Emotie

Muziek is emotie, dus persoonlijk. Waar de één wel om kan janken, is voor de ander om te janken. De ene collega kan de hele dag naar een klapperende V8 luisteren en de ander houdt van de sound of silence.
Wanneer ik in mijn truck stap, is het eerste wat ik regel: muziek! Radio, Spotify of YouTube; eerst muziek en dan de schijf invullen. Mee-neuriënd of zingend begin ik daarna aan mijn rit. Mijn humeur bepaalt de muziek. Dat verschilt natuurlijk per dag en soms wel vaker op een dag.
Als ik nog wakker moet worden, zoek ik iets uptempo op: Volbeat of The Foo Fighters. Bij een relaxte lange rit zet ik graag singer-songwritersmuziek op of geniet ik van de teksten van Diggy Dex. En soms oefen ik luidkeels een opwekkingslied dat ik de zondag daarop ga zingen met de band van de kerk.
Neil Young met zijn ‘Old man’ brengt mij terug naar de tijd dat mijn pa nog leefde. Zeker nu ik zo vaak hoor dat ik erg op hem lijk. En ‘Hurt’ van Johnny Cash leidt mij naar de tijd dat mijn broer nog achter het stuur zat, voordat hij een niet aangeboren hersenletsel opliep.
Frustratie reageer ik graag even af met de gitaren van ‘System of a down’ of zoiets als Metallica. Bij wachttijden zijn het meestal de Nederlandse bands die mij vergezellen. Een Chef’s Special of Kensington doet het dan goed. Bij het poetsen van het interieur: Di-rect.
Kortom: ik heb veel soorten muziek nodig om de dag door te komen.
Maar als ik dan thuis kom en ik hoor mijn zoon van 10 oefenen op zijn elektrische gitaar, dan geniet ik nog het meest. Zeker als mijn pleegzoon van 3 ernaast zit met zijn speelgoedgitaartje. Ongegeneerd meebrullen met brokstukken van liederen.
‘Ik ben blij dat je hier bennnnt!!’ ‘Zouteelaaaanndeee!!’ ‘Vaaader in de hemel!!’ en ‘Heppie Bursdeeee!!!’ worden op vol volume in willekeurige volgorde en op willekeurige toonhoogten gezongen.
Zit ik daarvan te genieten, weet ik weer zeker: Muziek is emotie!

Erik Pathuis (37) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela.