Waar slaap je zacht?

De dag zit erop voor Willem Latour. Ogen toe, gordijntjes dicht. Met enige moeite heeft hij een plaatsje gevonden op de parking langs de A12 bij De Meern. Zoeken naar een goede en veilige slaapplek is voor beroepschauffeurs langzamerhand bijna een dagtaak.

TON knoopt op drie locaties vóór bedtijd een praatje aan over de parkeerperikelen.

18.00 uur – Maasvlakte Plaza
Het terrein van Maasvlakte Plaza is rond zessen voor een derde gevuld. Sinds mei 2017 is deze beveiligde truckparking in vol bedrijf. Bij het Routiers restaurant ruikt het naar patat. Het dagmenu is kip met frites en salade. In de grote eetzaal – met 175 zitplaatsen – is het nog niet druk. Her en der verspreid genieten chauffeurs van de daghap.

359 plaatsen
Ton Barten (57) van Truckparkings Rotterdam Exploitatie zit achter een kop koffie. Hij is zichtbaar trots op deze nieuwe locatie. “Hier overnachten voornamelijk zeecontainerchauffeurs. Vier avonden in de week is de parking met 359 parkeerplaatsen vol en moeten we ‘nee’ verkopen. Eigenlijk is Maasvlakte Plaza nu al te klein. Samen met onze partner, het Havenbedrijf Rotterdam, onderzoeken we hoe we deze locatie kunnen uitbreiden.”

Ton Barten

Bezettingsgraad
De drukte op Maasvlakte Plaza begint rond een uur of acht in de avond, vertelt Ton. “In Rotterdam hebben we nog vier beveiligde parkings: twee in de Botlek, twee in de Waalhaven. Onze bezettingsgraad was de eerste vier maanden van dit jaar 91,2 procent.” In totaal zijn er in Rotterdam 723 bewaakte parkeerplaatsen. En dat is volgens de directeur nog lang niet genoeg. “Er is duidelijk behoefte aan meer veilige en comfortabele truckparkings in de wereldhavenstad.” Maasvlakte Plaza heeft alle faciliteiten die een beroepschauffeur maar kan wensen: wifi, cameratoezicht, bewaking, ontspanningsruimte, sanitaire- en douchevoorzieningen. En zelfs de mogelijkheid om een wasje te draaien.

Schone kleren
Onderweg zijn kleren wassen? Dat doet Adrie Koeijvoets (49) nooit. “Ik slaap vijf dagen per week in mijn cabine. Heb een grote tas met kleren bij me. Daar zit genoeg schoon goed in voor de hele week.”

Adrie Koevoets

Adrie is directeur van Global Transport Services in zijn woonplaats Etten-Leur. In 2003 is hij samen met een compagnon begonnen. “In 2016 hebben we echt doorgepakt. De economie trok aan. Sinds vorig jaar heb ik zeven auto’s rijden en vijf man in dienst.” Gemiddeld twee keer per week overnacht Adrie op Maasvlakte Plaza. “We zitten in het zeecontainertransport, vandaar. Deze parking is beveiligd, maar ik sta net zo lief op een onbeveiligde. Als ik het niet vertrouw, maak ik mijn deuren vast met een spanband. Dan kan niemand in de cabine komen.”

Kantoor
Naast Adrie zit Janita Knop (25) uit Roosendaal. November vorig jaar is zij bij Adrie in dienst gekomen. “We zijn vaak met meer collega’s onderweg. Samen eten en overnachten is gezelliger”, vindt Adrie. Na het eten drinkt hij nog een wijntje en daarna is het tijd voor de administratie. “Mijn cabine is mijn kantoor. Ik schrijf facturen en haal orders binnen. Dat hoort erbij als je baas bent.”
Janita houdt ervan om kilometers te maken. “Binnenlandse distributie is niet aan mij besteed. Geef mij maar lange ritten. Vijf dagen in de week slaap ik in mijn cabine. Wat ik vervoer? Dat kan van alles zijn. Laatst heb ik in Duitsland boomstammen geladen voor China. Moest ik één kilometer achteruitrijden op een onverharde weg. Dat is niet mijn ding. Die bomen komen dan later terug in Rotterdam als kasten van Ikea.”

Beste douches

Janita Knop

Janita vindt Maasvlakte Plaza een van de betere parkings. “Hier hebben ze de beste douches voor vrouwen. Andere parkings zijn niet zo vrouwvriendelijk. Aan mijn auto met roze gordijntjes en de tekst ‘lady trucker’ kan iedereen zien dat ik een vrouw ben. Ik sta daarom niet op een onbeveiligde parkeerplaats. Ook heel rustige parkings mijd ik. En ik let op naast wie ik ga staan. Vandaag dus naast mijn baas”, lacht Janita.

