Vrouwen en pensioen: Janneke Duijndam-Boerhout

Volgens deskundigen kun je niet vroeg genoeg beginnen met nadenken over je pensioen. Weinigen volgen dat advies op. Terwijl het weinig tijd hoeft te kosten om je pensioen te checken.
In TON lees je regelmatig verhalen van mensen die zich wel (gaan) verdiepen in pensioen. Meestal komen dan mannen aan het woord. Deze keer drie vrouwen.

Vandaag: Janneke Duijndam-Boerhout – 35 jaar – woont in Nieuw-Vennep – werkt fulltime als boekhouder bij 2 asfaltcentrales – is weduwe van Ronald Duijndam – Ronald overleed 2,5 jaar geleden – hij werkte vanaf zijn 19de als chauffeur, de laatste 7 jaar bij Wesseling Logistics in Sassenheim

Troost bij alle ellende

In haar huis staan veel foto’s van de bruiloft in 2015. Janneke en Ronald trouwden negen weken voor zijn overlijden. Hij was pas 39. Na zijn dood komt Janneke in een draaikolk van emoties. En er moet van alles geregeld worden. Het partnerpensioen zorgt ervoor dat ze niet hoeft te verhuizen. 

‘Bucketlist’

Aan de eettafel vertelt Janneke haar verhaal. “Ronald was ongeneeslijk ziek. Hij had galwegkanker. Op zijn ‘bucketlist’ had hij maar één wens: met mij trouwen. We zijn getrouwd uit liefde, maar ook om mij goed verzorgd achter te laten. Dankzij het partnerpensioen hoefde ik na zijn overlijden ons huis niet te verkopen. Dat was bij alle ellende een hele troost.”

Operatie

Ronald en Janneke leren elkaar zeventien jaar geleden kennen via de chatbox van SkyRadio. Ze chatten gezellig en na twee maanden volgt het eerste telefoontje. In Noordwijk aan Zee gaan ze pannenkoeken eten en bloeit de liefde op. Een jaar later trekt Janneke bij Ronald in. “Ik woonde in Alphen aan den Rijn en Ronald in Voorhout. Hij was geopereerd aan zijn dikke darm en toen hij thuiskwam, had hij gezelschap nodig. Ik ben met een tasje kleding gekomen en nooit meer weggegaan. In 2004 hebben ons huis hier in Nieuw-Vennep gekocht.”

Darmontsteking

“Ronald heeft altijd problemen gehad met zijn gezondheid. Hij had sinds zijn negentiende een ontstekingsziekte aan zijn dikke darm en een chronische ontsteking van zijn galwegen. Uiteindelijk is zijn dikke darm verwijderd. Ondanks de problemen met zijn gezondheid is Ronald altijd blijven werken. Ook toen hij al heel ziek was en het eigenlijk niet meer kon.”

Bruiloft

Op de dag dat zij de uitslag horen van de MRI-scan, die een paar weken daarvoor was gemaakt, besluiten zij te gaan trouwen. Helaas niet op Curaçao, zoals ze elkaar ooit beloofden. In zes weken tijd organiseren Janneke en Ronald met hulp van de familie hun bruiloft, met alles erop en eraan. “Een prachtige trouwjurk, een mooi pak voor Ronald, een receptie, een diner. En natuurlijk een vrachtwagen van Wesseling. We hadden een rustpauze voor Ronald ingelast, zodat hij optimaal van de bruiloft kon genieten. Het was een dag om nooit te vergeten.”

Hoopje mens

Negen weken na de bruiloft overlijdt Ronald. “Ik heb lang doorgewerkt, maar uiteindelijk werd het mij te veel. Ik kon mijn werk niet meer combineren met de zorg voor Ronald. Het was emotioneel heel zwaar. Ronald ging snel achteruit. Van een flinke vent van 1 meter 90 veranderde hij in een hoopje mens. Hij accepteerde zijn naderende dood. Misschien heeft hij altijd geweten dat hij niet oud zou worden. Hij wilde niet in een ziekenhuis, liggend aan slangen, doodgaan. Uiteindelijk is hij ’s ochtends thuis overleden. Ik was erbij.”

Regelen

Na Ronalds overlijden regelt Janneke in een roes zijn crematie. Daarna wordt ze overspoeld door post. “De uitvaartondernemer zorgt voor de aangifte bij de gemeente en dan begint het. Ik kreeg post van het pensioenfonds, de notaris, de bank, de belasting en natuurlijk zijn laatste loonafschrift van Wesseling. Ik wist niet dat je na een overlijden zo veel moet regelen. Gelukkig ben ik boekhouder en gewend aan formulieren en cijfers. Maar ik heb ook momenten gehad dat ik blij was dat er op zondag en maandag geen post wordt bezorgd.”

Partnerpensioen

Van Ronalds werkgever ontvangt Janneke een overlijdensuitkering. “Ik wist niet dat ik daar recht op had. Dat extra geld was fijn, want bij een crematie komt veel kijken. De kist, bloemen, de rouwauto’s en natuurlijk koffie en wat erbij.” Janneke krijgt ook post van Pensioenfonds Vervoer, met een aantal formulieren die ze moet invullen. “Twee maanden na Ronalds overlijden werd de eerste partnerpensioenuitkering gestort. Ik ontvang nu zo’n zeshonderd euro per maand. Daar ben ik erg blij mee. Ik werk fulltime en met deze uitkering kan ik in ons huis blijven wonen.” Janneke houdt de partnerpensioenuitkering tot ze zelf overlijdt.

Ontdekken

Janneke probeert haar leven weer op te pakken. “Met een nieuwe partner ben ik nog niet zo bezig. Ik zie wel hoe het leven loopt. Het laatste half jaar van Ronalds leven was emotioneel heel zwaar. We zijn veertien jaar bij elkaar geweest. Ik ben nu aan het ontdekken wat het leven verder voor mij in petto heeft.”

Overlijdensuitkering

Een werkgever is verplicht om bij het overlijden van een werknemer aan de nabestaanden een overlijdensuitkering uit te betalen. Die bedraagt één maandsalaris, inclusief vakantiegeld. Het loon moet worden doorbetaald tot aan de dag van overlijden. Een eenmalige uitkering na het overlijden (en de hoogte daarvan) is vaak onderdeel van de secundaire arbeidsvoorwaarden.

Verzekering Anw-pensioen

Als je overlijdt, heeft je partner recht op partnerpensioen van het pensioenfonds. Daarnaast heeft je partner misschien recht op een Anw-uitkering van de overheid. Dit is echter lang niet altijd het geval. Je kunt ervoor kiezen om via het pensioenfonds een verzekering oor het Anw-pensioen af te sluiten. Je partner krijgt dan na je overlijden elke maand een extra bedrag, naast het partnerpensioen, tot hij of zij voor het eerst AOW ontvangt. Je bepaalt zelf welk bedrag je wilt verzekeren. Meer weten? Kijk op pfvervoer.nl

Fotografie: Marco Hofsté