Groeien in een nieuwe functie

Niet je hele leven lang dezelfde baan hebben, maar af en toe een volgende stap zetten of een andere weg inslaan. Dat heet zij-instromen of doorstromen. Pauline, Robert en Quint maakten ieder zo’n keuze en vertellen waarom..

 

Pauline: ‘Voor mij de komende tijd geen boeken meer’

Één rondje op de vrachtwagen en ik was verkocht

VAN verkoopmedewerker bij Xenos
NAAR chauffeur bij Mainfreight

 

Na een lange werkdag stapt Pauline Brevé uit de wagen. Nog maar acht maanden geleden stond ze bij Xenos in Gorinchem klanten te helpen. Nu rijdt ze vier dagen per week op een citytrailer. De overgang bevalt haar goed. “Ik zou niet meer terug willen. Het is zo’n stoer beroep. Elke dag is anders. Ik geniet van het manoeuvreren in kleine straatjes.”

 

Bij Xenos begint Pauline op haar achttiende als zaterdaghulp. Na een halfjaar wordt ze eerste medewerker en gaat 32 uur per week werken. Als de bedrijfsleider er niet is, is zij verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in de winkel. Pauline heeft daarnaast ook haar eigen bedrijf als schoonheidsspecialiste en pedicure. Als ze in 2012 moeder wordt, gaat ze twee dagen in de week werken. Dat blijft ze doen als haar tweede kind wordt geboren.

 

Meer werken

Pauline wil meer werken als beide kinderen naar de basisschool gaan. Bij een ander filiaal van Xenos kan ze bedrijfsleider worden, maar dan moet ze ook in de weekenden en op feestdagen werken. “Dat zag ik niet zitten. De weekenden zijn altijd druk.” Ondertussen bevalt het werk haar steeds minder. Daarnaast verandert haar privéleven. Er komt een eind aan de relatie met de vader van haar kinderen. Dennis, een oude jeugdvriend, komt op haar pad. Na een paar maanden daten gaan Pauline en Dennis samenwonen. “Dennis was toen nog chauffeur bij Mainfreight in ’s-Heerenberg. Als het even kon, ging ik met hem mee op de wagen. Hij liet me onderweg kennismaken met werkzaamheden als het bedienen van
de klep.”

 

Bakbeest

In 2021 besluit Pauline dat ze echt niet meer in de winkel wil werken. Maar wat wil ze dan? “Dennis vroeg: ‘Waarom word je geen chauffeur?’ Ik ben van nature heel nieuwsgierig en besloot om naar een ikwordvrachtwagenchauffeur-instapdag van STL te gaan. Ik wilde kijken of het wat voor mij was. Na een rondje op de vrachtwagen was ik verkocht. Rijden met zo’n bakbeest vond ik geweldig!” Na de bijeenkomst weet Pauline zeker dat ze chauffeur wil worden.

 

Hectische tijd

Dan blijkt wat voor aanpakker Pauline is. Via haar vriend heeft ze contact met Mainfreight. Ze begint aan haar chauffeursopleiding en blijft twee dagen in de week bij Xenos werken. Eind oktober 2021 haalt ze in één week tijd haar Code 95. Daarna gaat ze in sneltreinvaart door. In een mum van tijd heeft ze al haar chauffeurspapieren. Begin november start ze met lessen. Drie weken later, na 29 lesuren, heeft ze haar C-rijbewijs op zak. “Dat vond ik erg knap van mezelf: werken, het huishouden doen en studeren. Ik wilde alles zo snel mogelijk halen. Als ik iets in mijn kop heb, dan moet het ook gebeuren. En tussendoor verhuisden we ook nog van een flatje in Gorinchem naar een eengezinswoning in Schelluinen. Het was een hectische tijd.”

 

Warme maaltijd

In februari 2022 start Pauline bij Mainfreight Tilburg voor vier dagen per week op de bakwagen. “Van 16 naar 40 uur per week is wel een verschil. Op vrijdagavond was ik doodop. Maar het wende snel.” Zonder hulp van het thuisfront zou ze dit werk niet kunnen doen, zegt Pauline: “Elke werkdag begin ik om 06.00 uur. Mijn vriend en mijn moeder, die in de buurt woont, zorgen dat de kinderen op tijd naar school gaan. Als ik ’s avonds thuiskom, haal ik de kinderen bij mijn moeder op en neem ik een warme maaltijd mee naar huis.” Ondertussen haalt Pauline ook nog haar ADR-certificaat en begint ze in maart met lessen voor trekker-oplegger. “Ook dat rijbewijs heb ik in één keer gehaald.”

