Vitaminen voor onderweg

In ’t zonnetje

Als vrachtwagenchauffeur Harry Qualm (63) op het punt staat van vertrek, weet hij één ding zeker: zijn vrouw Mirjam (63) staat klaar met een tas eten. En dat terwijl ze niet bepaald stond te juichen toen haar man chauffeur werd. Reden voor Harry om zijn vrouw in het zonnetje te zetten. “Ze is een topper. Zonder haar had ik het nooit gered.”

Harry en Mirjam Qualm zijn beiden 63 jaar, wonen in ’s-Gravenzand,
vier kinderen uit eerdere huwelijken, negen kleinkinderen.

Harry werkt als chauffeur bij Boers & Van Nieuwkerk Transport, standplaats ’s-Gravenzande, Mirjam werkte als laborant en is sinds een jaar volledig afgekeurd.

Wie het huis van Mirjam en Harry zoekt in ’s-Gravenzande volgt geblaf, gemiauw en gefluit. Met drie honden, een kat en een papagaai leidt de luidruchtige en gezellige beestenboel je zo naar het juiste adres. Mirjam stelt de beesten voor en wijst ook naar de vrolijk kletsende papegaai in de woonkamer: “Dat is Izzy, een grijze roodstaart. Hij is heel lief en springt zo op je schouder.”

Liefde voor vrachtwagens

Elf jaar geleden werd Harry chauffeur. De liefde voor vrachtwagens zat er al veel langer. “Vanaf mijn tiende ging ik in schoolvakanties mee op de wagen met een vrachtwagenchauffeur die ik kende. Prachtig vond ik het. Op mijn zestiende kwam ik van school af, maar toen kon ik natuurlijk nog niet mijn rijbewijs halen. Zo kwam ik terecht in andere banen. In 2005 begon ik samen met een maatje een aannemersbedrijf.” Als zijn zakenpartner overlijdt, moet Harry wat anders gaan doen. De keuze is snel gemaakt. “Ik zei tegen Mir: ‘En nu ga ik op de vrachtwagen’.”

Zes keer per dag bellen

Dat Mirjam minder enthousiast was over die keuze, is voorzichtig uitgedrukt. “Ik vond het verschrikkelijk. Mijn oom was vroeger vrachtwagenchauffeur. Mijn tante was altijd alleen. Dat wilde ik niet.” Na een paar goede gesprekken besluit ze Harry toch zijn droombaan te gunnen. “Hij is zo gelukkig in z’n werk, dat zie ik aan alles. Als hij weg is, hebben we veel contact. We bellen zes keer per dag. En ‘s avonds voordat hij gaat slapen videobellen we. Gewoon zijn stem even horen. We kunnen elkaar fel op de huid zitten, toch kunnen we niet zonder elkaar.”

Een tas vol liefde

Harry gaat altijd goed voorzien de weg op. Daar zorgt Mirjam voor. “Ik doe altijd boodschappen. Hij maakt lange dagen, soms vijftien uur achter elkaar. Ik vind dat hij zijn vitaminen moet krijgen.” Zo staat er standaard een grote tas klaar vol bakjes verse maaltijden als Harry op pad gaat. Harry waardeert het enorm. “In de wagen heb ik een magnetron, een oventje en een koelkast. Als ik stop langs de kant van de weg verwarm ik het eten. Heel makkelijk, en altijd lekker.”

8.000 stappen

Een paar jaar geleden is Mirjam geopereerd. De operatie gaat mis, waardoor Mirjam ernstige klachten krijgt. Ze blijkt het Asia-syndroom te hebben, een auto-immuunziekte. “Ik heb continu pijn in mijn spieren en ik heb last van mijn geheugen en concentratie. De hondjes helpen me om in beweging te blijven. Ik zet achtduizend stappen per dag. Toen ik thuis kwam te zitten, viel het me meer op hoe vaak Harry weg was. Gelukkig kon hij met zijn bazen regelen dat hij minder vaak lange ritten heeft. Dat is een stuk prettiger voor mij.”

Op de camping

Harry begrijpt dat zijn werk niet altijd makkelijk is voor Mirjam. “Door mij moet ze dingen laten en gaat ze er minder op uit. Daarom verdient ze deze aandacht. Zonder haar had ik het nooit gered. Ze is echt een topper.” Mirjam vindt het lastig om te genieten van ‘in het zonnetje’. “Ik sta nooit in het middelpunt van de belangstelling. Dat hoeft niet zo voor mij. Maar ik vind het superlief van Harry.” Samen doen de twee nog vele leuke dingen. Zo hebben ze een vaste plek op een camping in Brielle. “We zitten in onze caravan aan het meer, heerlijk is dat. En de dieren gaan allemaal gezellig mee!”