Column: Astronaut

Astronaut

YES! Mijn eerste jaar als vrachtwagenchauffeur zit erop. Man o man, wat heb ik veel geleerd. Leren is vallen – veel pallets – en opstaan – heel vroeg – en niet opgeven! Dankzij het in mij gestelde vertrouwen, bemoedigende woorden van de planner die zei dat er een stijgende lijn in zit en ondersteunende collega’s, kwam ik mijn eerste maanden door.

Ik maakte lange dagen. Ging laat naar bed met een hoofd vol gedachten over wat ik anders én beter had moeten doen. Grote afwezige was Klaas Vaak. Dat mannetje wilde maar niet langskomen. Tot ik op een goed moment dacht aan wat vliegers in de cockpit doen om een slechte nacht te compenseren: NASA- of powernappen!

Slapen als een astronaut. Niet zoals kortgeleden twee piloten van een Airbus A320 deden. Eentje NASA-nappte en de ander viel per ongeluk in slaap omdat hij zijn vrouw ’s nachts moest helpen met de baby. Ik ging voor een zogenaamde gecontroleerde rust. In mijn geval zonder co-piloot maar met een wekker.

De ideale slaaptijd van 26 minuten paste in mijn pauze van drie kwartier. Via Google vond ik aanwijzingen. Dat begon goed: ik hoefde mijn koffie niet te laten staan. Sterker nog: ik moest cafeïne nemen vlak voor de powernap. Dan word je met nog meer energie wakker. Check. De tweede aanwijzing vond ik lastiger: vind een donkere, stille en slaapvriendelijke plek.

Oplossing: in de cabine met een jas over m’n hoofd en oordopjes in. Vanuit het Korps Mariniers kreeg ik nog een extra tip. Ontspan de spieren in het gezicht. Ik lag, sliep en overwon mijn vermoeidheid. De dagen werden minder lang, ik leerde mijn vrachtwagen beter kennen en vroeg opstaan werd een gewoonte. Ladingen vielen minder vaak om en losplekken raakten bekend. Het was een uitdagend eerste jaar. YES! 

Marjon Langereis

Marjon Langereis is chauffeur bij Ben Becker International BV en een van TON’s twee columnisten.