Je moet het met elkaar doen

Persoonlijk verhaal

Eigenlijk had Maurice twee banen. Hij was reservist in het leger. Dat lijkt een ‘vrijwillige’ militair maar is toch net iets meer dan dat. En hij had tegelijkertijd zijn baan op de vrachtwagen. Hij vond het prima samen gaan. Aan te bevelen zelfs.

Maurice Bosscher (50) uit Arnhem was veertien jaar lang reservist in het leger. Hij combineerde dat met rijden als chauffeur in het binnenland. “Veel mensen weten niet wat een reservist is, dus ik vertel er graag over. Een reservist is een vrijwillige militair. ‘Maar niet vrijblijvend,” benadrukt Maurice. Reservisten vallen onder het Korps Nationale Reserve (Natres). Hun taak is het bewaken en beveiligen van het Nederlands grondgebied. Zij vervullen hun militaire functie naast een burgerbaan of studie. “Anders dan het beroepsleger worden wij niet hoofdzakelijk opgeleid om te vechten. Ik werd reservist omdat ik ervan houd om mezelf uit te dagen. Het werd veel meer voor me dan dat. Je krijgt er kameraadschap en verbinding voor terug. Samen ben je onderweg naar een doel, want alleen lukt het niet. Je moet het met elkaar doen. Ik kan het iedereen aanraden.”

Lange tijd was Maurice werkzaam bij een productiebedrijf voor noodverlichting. Daarop raakte hij langzamerhand uitgekeken. De Nationale Reserve leek hem wel wat. “Ik wilde beroepsmilitair worden. Maar dat kon helaas niet meer; ik was de leeftijdsgrens van 32 net gepasseerd. Anders had ik dat zeker gedaan. Het reservistenkorps trok mijn aandacht toen ik een uitnodiging zag liggen voor een informatieavond. Daar ben ik toen naartoe gegaan en heb me vrijwel meteen ingeschreven.” De opleiding tot reservist ziet hij wel als een goeie opstap voor het beroep zelf. “Als je jong genoeg bent dan.”

Tegelijkertijd veranderde hij ook van baan. Tijdens zijn dienstplicht had Maurice zijn C-rijbewijs al gehaald. Dus, kon hij daar niks mee? Via een detacheringsbureau dat zijn chauffeursopleiding betaalde, kwam hij uiteindelijk bij Eimers Logistiek terecht. Daar heeft hij elf jaar gewerkt. “Eimers is een charter. Ze lenen chauffeurs aan andere bedrijven uit en hebben geen eigen opslag. Ik deed er alles, maar voornamelijk laden en lossen.” Ook bij Eimers moest hij uitleggen wat reservist zijn nu eigenlijk inhoudt. “En dat vonden ze prima. Af en toe is het wat puzzelen, maar er werd rekening gehouden met mijn schema en ik kon vrij nemen wanneer dat nodig was.”

In 2005 volgde Maurice de opleiding bij NatRes. “Die duurt twee weken, waarvan een week basiskennis theorie en de andere week praktijk. Dan ga je het veld in en word je begeleid door een beroepsmilitair. Officieel ben je er daarna 100 uur per jaar mee kwijt. Waarvan twee avonden per maand en een zaterdag. De ene maand is het meer dan de andere. Je tekent meteen voor vier jaar. Dat is niet niks, en je stapt er dus niet zomaar in, maar het leek me leuk genoeg. In mijn eigen peloton was ik de chauffeur. Dan rij je met een viertonner.

Later werd ik vervanger van de groepscommandant. Eigenlijk doe je alles wat een beroepsmilitair ook doet, maar dan minder vaak. De oefeningen vond ik het leukst.

We werden een keer ergens gedropt in Noord-Limburg. Met je groep van ongeveer tien man, moet je dan met rugzak een route afleggen. Onderweg moet je allerlei vaardigheden oefenen: zoals blindelings vertrouwen, een gasmaskeroefening, je tent opzetten, eten koken, marsen met vijftien kilogram bepakking. Nee, het is geen luxe kampeervakantie. Het is minder inspannend dan het beroepsleger, maar je moet wel aan kunnen poten.”

Na elf jaar binnenlandse ritten rijden bij Eimers wilde Maurice graag weer eens wat anders. “Een vriend van me reed voor FedEx op het buitenland en vond dat ook wel wat voor mij. En dat klopte. Via een uitzendbureau rij ik nu ook al twee jaar voor dat bedrijf naar het buitenland.

Ik doe lijndiensten. Dan rij je aan een stuk, met een bijrijder, naar steden als Warschau, Barcelona, of Oslo. Daar aangekomen pak je even je rusttijd van ongeveer negen uur, en dan rij je weer terug: even rusten, hardlopen en de stad in. Dat maakt het uitdagend. Elke keer zie ik weer wat anders.”

Het reserveleger combineren met deze ritten naar het buitenland lukte helaas niet meer. “Ik heb het wel even geprobeerd, maar ik was amper thuis en ik wil mijn gezin ook de aandacht geven die het verdient.” Maurice woont samen met zijn vriendin Merle en stiefdochter Kimberly in Arnhem. “Hoewel ik de verbinding, de uitdaging en de kameraadschap wel mis; op het buitenland rijden wilde ik niet opgeven. Ik ben al vijftig inmiddels en heb het veertien jaar gedaan. Het is mooi geweest.”