Kansen voor vrouwen: Lucinda

Vrouwen op de vrachtwagen, het zijn er nog steeds maar weinig. Op de honderd chauffeurs vind je er drie of vier. Dat was twintig jaar geleden ook al zo, terwijl in de loop der tijd het beroep toch minder zwaar geworden is. Lucinda, Agnes en Lucienne kozen wél voor de vrachtwagen. Zij vertellen hoe het hun bevalt als chauffeur m/v.

Vandaag: Lucinda Gennissen – 22 jaar – woont in Alkmaar – was kassamedewerkster – is sinds eind 2016 vrachtwagenchauffeur bij Peter Appel Transport 

Examens gehaald in één keer

Lucinda Gennissen parkeert haar bakwagen op het parkeerterrein in Zwanenburg. Ze is net klaar met haar ochtenddienst. Voor Peter Appel Transport rijdt ze brood van Bakkersland naar de filialen van Albert Heijn in Amsterdam, Purmerend en Haarlem. Op 4 oktober 2016 haalde ze haar vrachtwagenrijbewijs. “Ik heb alle toetsen en het praktijkdeel in één keer gehaald, ondanks mijn dyslexie”, vertelt zij trots.

Al te oud voor allerlei baantjes

Lucinda volgt na haar vmbo de driejarige opleiding voor onderwijsassistent. Dan komt ze erachter dat ze dyslectisch is. Met hard studeren haalt ze haar diploma, maar een toekomst in het onderwijs zit er met dyslexie niet in. Ze is twee jaar caissière, waarna haar contract niet verlengd wordt. Een andere baan is niet snel gevonden. “Ik was toen al te oud en daardoor te duur voor veel baantjes. Aan het beroep van vrachtwagenchauffeur had ik niet gedacht. Tot ik een tip kreeg van mijn oom en tante. Die hadden op tv een reclame gezien van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, over ‘zij-instromers’. Ik was direct enthousiast.”

Stiekeme droom: vrachtwagen

Wat het beroep inhoudt, weet Lucinda wel een beetje. Zeven familieleden, waaronder haar vader, zijn vrachtwagenchauffeur. “Eigenlijk dus wel gek dat ik voor mezelf dat beroep nog niet bedacht had. Als klein meisje ging ik af en toe mee met mijn vader. Pas toen mijn oom en tante me tipten, realiseerde ik mij dat het een stiekeme droom was om op een vrachtwagen te rijden”.

Goed gevoel geeft hoop

Na die tip van oom en tante meldt Lucinda zich aan voor een informatieavond in Hoorn, van het project ‘2000 chauffeurs gezocht’ (zie advertentie op de achterkant van deze TON). Daar moet zij een proefsollicitatie doen bij de aanwezige transportbedrijven. “Nadat ik in de WW kwam, had ik al een paar keer een sollicitatiegesprek gedaan. Die liepen niet zo goed. Tijdens de informatieavond ging het proefgesprek met een transportbedrijf heel goed. Ik ben wel een babbelaar. Na afloop had ik een prima gevoel. Dat gaf hoop.”

Proefles op handgeschakelde wagen

Ook het Mobiliteitscentrum heeft een goed gevoel bij Lucinda. Er volgt een testdag, waarin theorie en praktijk getoetst worden. “We werden in tweetallen verdeeld. Ik moest samen met een man eerst een proefles op de vrachtwagen doen. Geen automaat, maar een handgeschakelde. Bij mij ging alles in één keer goed. De andere kandidaat moest sommige oefeningen wel drie keer overdoen. Dan krijg je wel vertrouwen.”

Eerst een werkgever vinden

Nadat ze van het Mobiliteitscentrum groen licht heeft gekregen, gaat Lucinda op zoek naar een werkgever. Makkelijk is dat niet. “Voor ik met mijn rijlessen kon beginnen, moest ik een werkgever vinden die me wilde aannemen voor minimaal tweeëndertig uur per week. Dat was lastig, want ik heb geen ervaring in deze branche. Via het Mobiliteitscentrum ben ik in contact gekomen met Peter Appel Transport. Ze hadden alle vertrouwen in mij. Toen kon ik echt beginnen.”

Veel oefententamens doen

Lucinda start bij Peter Appel Transport als bijrijder en haalt ondertussen haar rijbewijs C en alle de benodigde certificaten. “Eerst moest ik Verkeer en Techniek halen, eerder kon ik niet beginnen met de rijles. Dat was best pittig met mijn dyslexie. Ik heb alles twintig keer gelezen en heel veel oefententamens gedaan. Ik woon nog bij mijn ouders en als ik moest leren voor een tentamen was het stil in huis. Mijn vader heeft mij echt geholpen, vooral bij de techniek. Het grappige is dat ik nu vijf jaar eerder op de vrachtwagen zit dan hij. Mijn vader begon op zijn zevenentwintigste. Maar hij is erg trots op mij.”

Gaaf dat je dit doet

Sinds december rijdt Lucinda alleen op de bakwagen. “De eerste maand werd ik ingewerkt. Bij Peter Appel Transport krijg je de tijd om werkervaring op te doen. Omdat ik als bijrijder al veel had gezien en gedaan, ging ik goed voorbereid op pad.” Nu geniet ze elke dag van haar werk. “Door weer en wind onderweg zijn, vind ik fantastisch.” Haar nieuwe baan heeft wel haar privéleven veranderd. “Ik lig nu elke avond om negen uur in bed, net als mijn vader. We moeten ’s ochtends om halfvier en vier uur op. Daardoor heb ik doordeweeks geen tijd meer voor sociale contacten. Jammer dan, dit werk vind ik geweldig en ik blijf het nog jaren doen. Ik krijg onderweg zoveel leuke reacties. Zoals: ‘Gaaf dat je dit doet!’ Dat vind ik ook.”

2000 chauffeurs

Het Sectorinstituut Transport en Logistiek wil voor eind van dit jaar 2.000 nieuwe chauffeurs aan het werk hebben. Daarvoor is de campagne ‘2000 chauffeurs gezocht opgezet. Mensen die het vak nu gaan leren, krijgen het lesgeld voor 90 procent vergoed en hebben een baangarantie bij een transportbedrijf. Dus ken je iemand van wie je zegt: “Die moet chauffeur worden”? Ga dan naar STL Werkt