column: ode

Deze keer wil ik de dames eens in het zonnetje zetten
die ook heel wat bergen werk verzetten.

Dus vandaar een ode aan onze collega-vrouwen
waarmee we naast elkaar over het asfalt sjouwen.

Onze collega-dames, veelal ‘lady-truckers’ genoemd,
zijn bij eenieder bekend en geroemd.

Roze lampjes en een roze veiligheidsvest,
ook nog een roze helm en ze voelen zich op hun best!

Make-up spiegel altijd bij de hand,
je moet toch een beetje mooi verschijnen bij de volgende klant.

Nu hoor ik een paar dames mopperen,
als ik die roze dingen begin te opperen.

Ik weet ook wel, zo zijn ze lang niet allemaal,
velen doen hun werk zonder dat roze kabaal.

Gewoon rustig en anoniem,
vormen ze samen met anderen een goed geolied team.

Ze doen niet onder voor de heren,
we kunnen allemaal even goed sturen, werken en inparkeren.

Ze staan ook op voor dag en dauw
drinken dan koffie van sterk tot aan lauw.

Tuurlijk, ze missen misschien een keer de kracht van de man,
gelukkig zijn er weinig zo verlegen dat ze daarom niet vragen kan.

Ik vind het tof dat het aantal dames achter het stuur blijft groeien,
er beginnen zich zelfs tv-programma’s mee te bemoeien.

En al vinden we daar allemaal wat van,
wat je er sowieso over zeggen kan

is dat het mensen op het idee heeft gebracht
om aan het werk te gaan als vervoerder van vracht.

Meer dames op het gaspedaal,
dát is toch het mooie positieve van dit verhaal.

Dames, veel plezier weer vandaag achter het stuur.
Rijd niet te hard want dat is veel te duur!