Dat wil ik graag even kwijt

Toon Wijgers (49) is geen beroepsklager. Maar hij vindt wel dat er genoeg is aan te merken op de manier waarop chauffeurs tegenwoordig hun vak moeten uitoefenen. Dat wil Toon graag even uit de doeken doen. 

Mentaliteit

“Als klein mannetje wilde ik al vrachtwagenchauffeur worden. Op vakantie vroeg ik mijn vader om te stoppen op een parkeerplaats met veel vrachtauto’s. Zodat ik in een truck kon zitten. Van mijn beroepskeuze heb ik nooit spijt gehad. Maar in de loop van de tijd is de lol in het werk wel stukken minder geworden. Dat ligt vooral aan de mentaliteit van de mensen. En dan heb ik het over medeweggebruikers, maar ook over sommige collega’s en over de concullega’s uit het oosten. Of over de manier waarop je soms bij bedrijven ontvangen wordt.”

Nummer

“Sinds 2012 rijd ik voor Verbruggen Internationaal Transport in Dreumel. Daarvoor zat ik bij een mega-concern, waar je echt een nummer was. Je moest je bij de planner melden onder je wagennummer, namen kenden ze niet. Bij Verbruggen bevalt het me veel beter. Ik rijd zeecontainers, in een straal van zevenhonderd kilometer rond Rotterdam. De laatste drie maanden van het jaar komt er altijd veel transport van vuurwerk bij. Dat gaat in containers van de haven naar de bunkers.”

Fileleed

“De afgelopen dertig jaar heb ik het nodige zien veranderen. De opkomst van de mobiele telefoon, de boordcomputer, toenemende tijdsdruk, files, agressiever verkeersgedrag. Nu het weer drukker wordt, is het fileleed helemaal terug. Momenteel heb ik veel last van de voor vrachtverkeer afgesloten Merwedebrug. Het staat op de A15 en A27 elke dag helemaal dicht. Vrachtwagens richting Antwerpen moeten vijfendertig kilometer omrijden. Moet je eens uitrekenen wat dat de transportwereld kost! Het devies is om met behulp van de boordnavigatie zoveel mogelijk de files te omzeilen. Maar ontkomen doe je er niet aan.”

Telefoon

“Sta je in de file, blijf dan maar rustig… Dat valt niet altijd mee. Automobilisten maken er een potje van. Zoals niet netjes invoegen, maar een hele rij inhalen om hem er op het laatst tussen te drukken. Of met van alles en nog wat bezig zijn, behalve met autorijden. Dan vallen er gaten die tot achterin de file doorwerken. De mobiele telefoon is echt een onding. Ook buiten de file zorgt het bellen voor veel overlast. Bestuurders die op een rotonde geen richting kunnen aangeven omdat ze met hun telefoon in de hand zitten. Of die gewoon tijdens het rijden veel te veel afgeleid zijn.”

Wachten

“Die files zorgen er ook voor dat je bij het lossen in de knel komt. Laatst stond ik van Dreumel naar Uden weer vast. Het scheelde nog dat ik bij Ravenstein van de A50 af ging, om het laatste stuk binnendoor te rijden. Ik deed over die ochtendrit vijfenzeventig minuten; normaal zijn dat er vijfentwintig. In Uden stond een losploeg klaar om de zeecontainer met de hand te legen. Omdat ik later kwam, waren ze al begonnen met een container van een andere transporteur, die altijd bij het bedrijf overnacht. Dit gaat extra wachttijd kosten.”

Rijtijden

“Tijd inhalen is vaak onmogelijk. Want als je de Rijtijdenwet overtreedt, loop je grote financiële risico’s. Zelfs in een pauze is het al oppassen als je de auto moet verzetten. Daar heb ik maximaal negenentwintig seconden voor. Duurt het langer, dan gaat de klok van de pauzestand en is je rusttijd onderbroken. Die strenge rijtijdenregels leiden tot absurde situaties, vooral als de parkeerplaatsen langs de snelwegen tegen de avond overvol zijn. Je probeert op tijd een plek te vinden, maar als je onverwachts in een file komt of door moet rijden omdat het vol is, zit je knijp. Dan kun je twee dingen doen. Ofwel doorrijden tot je ergens een plaatsje vindt en dan loop je nog wekenlang bij een controle de kans op een hoge boete. Of de vrachtwagen op de vluchtstrook zetten. Maar of je daar nou zo goed uitrust …”

Service

“Op steeds meer laad- en losadressen zijn de voorzieningen voor chauffeurs afgebouwd of helemaal gesloten. Staat er een Dixie op het terrein. Een oplossing zou zijn om meer bewaakte parkeerterreinen langs de snelwegen aan te leggen. Maar het probleem is ook ontstaan omdat de mentaliteit door de komst van veel buitenlandse chauffeurs is achteruitgegaan.”

Plezier

“Je zou zeggen: als het allemaal zoveel minder is geworden, waarom ga je dan niet iets anders doen? Maar ik kan niks anders. Bij een ongeluk zijn mijn benen en heup verbrijzeld, dus ik kan niet lang staan. En niet met pallets of rolcontainers sjouwen, dus zeecontainers zijn voor mij wel een uitkomst. Ik neem de ergernissen maar voor lief. Als je het niet kunt veranderen, dan moet je het ermee doen. Ik blijf met plezier chauffeur, maar ik wilde dit verhaal wel graag een keertje kwijt.”

Drive

Toon kijkt kritisch naar zijn vak en naar de bedrijfstak. Toch zegt hij: “Ik blijf met plezier chauffeur.” Dat heeft ongetwijfeld met zijn DRIVE te maken.
Met plezier en op een gezonde manier je werk doen en leven, dat is belangrijk voor jezelf. En voor je werkgever. Het Sectorinstituut Transport en Logistiek ondersteunt met het project DRIVE werkgevers en personeel bij het samen bespreken en nadenken over vragen als: Waar word je blij van? Wat moet beter? Wat geeft je energie? Wat vind je mooi? Waar lig je wakker van?
Meer weten? Kijk op stlwerkt.nl/drive