Geen zesjescultuur in de meidenklas

Op de foto hierboven van links naar rechts:

Anne Smets •  19 jaar • uit Bergeijk • gaat een nieuwe opleiding volgen
Lianne van der Pouw • 18 jaar • uit Veghel • werkt bij Van der Sangen in Schijndel
Linda Willems • 34 jaar • uit Sint • Oedenrode • werkt bij Summa College
Ashley van Wijnen • 28 jaar • uit Helmond • werkt bij Verhoeven Logistics in Uden
Senna Stienen • 19 jaar • uit Weert • werkt bij Hoefnagels in Weert

Ze willen niets liever dan met een vrachtwagen de weg op: de meiden uit de klas van docente Nederlands Linda Willems. Op het Summa College Transport & Logistiek in Eindhoven komen ze, voordat ze hun diploma krijgen, nog één keer samen. Mét de vrachtwagen natuurlijk.

Linda Willems

Zelf snapt docente en mentor Linda heel goed wat de dames zo aanspreekt aan het chauffeursvak. Na haar studie Logistiek Management zit ze zes jaar achter het stuur van een vrachtwagen. Via allerlei omzwervingen in het transport besluit ze vier jaar geleden om voor het onderwijs te kiezen. Nu begeleidt ze als mentor elk jaar één van de chauffeursklassen. “Er is zeker verschil tussen lesgeven aan meiden of aan jongens. Meiden zijn erg gefocust op het behalen van een goed resultaat. Ze gaan voor kwaliteit en zijn meer bezig met hun toekomst.”

Lianne van der Pouw

Meiden die Rijden
Toch is het niet één bepaald type dame dat kiest voor de BBL-opleiding Chauffeur Wegvervoer, vindt Linda. “Sommigen worden duidelijk beïnvloed door het tv-programma Meiden die Rijden. En we zien regelmatig dat meiden kiezen om in de voetsporen van (groot)ouders te treden.” Zo is dat bijvoorbeeld bij Lianne. Haar opa, oom en stiefvader werkten jarenlang als chauffeur en ook haar broer kiest een paar jaar geleden voor deze branche. “Daarom dacht ik: ik doe het gewoon! In deze meidenklas ben ik niet de enige vrouw, dat vind ik wel leuk. En onderweg kom je ook steeds meer vrouwelijke chauffeurs tegen.” 

Spierballen
Of je als vrouwelijke chauffeur nu echt spierballen moet hebben, daar zijn de dames het over eens: niet harder, maar slimmer werken! “Soms kom je kracht tekort, maar dan verzin je een handigheidje om het toch voor elkaar te krijgen”, weet Linda. Neem nu Senna. Zij vervoert

Senna Stienen

breedplaatvloeren en andere bouwmaterialen en geeft toe: je moet wel wat power hebben om de spanbanden aan te trekken. “Maar ik ga er gewoon aan hangen, dan zitten ze vast genoeg.” Ook Lianne heeft niet veel moeite met de fysieke kant van het werk. “Ik moet de pallets met bijvoorbeeld kleding, chocolade of hout zelf laden en lossen. Daar hoef je niet sterk voor te zijn, want ik kan gewoon de elektrische pompwagen gebruiken. Het is onzin dat vrouwen dit werk niet zouden kunnen.”

Extra diploma
Power hebben de meiden ook in figuurlijke zin. Zo vertelt Ashley over het vervoer van waardevolle goederen: “Het is een heel verantwoordelijke baan. Soms is het spannend om kostbare lading te vervoeren, maar de wagen kent de nodige veiligheidsmaatregelen.” Ashley is inmiddels helemaal thuis in het transportwereldje. In de meidenklas voelt ze zich, zeker in het begin, een vreemde eend in de bijt.

“Dat komt omdat ik zo’n tien jaar ouder ben dan de rest. Mijn vader was chauffeur, maar ik ben het standaard patroon doorlopen van een opleiding die bij ‘de vrouw’ past: de kinderopvang. Toch merkte ik al snel dat het me niet lag. Omdat ik graag op de weg zit, dacht ik: waarom ook niet? Het kan me niet schelen wat mensen ervan vinden dat ik chauffeur ben, én het is weer een extra diploma erbij.”

Zure appel

Anne Smets

Ook Anne is onderweg naar een extra diploma. Ze haalde het theoretische deel van haar opleiding gehaald, maar kan niet lessen voor haar CE-rijbewijs. “In december 2021 kreeg ik veel last van mijn heup. Na allerlei onderzoeken bleek dat ik scheurtjes en te veel kraakbeen in mijn beide heupen heb. Door behandelingen bij de fysio ging het wel weer wat beter. Dus begon ik toch aan de opleiding en werkte ik bij Van Dingenen Transport in Hapert.

Totdat ik een pallet met mijn voet verschoof die zwaarder was dan ik dacht. Ik verdraaide mijn heup en de klachten werden steeds erger. In die tijd werd duidelijk: ik kan niet als chauffeur gaan werken.”

Voor de 19-jarige is het een heel zure appel, want dit is wél haar droombaan. “Mijn oom werkt ook bij Van Dingenen en door het tv-programma Meiden die Rijden werd ik nog enthousiaster. Ik vond mijn werk bij Van Dingenen zó leuk. Ik werkte in de loods, moest dozen sealen, laden en lossen en reed in een busje. Ik ging echt met een lach op mijn gezicht naar mijn werk.”

Anne kiest noodgedwongen voor een andere opleiding: facilitair medewerker. “Het chauffeursvak is gewoonweg geen goede optie vanwege mijn klachten, jammer genoeg. Ik vond het heel lastig om dat te accepteren.” 


Kilometers maken

Met het diploma op za

Ashley van Wijnen

k begint voor de andere meiden begint nu het werkende leven als chauffeur. Daar hebben ze allemaal hun eigen ideeën over. Voor Senna kunnen de vrachten niet groot, breed en zwaar genoeg zijn. “Het is de uitdaging om het steeds wat moeilijker voor mezelf te maken.” Ashley wil de komende jaren vooral veel kilometers maken.

“Als ik aan het rijden ben, voel ik me heel vrij. Maar ik kan me voorstellen dat ik later doorstroom naar een andere functie binnen het bedrijf. Ik heb astma, en op sommige dagen heb ik daar echt last van.” Voor Lianne lonkt ooit het buitenland. “Eerst wil ik verder groeien in het bedrijf waar ik nu werk. Laat mij eerst maar een paar jaar in Nederland rondrijden om ervaring op te doen!”

En zelfs Anne, die vanwege haar heupklachten haar plannen moet bijstellen, verwacht dat ze af en toe tóch in de cabine zit. “Mijn vriend, die ik hier op school heb leren kennen, is straks ook chauffeur. Dan kan ik met hem mee in de wagen!”

Traantje van geluk
Of de meiden last hebben van vooroordelen vanwege het feit dat ze vrouw zijn in deze ‘mannenwereld’? Soms wel, vertelt Ashley. “Ik zie steeds meer vrouwen in het transport, maar toch zie je bij sommige bedrijven wel de reactie ‘oh, het is een vrouw’. Of ze laten je extra lang wachten. Maar als het nodig is trek ik mijn mond wel open.”

Senna: “Vriendinnen vinden het wel apart wat ik doe, maar ik vind het gewoon zo mooi, die wagens. Het is heerlijk om de hele week van huis weg te zijn, lekker kilometers te maken. Toen ik mijn CE haalde, heb ik een traantje van geluk weggepinkt.”

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *