Hoe ging het verder met Johan?

Wat de toekomst brengt? Wie zal het zeggen? Je kunt nog zulke goede voornemens hebben, in de praktijk pakt het meestal anders uit. En het gaat zeker niet altijd van een leien dakje. Johan Gubbels vertelt wat er van zijn plannen kwam.

Johan Gubbels – 40 jaar – woont in Afferden – getrouwd met Gina – een zoon, Hent, van 8 maanden – eigenaar van Maas & Waal Fourage en Transport in Afferden

VALLEN EN OPSTAAN

Na een zwaar ongeluk moest Johan in 2008 zo ongeveer opnieuw in elkaar worden gezet. Een paar jaar later vertelde hij in TON 40 hoe hij zijn leven weer op de rit had. Samen met vriendin Gina startte hij een eigen bedrijf. Met vallen en opstaan kwamen zij tegenslagen te boven.

 Nooit meer lopen
“Bij het lossen kreeg ik in een baal hooi van 450 kilo bovenop me. Door dat ongeluk zit ik de rest van mijn leven in een rolstoel. Ik heb een incomplete dwarslaesie. Toch zijn Gina en ik in 2011 voor onszelf begonnen. Nu, zeven jaar later, hebben we drie auto’s rijden. Maar het mooiste is dat we een prachtige zoon hebben gekregen. Onze Hent! Wat wil je nog meer?”

Samen op pad
“Toen we begin 2012 ons verhaal in TON vertelden, had Gina net haar rijbewijs. Ze heeft al haar papieren in één keer gehaald. Dat vind ik zo knap van haar. We gingen samen op pad in onze nieuwe, aangepaste Volvo. Ik deed de klanten en Gina reed en laadde en loste. Onze handel is voor een groot deel stro en hooi ophalen in Frankrijk.”

Zware periode
“Het idee was dat we vijf jaar zouden rijden en dan verder kijken. Je weet namelijk nooit van tevoren of het lukt. Tussen maart 2013 en maart 2015 heb ik heel wat in het ziekenhuis gelegen. Ik had fistels op mijn billen en moest maanden op mijn buik liggen. Ziekenhuis in en ziekenhuis uit. Gina moest dan alleen op de wagen. Dat vond ze in het begin heel spannend. Ik lag dan in het ziekenhuis mijn kussen op te vreten van ellende. Gelukkig hebben we heel fijne vrienden, die ons hielpen. Maar al met al was het een zeer zware periode”

Rots in de branding
“We zijn op 1 juni 2013 getrouwd. Ik heb Gina tijdens een weekendje weg ten huwelijk gevraagd. Ik kwam net uit het ziekenhuis en had alles geregeld. Zij wist van niks. Al die jaren heeft ze keihard lopen sjouwen, dat weekendje had ze dubbel en dwars verdiend. We waren altijd van zondagavond tot zaterdagochtend onderweg. Als we dan zaterdag thuiskwamen, ging Gina boodschappen doen, wassen draaien en soms ook nog hooi en stro bij particulieren langs brengen. Zondags deed Gina de administratie en dan inpakken en weer met de wagen weg. Zij is echt een kanjer, mijn rots in de branding.”

Vrachtwagen uitgebrand
“In de zomer van 2014 is onze vrachtwagen in Frankrijk uitgebrand. We waren gelukkig samen op pad. Gina zat achter het stuur. We reden op een smal plattelandsweggetje en een tegenligger toeterde en gaf lichtsignalen. We begrepen niet waarom, er was genoeg ruimte om te passeren. Toen zag Gina in de spiegels dat de lading stro in de fik stond. Zij heeft nog alle belangrijke spullen uit de cabine gered. In mijn rolstoel probeerde ik de aanhanger los te koppen, maar er was geen redden aan. In vijf minuten stond alles in lichterlaaie.”

Financiële nasleep
“Die brand had een lange financiële nasleep. Onze wagen was ons hele bedrijf en dat was nu afgebrand. Gina heeft een tijd met een geleende vrachtwagen gereden. Pas in maart 2015 hadden we weer een eigen wagen, met een lift voor mij. Financieel was 2014 een rampjaar, want de oogst van stro was ook nog eens beroerd. Ons plan om een eigen huis te kopen, ging daardoor in de ijskast.”

Stoere naam
“Gelukkig konden we het huis dat we destijds op het oog hadden vorig jaar wel kopen. We hebben het helemaal verbouwd. Gina was tweeëndertig weken zwanger toen we nog stonden te schilderen. Dit voorjaar is onze zoon Hent geboren. Hij is vernoemd naar mijn vader Hendrik. Iedereen hier in Afferden noemt mijn vader ‘Hent’. Het is een stoere naam voor onze zoon.”

Gezellig blijven
“Onze handel gaat goed. Zo’n twee jaar geleden is Angelo van Bijnen bij ons komen werken. Gina is toen gestopt met rijden en doet sindsdien de administratie. We hebben nu drie wagens. Mijn vader rijdt ook voor ons. We willen hooguit groeien tot vijf wagens. Het moet wel gezellig blijven. Gina en ik zijn blij dat we het aandurfden om ons eigen bedrijf te starten.”

Fotografie: Marco Hofsté