Ticket
Cas van Maarsenveen komt aanlopen. Cas is verkeersbegeleider/beveiliger bij Maasvlakte Plaza. “Van acht tot elf uur in de avond is het hier spits”, vertelt hij. “En vanaf vijf tot acht in de ochtend ook. Na negen uur rust vertrekken ze weer. Iedere chauffeur krijgt bij de poort een ticket met het nummer van zijn parkeerplaats. Het staat in vier talen aangegeven, maar het komt vaak voor dat ik buitenlandse chauffeurs moet helpen. Ik loop op het terrein rond. Mijn collega zit binnen en houdt de camera’s in de gaten.”

Cas van Maarsenveen

Als Adrie naast zijn truck een sigaret opsteekt, krijgt hij van Cas te horen dat roken alleen is toegestaan in de rookruimte. “Hier staan ook wagens met gevaarlijke lading”, legt Cas uit.
Intussen loopt de parking op de Maasvlakte langzaam vol. Twee derde van de parkeerplaatsen is om 19.00 uur bezet.

20.00 uur – De Meern
Buiten op het terras van AC Restaurant De Meern zitten chauffeurs Wim Latour (63) uit Emmen en Henry Dijks (40) uit Emmer-Compascuum samen met een Deense collega aan de maaltijd.

Wim Latour (midden) en Henry Dijks (rechts)

Goede maaltijd
Willem verorbert een grote biefstuk, met frites en salade. “Er is hier ook een Burger King, maar dat eet ik niet. Ik wil een goede maaltijd. Dat vind ik belangrijk.” Willem is 44 jaar chauffeur. “Altijd in loondienst geweest, tot ik er genoeg van had. Toen ben ik voor mezelf gaan rijden.” De drie chauffeurs hebben elkaar op de onbeveiligde parking achter het restaurant ontmoet. “We staan met onze wagens naast elkaar. De Deen vroeg of er douches waren. Nee, die vind je hier niet. Zo zijn we aan de praat geraakt. Vroeger kon je elkaar op de weg nog herkennen. Maar tegenwoordig met die zes- en achtbaans-snelwegen zie je niet meer wie in de wagen zit. Dan moet je maar afwachten of je met iemand een leuk praatje kunt maken als je stopt.”

Sociale controle
Henry werkt sinds vorig jaar augustus voor WTL/vd Weerd in Emmen. Eerder was hij kraanmachinist. Het vak van internationaal chauffeur bevalt hem prima. “Alleen mijn hondje vindt het maar niks. Die moet vijf dagen in de week logeren bij mijn ouders.” Via een project van de gemeente heeft Henry zijn CE en code 95 gehaald. “Het is een jongensdroom die uitkomt. Als kraanmachinist werkte ik al veel in het buitenland, dus ik ben wel gewend om van huis te zijn. Ik ben meestal van maandag tot zaterdagochtend onderweg. Hier in De Meern sta ik wel vaker. Ik parkeer altijd achter het restaurant, want daar is meer sociale controle dan bij de parking langs de weg.”

Henry  Dijks

Boete
Henry is vandaag vroeg gestopt. “Ik zat bijna aan mijn rijtijd, kwam in de buurt van De Meern, dus dan stop je. Als je doorrijdt, is het vaak lastig om een goede parkeerplaats te vinden.” Willem valt hem bij. “Parkeren is tegenwoordig een groot probleem. We mogen nergens meer staan. Je riskeert een boete van 90 euro als je ergens parkeert waar het niet mag. Vanaf drie uur in de middag lopen de parkeerplaatsen langs de snelweg al vol. Ik wil liever niet langs een op- of afrit van een snelweg staan.”

Jerrycan
De parkeerplaats naast het restaurant raakt almaar voller. Weinig Oostblokkers te bekennen. Volgens Willem komt dat, doordat buitenlanders ervan uit gaan dat De Meern een betaalde parking is. “Het is hier gratis, maar er zijn dan ook geen voorzieningen voor chauffeurs. Ik heb een jerrycan water bij me, zodat ik me kan opfrissen na een lange rit. In Venlo sta ik altijd op een beveiligde parking met alle voorzieningen. Daar krijg je korting op het restaurant, net zoals bij een Autohof in Duitsland.”

Willem Latour

Alarm erop
Willem en Henry houden hun rijtijden scherp in de gaten om op tijd een parkeerplaats te kiezen. “Met de digitale tachograaf moet dat wel”, zegt Henry. “Maar het wordt steeds lastiger om op tijd te rijden en een slaapplek te vinden.” Beveiligd of niet, dat maakt beide mannen niet uit. Henry: “Nu sta ik hier in De Meern gratis en onbeveiligd met mijn kont naar de begroeide haag. Ik had nog een half uur kunnen rijden, maar dan had ik niet geweten waar ik had kunnen overnachten.” Bang om hier overvallen te worden, zijn Henry en Willem niet. “Ik zet altijd het alarm erop en dan slapen. Mijn wagen heeft dubbelglas, dus ik hoor niks. Zeker niet als ik mijn gehoorapparaat uitdoe”, vertelt Willem. Henry knikt: “Ik slaap beter in mijn cabine dan in mijn bed thuis.”

