken rijden is top. Je ziet een hoop en komt overal. Het enige wat ik moeilijk vind, is rustig rijden. Je bent jong en zit vol vuur. Daar moet ik wel op letten.”

Koen Gouwenberg (22) is de zoon van eigenaren Hans en Nicoline. Hij is niet meteen bij zijn ouders begonnen. “Ik heb de school niet afgemaakt. Leren was niet zo’n succes. Op mijn zeventiende heb ik mijn vrachtwagenrijbewijs gehaald en toen ben ik gelijk gestopt met mbo-niveau 2, waarmee ik bezig was. Eerst ben ik gewoon bij wat verschillende mensen gaan werken. Bij een stratenmaker, een ijzerhandel en een sloopbedrijf. Maar natuurlijk ben ik toch hier beland. Ik denk wel dat ik straks de zaak wil overnemen. Maar dat duurt nog wel een tijdje. Voorlopig wil ik niet de hele dag op kantoor zitten. Ik ben een man van de praktijk.”

Een grote, warme familie

“We helpen elkaar heel vaak. Als je een netje van een wagen afhaalt, vouw je het samen op. Samenwerken is belangrijk en leuk.”

Sebastiaan Vries (28) uit Koedijk is niet alleen blij met zijn werk, maar ook trots dat hij het zover heeft geschopt. Want een beroepsopleiding heeft hij niet. “Ik heb een beperking. Lezen en schrijven is voor mij heel moeilijk. Ik heb stagegelopen bij een cv-bedrijf. Toen dat failliet ging, ben ik heftruckchauffeur geworden bij een stenenbedrijf. Daarvoor moest ik een diploma halen. Dat was al niet eenvoudig. Dankzij de steun van mijn ouders lukte het. Later ben ik met mijn vader naar de open dag van een rijschool in Alkmaar gegaan. Mijn rijbewijs heb ik wel mooi in één keer gehaald. Op 1 november 2018 ben ik hier begonnen, als portaalchauffeur. Ik rij met de kleine bakken en kom veel op bouwplaatsen. De collega’s hier zijn bar gezellig. ’s Morgens om zes uur hebben we al de grootste lol. Die gezelligheid vind ik het leukst. Het is hier een grote warme familie.”

Het netje is het zwaarst

“Je moet door de krapste straatjes en naar de lastigste plekken om bakken neer te zetten. Het is een uitdaging om de container daar te krijgen waar de klant hem wil hebben.”

Michael de Haan (29) werkt vanaf mei 2018 bij Gouwenberg. “Ik begon op de kleinste portaalauto. En ik ben ook al snel de telefoon en planning gaan doen op zaterdagen. Sinds twee maanden zit ik op de kraanauto, omdat ik daarvoor de papieren heb. Voor de kraan zijn nog niet zo veel opdrachten dat ik er de hele week op kan. Dus nu switch ik nog een beetje. Die afwisseling vind ik leuk. Voordat ik bij Gouwenberg kwam, werkte ik bij een verhuisbedrijf. Op een gegeven moment was daar de lol een beetje af. Ik had al wel eens op de website van Gouwenberg gekeken. Toen zag ik op een middag dat ze een vacature hadden. De volgende ochtend heb ik Hans gebeld en dezelfde avond zat ik bij hem op kantoor. We waren het snel eens. Het is natuurlijk altijd een gok als je iets anders gaat doen. Maar ik vind het leuk. Lichamelijk is het lichter dan in de verhuizing. Het zwaarste wat je tilt, is het netje dat de bak afsluit.”