Rijden voor de Voedselbank

Vier dagen per week kruipt Martin van der Heiden achter het stuur van een vrachtwagen vol kratjes met etenswaren. Hij rijdt voor de Voedselbank. Vrijwilligerswerk, maar hij krijgt er ook wat voor terug: “In elk geval een goed gevoel.”

Niet waardeloos

In Amsterdam-West staat een van de acht distributiecentra van de Vereniging van Nederlandse Voedselbanken. Martin van der Heiden (59) geeft een korte rondleiding. Kijk daar, die kratjes en pallets die keurig opgestapeld staan. “Denk je misschien dat het waardeloze dingen zijn. Maar elk kratje kost zes euro. En zo’n pallet soms wel honderdvijftig euro. Met dat soort spullen moet je dus zorgvuldig omgaan.”

Serieuze werkdag

Het is donderdagmorgen, net over negenen. Voor Martin begint een serieuze werkdag. Al een paar jaar zit hij voor de Voedselbank op de vrachtwagen. Hij bevoorraadt vanaf het distributiecentrum in de Amsterdamse houthavens de Voedselbanken in de hoofdstad. Vandaag staat het Kraaiennest in Amsterdam Zuid-Oost – de Bijlmer – op het programma.
Maar eerst is er koffie. Daarna de trailer laden. Formulieren invullen. En dan op pad.

Bederfelijke waar

Een deel van de etenswaren is al geladen: het spul dat niet kan bederven. Nu moet de bederfelijke waar er nog bij: sla, andijvie, sperziebonen. “Het meeste komt tegenwoordig in koelboxen, maar toch zet ik de koelinstallatie aan. Op zes graden, want je wilt dat de producten goed bij de mensen komen. De Voedselbank heeft de waardering voor gekoelde waren op die manier opgevijzeld van een 7,8 naar een 8,1. Dat vind ik ook belangrijk.”

Tienduizend vrijwilligers

Er zijn in Nederland meer dan één miljoen mensen die onder de armoedegrens leven. In 387 van de 390 gemeenten die ons land telt, wordt hen ondersteuning geboden door de Voedselbank. Meer dan tienduizend vrijwilligers zorgen elk jaar voor meer dan veertig miljoen voedselpakketten. Transport is daarbij belangrijk en dus zijn er chauffeurs nodig. Ook dat zijn vrijwilligers. Een mooie klus voor bijvoorbeeld gepensioneerde chauffeurs of voor iemand die, zoals Martin, zonder vast werk zit.

Tussen vliegtuigen

Martin is niet van huis uit chauffeur. Zijn vader bepaalde eigenlijk de richting van zijn loopbaan. Die had als hobby vliegtuigen spotten. “Hij heeft de Uiver nog zien landen”, lacht Martin. Vader was automonteur van de tankauto’s van Shell, op Schiphol. Vanaf een jaar of zeven ging zoonlief mee. “Ik stond bovenop de vleugels van Dakota’s, want die werden van bovenaf getankt.” Vliegtuigen werden Martins ‘ding’; ook hij kreeg een loopbaan op de nationale luchthaven.

Instructeur en opleider

Tijdens zijn militaire dienst haalde Martin zo’n beetje alle rijbewijzen. Hij reed nog even met koelwagens van Ola en Iglo, maar vond toen werk op Schiphol. Begon er met laden en lossen en slepen van vliegtuigen. Bracht het tot instructeur en opleider van mensen die dat werk moesten doen. Kreeg de verantwoordelijkheid voor de opleidingen van twaalfhonderd mensen. Mooi werk, vond Martin. In pak, met keurig geknipt haar, verdiende hij zijn geld op de plek die zijn hart had gestolen: de luchthaven.

Nooit zeker van baan

Maar het was geen rustig, doorlopend werk. Bedrijven werden overgenomen, de ene reorganisatie na de andere. Nooit was Martin echt zeker van zijn baan. In 2009 ging het mis. Bij weer een reorganisatie kwam hij op straat te staan. En hij scheidde. “Ik zag het even helemaal niet meer zitten. Het leek alsof niemand op mij zat te wachten.” Martin belandde in de WW.

Loopbaan in muziek

In die sombere tijd koopt hij van zijn ‘laatste’ tachtig euro een gitaar en hij raakte verslingerd aan dat instrument. Eigenlijk hoopt hij met muziek ooit zijn geld te kunnen verdienen. “Aan de ene kant denk ik: wie ben ik dat ik dat zou kunnen? Aan de andere kant zie ik mensen die al twintig jaar op het podium staan en het nog steeds niet onder de knie hebben.” Die loopbaan als gitarist is nog even toekomstmuziek. De Dienst Werk en Inkomen spoort de werkloze Martin aan weer aan de slag te gaan. Met behoud van uitkering kan hij gaan werken voor de Voedselbank.

Andere kant

Zo komt Martin dus weer op de vrachtwagen terecht. “Ik werk nu vier dagen per week van negen uur ’s morgens tot vijf uur in de middag, of later als het nodig is. Het geeft me een fijn gevoel. En ik krijg inzicht in een kant van de wereld die ik nog niet kende. Tijdens die vijfendertig jaar op Schiphol zag ik alleen maar mensen die werkten. Nu zie ik mensen die blij zijn als ze een voedselpakket krijgen. Ik weet wel dat ik daar, als het over mijn inkomen gaat, zelf eigenlijk ook bij hoor. Maar in mijn hoofd voel ik me nog altijd alsof het mij een beetje beter afgaat.”

Vaardigheden verworven

Martin had zijn rijbewijzen, maar geen ervaring. Dat ligt nu wel anders. De afgelopen jaren heeft hij via zijn werk bij de Voedselbank allerlei vaardigheden verworven.
Zo kan hij inmiddels een heftruck besturen en is hij bedrijfshulpverlener.
Martin voelt zich helemaal op zijn plek als chauffeur voor de Voedselbank. “Misschien wil en kan ik nog een andere stap maken, toch weer naar betaald werk. Maar op dit moment komt dit vrijwilligerswerk me om nog een andere reden goed uit. Mijn oude moeder leeft nog en heeft hulp nodig. Ik kan daar nu veel aandacht aan besteden.”

Werken voor de Voedselbank

De Voedselbank kan altijd vrijwilligers gebruiken. Ook chauffeurs zijn zeer welkom. Zeker voor gepensioneerden een mooie klus.
Heb je interesse, wil je meer weten of je aanmelden?
Bel of mail met Rolf Peters van de Vereniging van Nederlandse Voedselbanken:
06-54684234, 020-6384477; vrijwilligers@voedselbank.org