Hobby’s van lezers: Boeken schrijven
“Mijn werk is mijn hobby”, zegt bijna elke chauffeur. Maar voor sommigen is er meer. De één trekt tussen twee losadressen even snel de hardloopschoenen aan, de ander maakt in de vrije uren enorme Lego-bouwsels. De hobby van Marco van Zuijlen is boeken schrijven.
“Ik heb vaak wel
vijf verhalen tegelijk
in mijn hoofd”
Marco van Zuijlen is 58 jaar, woont in Westervoort, werkt 23 jaar als internationaal chauffeur bij FedEx
Een nare jeugd zorgt ervoor dat Marco van Zuijlen als kind zijn toevlucht zoekt in talloze kinderboeken. Het levert hem een rijke fantasie op. Nu schrijft hij zelf. Hij heeft al twee boeken laten uitgeven en de derde ligt bij de drukker. “Ik verdien er niets mee. De aandacht is mooi en ik vind het bijzonder fijn om te doen.”
Marco heeft al zijn hele leven volop verhalen in zijn hoofd. “Toen onze kinderen klein waren, maakte ik ze wijs dat ik een giraf had gestolen of kabouters had ontvoerd in de caravan. Ze geloofden de verhalen.” Zijn vrouw Esther vult aan: “Hij kan van iets kleins een heel groot verhaal maken.”
Onveilig
Die grote fantasie komt voort uit een onveilige thuissituatie vroeger. Marco: “Het was altijd oorlog. Mijn vader was zwaar alcoholist en sloeg mijn moeder. Ik was een heel stil mannetje. Op mijn kamer dook ik in de leesboeken. Ik durfde bij wijze van spreken nog niet naar beneden te gaan om te plassen als het weer bonje was. Ik heb als kind zowat de hele bibliotheek leeg gelezen. Op school werd opgemerkt dat ik goed was met verhalen. Maar gezien de belabberde situatie thuis, ben ik nooit gestimuleerd om er wat mee te doen.”
Vlucht van thuis
Na de LEAO gaat Marco bij de marine. Hij werkt daar acht jaar. “Het was een vlucht van thuis.” Hij ontmoet Esther en ze krijgen twee kinderen. “Bij de marine had ik al mijn rijbewijzen gehaald. In de burgermaatschappij bleek ik met mijn LEAO niet zoveel te kunnen. Ik kwam een oud-collega van de marine tegen en die verdiende als vrachtwagenchauffeur best redelijk. Dat ben ik toen ook gaan doen.”
Inmiddels rijdt Marco al 23 jaar als internationaal chauffeur bij FedEx (voorheen TNT). Hij rijdt dubbel bemand naar depots van FedEx door heel Europa. Als hij niet achter het stuur zit, maakt hij aantekeningen. “Ik heb vaak wel vijf verhalen tegelijk in mijn hoofd.” Aanvankelijk maakt hij weken van wel 110 uur. Nu vindt hij een werkweek van 55 uur meer dan genoeg. En nu de kinderen het huis uit zijn, komt er tijd voor zijn grote passie: schrijven.
Gewoon begonnen
“Ik ben maar gewoon begonnen. Heb er speciaal een laptop voor gekocht. Mensen om me heen liet ik meelezen. Ze gaven me tips en wezen me op stopwoordjes. Een collega bij FedEx die als leraar Nederlands voor de klas heeft gestaan, kijkt mijn teksten na. Mijn eerste verhaal rolde er zo uit.
Ik schrijf heel makkelijk. Vaak weet ik het einde van mijn boek ook al.” Inmiddels liggen er twee boeken en een derde is in de maak. Ze worden uitgegeven bij een kleine uitgeverij die op bestelling zijn boeken drukt. “De boeken zijn te koop bij Bol.com en bij een plaatselijke boekhandel. Veel van mijn collega’s hebben de boeken gelezen. Of ik krijg een opmerking van een collega dat zijn vrouw het zo mooi vond.”
Schrijfkamer
Hoewel de onderwerpen van zijn boeken heel divers zijn, draait het steeds om één of meerdere vrouwen die te maken krijgen met geweld. “Dat lijkt inderdaad terug te voeren naar mijn jeugd. Dat ik zag hoe machteloos mijn moeder was tegenover het geweld van mijn vader. Maar dat is onbewust.”
Sinds kort schrijft Marco boven in een aparte kamer. Esther: “Ik vond het best vervelend dat hij hier aan de eettafel zat met overal briefjes om zich heen. Heel onhandig als er visite kwam. Als ik wilde stofzuigen, stond hem dat al tegen.”
Nikita
In zijn schrijfkamer hangt een bord dat is volgeplakt met post-it-briefjes met allerlei zinnen of woorden. “Dat zijn allemaal ingevingen.” Zijn derde boek gaat over een blind meisje dat de liefde vindt. “Ik hoorde het nummer Nikita van Elton John met de zin ‘Do you ever see the letters that I write?’. Toen bedacht ik ineens: ‘Stel dat een persoon in het verhaal de brieven niet kan lezen omdat ze blind is’.”
Voorlopig wil hij ieder jaar een boek schrijven. Hij wil ook blijven rijden. “Er zit nog steeds avontuur in het werk voor FedEx. Ik moet er niet aan denken om de hele dag hierboven achter mijn laptop te zitten.”
[einde]
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!