King of the road? Zeker niet. Miguel is een ‘heer chauffeur’

coverstory

In de tankwagen van Miguel Cromzigt kan maximaal 45 duizend liter brandstof. En dat is een grote verantwoordelijkheid. “Je moet je hoofd erbij houden. De veiligheidseisen zijn heel hoog.”

Altijd als hij de tankauto’s vanaf de snelweg zag staan op het terrein van Schenk Tanktransport in Papendrecht, zei Miguel Cromzigt tegen zijn beste maat: “Daar gaan we ooit nog eens werken.” En het is gelukt. Sinds begin dit jaar levert hij benzine en diesel aan tankstations buiten de snelweg.

Miguel Cromzigt is 34 jaar, werkt bij Schenk Tanktransport, woont in Bergambacht, heeft drie kinderen van 2, 4 en 5 jaar en twee bonuskinderen van 12 en 14 jaar

Het was zijn droom om chauffeur te worden, vertelt Miguel. Geboren in Costa Rica komt hij op zijn dertiende met zijn moeder en stiefvader naar Nederland. Miguel: “Mijn stiefvader is een Nederlander. Hij zag in dit land meer toekomst voor ons. Ik zie hem als mijn echte vader. Hij werkte als manager bij een touringcarbedrijf en in de weekenden ging ik al mee om bussen te wassen.” Het is niet vreemd dat Miguel vrachtwagenchauffeur is geworden. Al generaties lang komt dat beroep in zijn familie voor. 

Bijrijder

Miguel deed op het VMBO de opleiding logistiek medewerker. “Daar liep ik stage bij een verhuisbedrijf. Ik mocht mee als bijrijder en ik wist op den duur zoveel van het bedrijf, dat ik als jonkie nieuwe chauffeurs dingen kon leren. Uiteindelijk hadden die grote kerels toch respect voor me en dat vond ik heel leuk.” Miguel haalt zijn groot rijbewijs en stapt over naar het rijden met zeecontainers. 

Tijd om papa te zijn

“Ik werkte soms zeventien uur op een dag en zag mijn kinderen veel te weinig. En mijn kinderen, daar leef ik voor. Dus moest er iets veranderen. Het transportbedrijf waar ik werkte, probeerde me regelmatiger tijden te geven. Maar als er iets op de container­terminal tegenzat, kon ik zomaar heel laat thuiskomen of helemaal niet. Daar had mijn baas geen invloed op. Zo kwam ik bij Schenk Tanktransport terecht. Hier heb ik vaste werktijden.

Om de week dagdienst van 6.00 uur ’s morgens tot 18.00 uur ’s avonds en nachtdienst van 18.00 tot 6.00 uur. Ik ben heel erg blij dat ik de keuze heb gemaakt. Ik heb nu veel meer tijd om papa te zijn. Om de kinderen eens naar school te brengen of mee te gaan naar zwemles. En ik kan weer gaan sporten, wat ik heel graag doe.” 

Ook een privéleven 

“Bij Schenk willen ze dat je uitgerust naar je werk komt. Bij de sollicitatie wordt gevraagd of je rust hebt in je privéleven. Het is erg verantwoordelijk werk, je rijdt met een tank vol benzine of diesel. De veiligheidseisen zijn hoog. In de cabine mag je niet roken en je mobiel mag niet aan staan. En de trekker is begrensd op 83 kilometer per uur.”

Brandende peuk

Miguel kreeg eerst een interne opleiding van een maand. Hij kreeg toen uitleg over de veiligheidsregels en de manier waarop je omgaat met het gedrag van anderen. Miguel: “Als je bij het lossen iemand met een brandende sigaret bij het tankstation ziet, moet je niet paniekerig gaan doen. Want dan gooit iemand de brandende peuk misschien op de grond. En dat kan gevaarlijke situaties opleveren. Roken is niet voor niets verboden op een tankstation.” 

Overstekende honden

Omdat Miguel vaak door dorpen en binnensteden rijdt, heeft hij veel te maken met fietsers, mensen op een scootmobiel of honden die ineens oversteken. “We zijn er goed op getraind om dat in de gaten te houden. Bovendien heb ik camera’s in mijn cabine en een raampje onder in de bijrijdersdeur. Dat geeft heel veel overzicht.” Miguel merkt wel dat het autoverkeer veel chaotischer is geworden. “Mensen die op hun mobiel zitten of hun make-up nog even bijwerken. Ik zie soms rare stuurmanoeuvres van weggebruikers.” 

Respect

Mensen op tankwagens zijn vaak nette jongens om te zien, vertelt Miguel. “We dragen bedrijfskleding en staan altijd voor elkaar klaar, ook voor tankwagenchauffeurs van andere bedrijven. Eerder heb ik dat niet zo ervaren. Dan was het vaak ‘ik ben the king of the road’. Maar hier zijn we allemaal hetzelfde, eigenlijk één grote familie. Respect speelt een grote rol. Je wordt onderweg met de tankauto gezien als ‘heer chauffeur’.”