Meiden die rijden: “Tegen meiden die chauffeur willen worden, zeg ik: DOEN!”

 Kim Schilder is 26 jaar woont in Berkhout is 4 jaar chauffeur en woont samen met vlogger en chauffeur Martijn Kuipers

Google je op het tv-programma ‘Meiden Die Rijden’, dan krijg je te lezen: ‘We volgen vrouwen die hun meisjesdroom hebben waargemaakt en vrachtwagenchauffeur zijn geworden. Het zijn stoere meiden die zich staande houden in een wereld die door mannen wordt gedomineerd.’ Kim Schilder is één van de veertien meiden uit het eerste seizoen van Meiden Die Rijden (2021). TON stelt Kim vijf vragen.

Hoe verliepen de opnames van Meiden Die Rijden?

“De redactie van het programma heeft me gevonden omdat ik ooit heb meegedaan aan First Dates. Mijn naam en beroep stonden in een database. Toen werd ik benaderd of ik mee wilde doen. Ik vond het hartstikke leuk om mee te maken. De filmploeg is een dag met mij mee geweest. Ik zat toen in het bloementransport en dan moet je op tijd op veilingen zijn.

Ik werkte gewoon door. Dat was wennen voor de filmploeg: ik had geen tijd om een shot drie keer over te doen. Ongeveer een jaar na de opnamen kwam het programma op tv. Samen met een vriendin heb ik in een deuk gelegen toen ik mezelf terugzag. Na de uitzending ontplofte mijn mailbox. Laatst op straat werd ik nog herkend: “Hé, jij hebt toch meegedaan aan Meiden Die Rijden? Dat vind ik leuk.” 

Op de vrachtwagen – is dat een meisjesdroom die waarheid is geworden?

“Toen ik klein was, droomde ik er niet van om chauffeur te worden. Ik deed een opleiding in de detailhandel en ben verkoopster bij Hunkemöller geweest. Daarna reed ik als koerier met een busje auto-onderdelen naar garages. Dat rijden en het contact met klanten vond ik leuk. Eén van mijn vriendinnen is chauffeur. In 2018 ben ik met haar een dag op pad geweest.

Ik was direct verkocht. Wat een lel van een ding heb je dan onder je kont. Daarna heb ik op een open dag van een rijschool een half uur in een vrachtwagen gereden. Dat was zo gaaf. Ik wist direct dat ik chauffeur wilde worden. Lekker, die vrijheid en je eigen kantoor op wielen waar niemand je lastigvalt of over je schouder meekijkt.”

Wat heb je ondernomen om je rijbewijzen te halen?

“Zelf je rijbewijzen C en CE halen is erg duur. Het kost al snel acht- tot tienduizend euro. Ik heb bij een transportbedrijf in de buurt gesolliciteerd, een STL-leerbedrijf. Ik had alleen mijn B-rijbewijs en wilde daar mijn C en CE halen. Op een instapdag moest ik een aantal testen doen zoals rekenen en Nederlandse taal. Ook je reactie­­vermogen wordt getest. En natuurlijk maakte ik een ritje in de wagen. Diezelfde dag kreeg ik groen licht en mocht ik beginnen met de theorie. Daarna heb ik twintig uur in één week les gehad voor ik de eerste keer opging.

Voor mijn bakwagen ben ik een keer gezakt. Mijn CE heb ik wel in één keer gehaald en dat vond ik toch een stuk moeilijker. Het mooie is dat ik ook direct een baangarantie voor een jaar had bij het transportbedrijf. Het halen van mijn rijbewijzen kostte mij haast niets.”

Hoe is het voor jou om te werken in een mannenwereld?

“Daar ben ik aan gewend. Mijn vaders hobby is stockcar-races kijken. Ik was drie maanden toen hij me voor het eerst meenam naar een race. Alles wat herrie maakt vind ik mooi. Autosport is een mannenwereld waarin ik mij helemaal thuis voel. Ik kom niet uit een transportfamilie, maar mijn opa was wel vrachtwagenchauffeur. Supertrots was hij op mij. Hij is inmiddels overleden. Gelukkig heeft mijn opa mij nog wel gezien met mijn wagen. 

Ik merk dat er steeds meer vrouwen op de wagen komen. Misschien heeft Meiden Die Rijden daaraan meegewerkt. In het bloementransport zie ik ook steeds meer vrouwen achter het stuur. Tegen meiden die chauffeur willen worden zeg ik: doen! Ga naar een instapdag van STL en volg je droom. Bij twijfel, gewoon doen. Er zijn zoveel takken van transport, er is voor elk wat wils! Het is lang niet altijd zwaar werk.” 

Wat doe je op dit moment?

“Ik zit nu in de ziektewet. In februari kreeg ik een ontsteking aan mijn evenwichtsorgaan. Twee weken heb ik op bed gelegen, want als ik bewoog werd ik erg duizelig en moest ik overgeven. Het gaat nu gelukkig weer goed met me. Ik ben op dit moment rustig aan het zoeken naar een nieuwe baan die beter bij mij past. Ik heb in de bloemen-, winkel­­­distributie en de gewone distributie gewerkt.

Het liefst zou ik nu AGF rijden. Het werken met verse producten die van het land komen vind ik mooi. Je komt dan op boerenerven en het rijden op kleine landweggetjes vind ik leuk. Ik heb een hekel aan wachten. Zeecontainers vervoeren is niets voor mij. Laat mij maar manoeuvreren met dat grote ding en lekker fysiek bezig zijn.”