Iemand die plezier heeft in zijn werk

Op de cover

Op de cover van TON 1 en van TON 100: Vincent Stel (37) uit Arnhem. Toen een enthousiaste beginnende chauffeur, nu een ervaren vakman. Nog altijd op de wagen. En zoals het nu staat, gaat dat zo blijven.

Twintig jaar is Vincent Stel als hij in 2005 op de voorkant van de eerste TON staat. Stralende lach, beste kop met haar, armen stoer over elkaar. Laat het leven maar komen, lijkt hij te zeggen. Letterlijk vertelt hij: “Op de middelbare school wilde ik nog planner worden. Maar één dag met mijn vader meerijden en ik was om. Chauffeur zal het worden. Puur om het werk, de vrijheid.” Vincent rijdt dan bij Riksen Arnhem en meldt daarover: “Ik zit hier goed.” En over de toekomst: “Voorlopig ga ik niet verder leren.” Hoe is het met Vincent, zeventien jaar later?

De beste kop met haar is nu een kale schedel. Ben je je wilde haren kwijt, Vincent?

“Dat is wel een groot verschil met toen, ja. Maar ik heb altijd tegen mijn vrouw Marit gezegd: mocht ik inhammen krijgen, of het wordt dunner, dan gaat de schaar erin. Een paar jaar geleden zwom mijn dochtertje Evie af. Mijn schoonmoeder maakte een foto terwijl ik Evie hielp met haar natte kleding. Ik stond gebukt en dan zie je dus op de foto je bovenkant. Ik leek wel kaal. Toen ben ik op een avond naar boven gegaan en hup, de tondeuse erop. Tien minuten later zat ik met een kale kop op de bank. Marit was er wel blij mee. Ze had al eerder gezegd: ‘Kaal zal je best staan’.”

Wat voor werk doe je nu?

“Sinds vorig jaar mei ben ik in dienst bij B&B Transport in Elst. Ik rijd op het binnenland, voor onder andere Dachser en FedEx. Het is stukgoed. Voor FedEx maak ik altijd hetzelfde rondje in zuidoost Nederland. Koppelwerk, laden en lossen. Dat is wel lekker, zo’n voorspelbare rit. Begin ik om halftien ’s ochtends en ben tegen tien uur ’s avonds weer thuis. Bij Dachser is ligt het minder vast waar ik naartoe ga en dat vind ik ook wel mooi.”

Hoe is je loopbaan verlopen?

“Na Riksen heb ik bij een aantal verschillende bedrijven gezeten. Onder andere bij Mantrans in Renswoude, A.G. Transport in Ederveen en Thijssen Transport in Millingen aan de Rijn. Of ik niet honkvast ben? Dat is niet zozeer mijn bedoeling. En ik ben de moeilijkste niet. Klanten zullen nooit over mij klagen. Maar ik vind wel dat je werkgever rekening moet houden met redelijke wensen. Zeker als het om je privéleven gaat. Ik wil niet ergens werken en dan mijn kinderen nooit zien. Dus ik ben wel eens veranderd, omdat ik een baan dichter bij huis zocht. En ik ben ook een keer bij een werkgever weggegaan, omdat de balans tussen werk en privé wel erg scheef was.”

Hoe is het je in je privéleven vergaan? 

“Prima. In 2008 zijn Marit en ik gaan samenwonen. We kennen elkaar van de middelbare school. Marit werkt als management-assistent logistiek bij Bunzl Verpakkingen. In 2009 zijn we getrouwd. Dat is dus straks in mei alweer 12,5 jaar. In 2010 is onze zoon Julian geboren en dochter Evie in 2012. Het is misschien wel cliché, maar we vormen een gelukkig gezinnetje.”

Jij ging je vader achterna. Wordt jouw zoon ook vrachtwagenchauffeur?

“Bij mijn eigen keuze speelden destijds natuurlijk de verhalen van mijn pa mee. Die gingen over een wereldje dat veel gemoedelijker en minder gehaast was. Dat was al lang niet meer zo toen ik begon. Maar het bevalt mij nog prima. Al erger ik me weleens als ik in eigen land Engels moet spreken om mijn lading te kunnen lossen. We gaan wel zien. Voordat Julian achttien is, zijn we weer zes jaar verder. Maar hij is wel echt vrachtwagengek. En dat heb ik niet gestimuleerd of zo. Mocht hij chauffeur willen worden, dan zal ik hem dat niet afraden. Ik wil wel dat hij pas kiest als hij weet hoe die wereld in elkaar zit. Daarom heb ik hem bijvoorbeeld vorig jaar zomer meegenomen toen ik een week voor Schotpoort op weg was, met overnachtingen.” 

Als je naar de Vincent Stel van 2005 kijkt, wat zie je dan?

“Iemand die plezier in zijn werk heeft. Het was niet allemaal nieuw voor me. Ik wist wel zo’n beetje wat ik kon verwachten, want ik had al vaak met mijn vader en met neven meegereden. Volgens mij zal ik niet heel veel veranderd zijn sinds 2005. Misschien ben ik wat zekerder van mezelf geworden. Ik ben best wel vlot in de babbel en houd ervan met collega’s te grappen.”

En als je naar de Vincent Stel van 2040 kijkt, wat zie je dan?

“Oei, dat is een moeilijke. Tegen die tijd ben ik ongeveer 55. Ik zie me dan nog wel in het transport werken. Vrachtwagenchauffeur blijft natuurlijk een apart vak. We zitten niet van acht tot vijf met mensen om ons heen. Wat ik zou gaan doen als ik toch met de vrachtwagen stop? In mijn hoofd zie ik me dan wel op de bus, of als treinmachinist. Het zal in 2040 allemaal wel heel anders zijn, door de technologie. En ik hoop dat ik dan nog steeds met Marit van het leven mag genieten. En dat we trots zijn op wat Julian en Evie dan geworden zijn en doen. Ik ben gek op die drie.” 

Bij B & B
Vincent werkt sinds mei 2021 bij B & B Transport in Elst. Een jong bedrijf, in 2013 gestart. Er rijden nu 30 bussen, 11 trekkers, 3 motorwagens en er zijn 49 werknemers.