Kansen voor vrouwen: Agnes
Vrouwen op de vrachtwagen, het zijn er nog steeds maar weinig. Op de honderd chauffeurs vind je er drie of vier. Dat was twintig jaar geleden ook al zo, terwijl in de loop der tijd het beroep toch minder zwaar geworden is. Lucinda, Agnes en Lucienne kozen wél voor de vrachtwagen. Zij vertellen hoe het hun bevalt als chauffeur m/v.
Vandaag: Agnes Kruis – 42 jaar – woont in Beneden-Leeuwen – was 21 jaar banketbakker – werkt sinds 1,5 jaar als chauffeur bij Aldi, vestiging Culemborg
Droom van een kleine meid
Agnes Kruis zit in de bedrijfskleding van Aldi koffie te drinken in haar nieuwe keuken. Samen met haar man Maikel verbouwt ze hun huis in Beneden-Leeuwen. Het is vijf uur in de middag, Agnes is net thuis van haar werk. Voor Aldi rijdt ze vierendertig uur per week met een trekker-oplegger door Midden-Nederland. Winkels bevoorraden. Als kleine meid droomde ze al van een leven als vrachtwagenchauffeur. Na éénentwintig jaar werken in een bakkerij werd haar droom werkelijkheid.
Geen goed idee, zei pa
“Ik wilde altijd al vrachtwagenchauffeur worden, maar mijn vader vond dat twintig jaar geleden geen goed idee. Dat beroep is niet geschikt voor vrouwen, zei hij. Na mijn middelbare school ben ik daarom een opleiding voor banketbakker gaan volgen. Tot mijn negenendertigste heb ik in een bakkerij gewerkt.”
Droom moest wachten
Op haar twintigste, gaat Agnes samenwonen met haar eerste man. “Ik dacht: Zodra ik de kans heb, ga ik mijn groot rijbewijs halen. Maar een trouwerij kost geld en mijn droom moest wachten.” Als zij éénendertig is, overlijdt haar man aan een hartstilstand. De eerste jaren na zijn dood staat Agnes in de ‘overlevingstand’.
Kiezen voor zekerheid
Drie jaar later klopt Agnes aan bij VTL (tegenwoordig het Sectorinstituut Transport en Logistiek). “Ik wilde kijken of ik vrachtwagenchauffeur kon worden. Alle testen gingen goed, maar ik durfde de stap niet te wagen. Ik was bang dat ik geen baan zou kunnen vinden. Bij de bakkerij had ik een vast contract en dat was mijn zekerheid. Ik dacht dat het bij een droom zou blijven. Voor mij stond wel vast dat als ik vóór mijn veertigste mijn C-rijbewijs niet zou halen, ik het nooit meer zou doen.
Maikel geeft laatste zet
Haar man Maikel is nu kraanwagenchauffeur. Als Agnes hem in 2010 op de Mini Cooper Club leert kennen, werkt hij nog als uitvoerder. “In het weekend reed Maikel met de vrachtwagen groente en fruit. Hij vroeg of ik een keer wilde meerijden. We liepen al een tijdje om elkaar heen te draaien en na dat ritje was het aan.” Maikel geeft Agnes het laatste zetje om haar droom te verwezenlijken.
‘Pret-les’ op de vrachtwagen
“Voor mijn achtendertigste verjaardag kreeg ik van Maikel een ‘pret-les’ op de vrachtwagen. Het was een wagen met een neusje. Prachtig! Ik heb tijdens de les één keer een stoeprandje geraakt. Maikel reed mee en was heel erg trots op mij. Toen was ik helemaal verkocht.”
Lessen van het spaargeld
Een jaar later, in 2014, staat de bakkerij waar Agnes werkt op het punt failliet te gaan. Zij krijgt onregelmatig haar salaris. “Dan weet je wel hoe laat het is. Maikel zei toen: ‘Je gaat nú je rijbewijs halen. Geld of niet, van ons spaargeld ga je het doen.’ Ik ben in mei 2014 met theorie begonnen en in november had ik mijn CE en natuurlijk alle andere papieren. Alles in één keer gehaald. Dat was pittig, want intussen werkte ik nog bij de bakkerij en hadden we ons huis verkocht en moesten we verhuizen.”
Niet fysiek te zwaar
In december 2014 gaat de bakkerij daadwerkelijk op de fles en begint Agnes te solliciteren. “Maikel hield in de gaten bij welke bedrijven ik me meldde, want hij wilde niet dat het fysiek te zwaar zou zijn. Bij Aldi werd ik direct uitgenodigd. Ze vonden het mooi dat ik met eigen middelen mijn rijbewijzen had gehaald. Op 1 juni 2015 kon ik beginnen. Na twee tijdelijke contracten ben ik nu in vaste dienst. Als ik wilde, had ik bij Aldi parttime kunnen werken. Ik heb een vrouwelijke collega met kinderen en die kan haar werk goed combineren met het gezinsleven. Aldi wil graag een mix van mannen en vrouwen op de wagen.”
Rijden leer je pas als je werkt
In het begin is Agnes doodmoe na haar werk. Alles is nieuw en spannend. “De eerste weken werd ik ingewerkt. Toen ik voor het eerst alleen op pad ging, zei mijn baas: ‘We weten dat je geen ervaring hebt, dat je nog veel moet leren en dat je schade kan maken. Maar meldt dat eerlijk, dan is er niets aan de hand.’ Dat was een hele geruststelling. Rijden leer je pas als je werkt. Nu draai ik er mijn hand niet meer voor om.”
Ha die agnes je was altijd echt een topper we gaan je inzet in de late uurtjes missen bij de aldi