Op pad met.. Jessica Bruintjes

TUINTJE ‘LEEG DRAAIEN’

Je ziet ze niet veel: vrouwen op een mobiele kraanwagen. Het zullen er een handjevol zijn. Eén van hen: Jessica Bruintjes. Dat zij kraanmachinist zou worden lag wel én niet voor de hand. Want: (klein)dochter van de eigenaars van het Ridderkerks Kraanwagenbedrijf. Maar ja … een meisje. Kan die dat wel? Probleemloos, zo blijkt als TON met Jessica op pad gaat.

Naam: Jessica Bruintjes

Leeftijd: 27 jaar

Woonplaats: Ridderkerk

Functie: kraanmachinist/bedrijfsleider

Bedrijf: Ridderkerks Kraanwagenbedrijf

Een kleine klus vandaag. In het centrum van Rotterdam steigermateriaal en big bags uit een binnentuin halen. Of zoals Jessica zegt: “Een tuintje leeg draaien.” Want zo noemen ze werken met de kraan: draaien. En Jessica draait haar hand daar niet voor om.

Niet op kantoor

Tijdens haar tienerjaren dacht zij nog aan een opleiding media en entertainment. Wat haar precies van gedachten deed veranderen, weet ze niet meer. Ze kwam regelmatig ‘op de zaak’ en dat triggerde haar interesse. Op een goede dag zei ze tegen haar moeder: “Ma, ik wil bij jullie komen werken.” Ma antwoordde dat ze niemand voor kantoor zochten. Maar dat wilde Jessica ook helemaal niet. Zij wilde op de kraan.

Extra gemotiveerd

Haar vader vond: “Loop maar een maandje mee, dan merk je het wel.” Na die maand wist ze het helemaal zeker. Amper achttien haalde ze haar rijbewijzen en hijsbewijs en meteen na de havo ging ze met een 40 meter-torenkraan op pad. Eerst een half jaar op een renovatieproject in Dordrecht. Jongedame tussen bouwvakkers van de gestampte pot. Terugkijkend zegt Jessica: “Ik was wel extra gemotiveerd om niet te falen ten opzichte van mannelijke collega’s. Wat dat betreft heb ik altijd het gevoel gehad dat ik me extra moest bewijzen.”

Achter het aanrecht

Zo’n tien jaar later hoeft dat niet meer. Ze staat haar mannetje, zoals dat dan heet. “Ik heb mijn mondje mee, anders red je het niet. Je komt op bouwplaatsen waar de mannen het leuk vinden, een vrouwelijke kraanmachinist. Waar ze klaarstaan om je schotten te tillen. Maar er zijn ook nog genoeg plekken waar ze je negeren en zeggen dat een vrouw achter het aanrecht hoort.” Tamelijk achterhaald, vindt zij. En daarbij: het vak is juist geschikt voor vrouwen.

Niet echt zwaar

Want je bent dan wel met een machtige machine in de weer, echt zwaar is het werk niet. Bijna alles is geautomatiseerd. Opbouwen is op knoppen drukken: de kraan ‘vouwt’ zichzelf uit. De bediening gaat vanuit de cabine – op hoogte – met een aantal hendels. Of vanaf de grond, via een afstandsbediening met ‘joysticks’. Het meest fysieke deel is het sjorren met de schotten, waarop je de stempels plaatst zodat de kraan stabiel staat. Maar bij de grotere kranen heb je ook daarvoor een apart kraantje, waarmee je de schotten legt.

Grote verantwoordelijkheid

Wat je nodig hebt om een goede kraanmachinist te worden? Jessica somt op: “Je moet met een grote machine kunnen rijden. De zwaarste kraan kan zo’n 84 ton wegen. Dat is echt wel een gevaarte.” Daarnaast moet je goed afstand kunnen inschatten. En diepte. “Toen ik op de kraan begon, kwam pas naar voren dat ik lenzen of een bril moest hebben.”

Geen hoogtevrees

In de cabine van een torenkraan zit je al snel zo’n dertig meter boven de grond. Dus voor iemand met hoogtevrees valt een loopbaan in het verticale transport af. Jessica: “Als we bij ons mensen gaan opleiden, gaan ze eerst een dagje mee om te kijken of het wat voor ze is. Het komt wel voor dat iemand naar boven klimt en dan ontdekt dat hij helemaal niet tegen hoogte kan. Dan ben je snel klaar op een kraan.”

Sociaal zijn

Nog een belangrijke eigenschap: “Je moet sociaal zijn. Want je bent elke dag met andere mensen bezig. Klanten, particulieren, uitvoerders en bouwvakkers. Je hebt een grote verantwoordelijkheid, want je transporteert lasten op hoogte en dan is veiligheid altijd een issue. Dan moet je goed kunnen communiceren met de mensen op de grond. En je bent natuurlijk ook nog het visitekaartje van het bedrijf.” Zoals veel bedrijven in transport en logistiek, kan ook het Ridderkerks Kraanwagenbedrijf nieuw personeel gebruiken. Jessica: “We willen altijd mensen in opleiding hebben. En het zou leuk zijn als er ook meer vrouwen dit vak gaan uitoefenen. Dus die zijn ook zeer welkom.”

Gewoon stoer

Wat er zo mooi is aan het vak van kraanwagenmachinist? “De vrijheid. Je werkt zelfstandig en bent verantwoordelijk voor hoe je een karwei aanpakt. En je ziet resultaat, zoals hier bij deze tuin die we ‘leegdraaien’. Daarbij is het ook gewoon stoer om met zo’n grote machine op pad te zijn. Op een mobiele kraan rijden vind ik fijner dan op een vrachtwagen. Het wiebelt minder en je zit niet zo hoog. Een kraanwagen is wel zwaarder, dus je moet rekening houden met je remweg. Het zou mooi zijn als de andere weggebruikers dat ook deden.”

Toch op kantoor

Sinds een paar jaar combineert Jessica het ‘draaien’ op de kraan met werken op kantoor. “Op een gegeven moment ben ik een collega gaan vervangen die vertrok op de administratie. Nu ben ik zeg maar bedrijfsleider. En ik doe acquisitie. Daarbij is het een groot voordeel dat ik met de kraan op heel veel plekken geweest ben. Ik weet wat er komt kijken bij een klus, omdat ik het werk van de andere kant ken.”

Op termijn wil Jessica samen met haar broer Arie het bedrijf overnemen. Al zal ze ook dan nog regelmatig achter het stuur van een kraanwagen te vinden zijn.

Drie generaties

In 1963 richt Arie Dijksman het Ridderkerks Kraanwagenbedrijf op. Anno 2020 draait de derde generatie mee in het familiebedrijf. Arie’s dochter Anita nam samen met haar man Erwin in de loop der jaren de scepter over. In de toekomst zullen kleindochter Jessica en kleinzoon Arie het bedrijf leiden. Bij Ridderkerks Kraanwagenbedrijf werken 24 mensen. Er zijn 20 mobiele kranen in gebruik; elke machinist heeft zijn eigen wagen.