22.00 – De Tweede Steeg
De parkeerplaats bij wegrestaurant De Tweede Steeg in Amersfoort is propvol. Twee vrachtwagens staan half op de oprit. Er kan niemand meer in of uit. Tussen de strak geparkeerde trucks loopt chauffeur speciaal transport Richard Meijer uit Uithuizermeeden.

Richard Meijer

Tijdslot
Richard is zo’n twaalf jaar chauffeur en werkt voor Holtrop-Van der Vlist in Assen. Hij vervoert meestal kranen, bulldozers en ander zwaar materieel. Alles wat groot, zwaar, breed of hoog is. “Mijn werkgebied is Nederland. Ik ben de hele week van huis. Gisteren stond ik in Hank, vandaag hier en waar ik morgen ben, weet ik niet.” Morgenochtend om half acht gaat hij de weg weer op. Hoe hij van deze parkeerplaats komt, waar amper ruimte genoeg is om tussen de wagens te lopen? “Ze werken hier met een tijdslot. Als je aankomt, geef je door hoe laat je wilt vertrekken en dan krijg je een plaats toegewezen. De voorste wagens vertrekken allemaal eerder dan ik. Dat moet ook wel, want anders kan ik er inderdaad niet uit.”

Magnetron
Bij De Tweede Steeg moet je voor acht uur ’s avonds binnen zijn. Daarna is het er bomvol, weet Richard. “Aan de overkant staan ook vrachtwagens, maar die riskeren een dikke bekeuring als de politie komt. Ik sta zelf altijd op beveiligde parkeerplaatsen. Veiligheid vind ik heel belangrijk, voor mijzelf en voor mijn lading. Dat vindt mijn baas ook. En ik zoek altijd een parking met een restaurant erbij. Ik heb wel een magnetron, maar ik hou van een fatsoenlijke maaltijd onderweg.”

Richard Meijer

De cabine van Richard is laag. “Dat is handig omdat ik vaak moet in en uitstappen. Ik heb daardoor wel maar één bed. Dat is jammer voor mijn zoon van zeven. Die ging vroeger, toen ik een hoge cabine had, wel eens een nachtje mee. Met deze wagen kan hij alleen mee als ik een dagrit heb. Vindt hij trouwens ook fantastisch.”

Paar biertjes

Gerben Zwart

Internationaal chauffeur Gerben Zwart (22) uit het Friese Nijemirdum komt tussen de geparkeerde vrachtwagen aangelopen. Gerben is twee jaar in vaste dienst bij Hoekstra Idskenhuizen. Gemiddeld één keer per maand is hij bij De Tweede Steeg te vinden. “Het liefst overnacht ik bij een chauffeurscafé. Langs de snelweg parkeer ik niet graag. Daar staat het trouwens rond zes uur ook al vol met Oostblokkers. Hier bij De Tweede Steeg kom ik graag. Het is wel vol, maar er is hier sociale controle. De chauffeurs letten op elkaar. Als het gezellig is en ik kom zoals vandaag een bekende tegen, dan drink ik een paar biertjes. Vanochtend ben ik om half zeven begonnen en morgen moet ik om half zeven de weg weer op. Dat is een mooi ritme.”

Gezellig
Er klinkt gelach en even later staan Nimal Hamelijnck (43) uit Breskens en Anton Bijlsma (43) uit Uffelte naast Gerben. Aan de bar hebben ze de jonge Fries leren kennen. Nimal en Anton hebben samen in dienst gezeten. Drie jaar geleden kwamen ze elkaar toevallig onderweg in een chauffeurscafé tegen. Nimal werkt tien jaar voor Terneuzen Bonded Stores. “We bevoorraden schepen. Ik kom overal met mijn wagen. Soms ben ik de hele week van huis. Het is maar net waar de schepen liggen die ik moet bevoorraden.” Anton is chauffeur bij JDV Transport in Harderwijk. “We waren hier al om vier uur en hebben samen een biertje gedaan”, zegt hij. “De Tweede Steeg is een fantastisch wegrestaurant. Hier is het nog ouderwets gezellig en het eten is heel goed. Ik ben liever onderweg, want thuis moet ik zelf koken. Helaas gaat de eigenares ermee stoppen. Ik hoop dat zij iemand vindt die de tent wil overnemen.”

Gerben Zwart (links) en staand vlnr Richard Meijer, Nimal Hamelijnck en Anton Bijlsma

Bedtijd
De chauffeurs staan nog even te kletsen en dan is het bedtijd. Morgenochtend om zes uur gaat de wekker. Op de parkeerplaats is het muisstil. Geen bewakers, maar camera’s houden toezicht op de veiligheid.

Fotografie: Marco Hofsté