“Mijn broer zou trots op me zijn”
Diana Duijndam – is 52 jaar – woont in Alblasserdam – heeft sinds april 2023 haar groot rijbewijs – is getrouwd met Stephan (50) – heeft drie kinderen: een dochter van 22 en een tweeling van 17 (jongen en meisje)
Ze wilde het als kind al, maar haar vader vond het niets voor een vrouw.
Diana Duijndam stapt op haar 52ste tóch op de vrachtauto. Aangemoedigd door haar man die al dertig jaar chauffeur is. Een verhaal over een lang gekoesterde wens.
De middag van het gesprek in Alblasserdam zijn Diana en haar man Stephan ’s nachts teruggekomen uit Trondheim. Ze hebben maar een paar uurtjes geslapen. “Alles zat tegen deze rit.” Diana is met Stephan mee geweest op een dubbelbemande rit met planten naar de Noorse plaats. Terug hebben ze mosselen geladen. Het is de tweede keer dat Diana in de vrachtauto van haar man heeft gereden, nadat ze in april haar groot rijbewijs heeft gehaald.
Jongste kind
Diana is de jongste uit een Zeeuws gezin. Haar vader heeft het transportbedrijf De Klerk & Zn. opgericht. Hij en zijn oudste zoon rijden ook op de vrachtwagen. Diana wil dat van kleins af aan ook. Maar ze mag niet van haar vader. Diana: “Hij vond het niets voor vrouwen. Ik snap het wel. Vijfendertig jaar geleden moest je als chauffeur nog zelf je banden verwisselen. Nu bel je de garage. Er waren destijds ook nog nauwelijks accommodaties onderweg.”
Marine
Diana kiest voor een baan bij de marine. “Dat vond mijn vader eerst geen goed idee. Toch liet ik me niet tegenhouden. Ik ben tien jaar bij de Nautische Dienst geweest. Dat is, net als het transport, een mannenwereld. Jammer genoeg werd mijn contract op mijn dertigste niet verlengd. Op zich niet erg, want ons eerste kind was op komst. Toen de kinderen wat groter waren, heb ik met veel plezier in het bedrijfsrestaurant van jachtbouwer Oceanco gewerkt in Alblasserdam. Het restaurant werd een tijdje geleden overgenomen en toen kwam Stephan met het idee dat ik mijn groot rijbewijs kon halen.”
Geslaagd
“In april ben ik geslaagd”, vertelt Diana. “De opleiding heb ik zelf betaald. Als ik de opleiding intern bij een bedrijf zou doen, zit je vast aan die werkgever en kan ik bijvoorbeeld moeilijk ‘nee’ verkopen als ze me ’s nachts in willen zetten.” Ze heeft alle modules en de rijbewijzen C en CE binnen een half jaar gehaald. “De theorie vond ik pittig maar omdat ik het echt graag wil, is het gelukt. Na de vakantie ga ik bij een transportbedrijf in Alblasserdam aan de slag voor drie dagen per week.”
Verdrietige aanleiding
“Ik zal voorlopig hoofdzakelijk binnenland rijden. Voor onze tweeling van zeventien kan ik nog niet heel lang van huis zijn. Het chauffeuren tijdens de rit naar Trondheim ging me goed af en het land is zo prachtig. We zijn allebei gek van Scandinavië. Onze jongste dochter hebben we de Finse naam Senni gegeven.”
Stephan en Diana kennen elkaar dik vijfentwintig jaar. Hun kennismaking had een verdrietige aanleiding. Stephan deelde namelijk een hut met de oudste broer van Diana op de Estonia, de veerboot die op 28 september 1994 zonk op de Oostzee en waarbij 852 mensen omkwamen. Ook Diana’s broer Tom. Stephan overleefde als enige Nederlander. Stephan ontmoet het gezin van Diana twee keer om te vertellen over zijn ervaringen. Diana kan hem wel wegkijken. Waarom heeft hij het overleefd en haar geliefde broer niet?
Dikke mik
Drie jaar later komen de vaders van Diana en Stephan elkaar als chauffeur weer tegen. Ze halen de banden aan en Stephan en Diana zien elkaar weer. Dit keer is het dikke mik. Stephan probeert Diana tijdens zijn ritten naar Rusland zoveel mogelijk te bellen. Al is dat vanuit dat land en in het tijdperk zonder mobieltjes nog een hele klus.
Diana rijdt ook mee naar Rusland. Op de terugweg gaan ze samen naar de onthulling van het monument van de Estonia-ramp in Stockholm. Binnen een paar maanden wonen ze samen in Alblasserdam. In 1999 trouwen ze. Als ze kinderen krijgen, hebben ze dezelfde gedachte: ‘als het een jongen is, noemen we hem Tom’. Diana: “Het mooie is dat Tom na de vakantie start met MBO Transport & Logistiek. Hij wil ook op de vrachtwagen en het liefst naar het buitenland.”
Trots
Diana heeft tijdens het meerijden met Stephan naar Scandinavië al een aantal keer op een veerboot overnacht. Ze is er niet bang voor. Stephan zelf ook niet meer. “Al blijft slecht weer een trigger”, zegt Diana. “In 2019, vijfentwintig jaar na de scheepsramp, zijn we met het hele gezin naar het Estonia-monument in Stockholm geweest. Alle namen van de slachtoffers staan daar op drie muren. Bij mijn broers naam hebben we een beertje gezet. Zijn bijnaam was Bruintje Beer. Ik denk dat hij heel trots op me zou zijn geweest dat ik nu ook op de vrachtwagen rijd.”
Hallo Diana en Stephan,
Na al die jaren nog steeds “kippenvel”
Ik heb Tom week voor bewuste “dag” ontmoet
op de Estonia , hele dag samen opgetrokken en we zouden dan in de zomer samen paar ritjes doen, ben niet zo van sociale media weet niet hoe ik jullie persoonlijk kan benaderen, life goes on ondanks ‘n litteken
Groet Marc