 

Klemgereden

Vanaf juli rijdt Pauline met een citytrailer. Haar eerste ritje is geen succes: “Ik kreeg onverwacht de vraag of ik met de citytrailer wilde rijden. Op een klein industrieterrein heb ik mij toen klemgereden. Met veel tegensturen en manoeuvreren kwam ik los. Ik heb wel tegen een hek aangezeten. Ik zat zwetend achter het stuur. Daarna ben ik een paar keer met een collega gaan rijden tot het kwartje viel.” Voor Pauline is het duidelijk: op de citytrailer bij Mainfreight zit ze voorlopig goed. “Ik ben leergierig, maar voor mij de komende tijd geen boeken meer. Tenzij ze bij Mainfreight nog iets moois voor me in petto hebben.”

---

Paulines doorstroomtip:

Twijfel je of het vak van chauffeur iets voor je is? Ga naar een ikwordvrachtwagenchauffeur- instapdag van STL!

---

Robert: “Plannen deed ik op een sigarendoos”

VAN chauffeur veetransport
NAAR planner, hoofdplanner en vestigingsmanager

 

Aan leren heeft Robert van Dam een broertje dood. Hij wil werken. Het liefst op een vrachtwagen. Hij begint als chauffeur op veetransporten, werkt daarna als planner en nu als vestigingsmanager. Robert van Dam is een doener. En doorstromer pur sang.

 

Elke ochtend om 6.00 uur is Robert op de zaak. “Ik wil de chauffeurs zien vertrekken. We zijn een platte organisatie. Ik ben dag en nacht bereikbaar voor mijn personeel.” Het is duidelijk dat de vestigingsmanager van werken houdt. Dat is niet verwonderlijk: als zoon van een veeboer is hij gewend zijn handen uit de mouwen te steken. “Als ik vroeger uit school kwam, moest ik de koeien melken of met de trekker het land op om een kalfje op te halen. Dat vond ik veel leuker dan huiswerk maken.”

 

Robert: ‘Een gesprek zegt veel meer dan een CV’

 

Mond-en-klauwzeer

De middelbare landbouwschool maakt Robert ook niet af. “Ik kwam op veemarkten in aanraking met vervoerders en maakte iedere zaterdag veewagens schoon. Op mijn negentiende ging ik bij Van Dommelen Veetransport als chauffeur aan het werk. We hadden chique veewagens en ik reed nationaal en internationaal met allerlei soorten vee; van schapen tot runderen.” Tot 22 jaar later een uitbraak van mond-en-klauwzeer alle veetransport stillegt. Robert wordt uitgeleend aan Steenbergen Transport in Bodegraven.
En dat verandert zijn leven.

”De planner kende ik goed. Toen hij vertelde dat hij ging stoppen, heb ik spontaan gevraagd of het geen baantje voor mij was. Ik wilde meer regelmaat in mijn leven en meer uitdaging. Het leek mij wel wat om planner te worden.” Een dag later zit Robert bij de directeur. Hij mag het werk een halfjaar gaan proberen.

 

Sigarendoos

De eerste dag op kantoor kan Robert zich nog goed herinneren. “Dat was lastig. De planner had het zo druk dat hij geen woord tegen me zei. Van computers wist ik niets, want bij Van Dommelen deed ik de planning voor het bedrijf op de achterkant van een sigarendoos.” Na die eerste dag groeit Robert in zijn nieuwe functie. Hij maakt zich het vak snel eigen. ”Het is een voordeel dat ik als chauffeur ben begonnen. Ik voel de jongens aan, weet waar ze over praten als er problemen zijn met een klant of met de auto. Dat schept vertrouwen.”

 

Van planner naar vestigingsmanager

Na het halfjaar is het duidelijk dat Robert op zijn plek zit. Samen met vijf planners stuurt hij de vloot van Steenbergen Bodegraven aan. Het bedrijf heeft een divers klantenbestand en vervoert onder andere chemicaliën, graszoden en auto-onderdelen. Na vijf jaar op de planning, wordt Robert gevraagd om hoofdplanner te worden in Bodegraven. “Dat was een eer. De directeur zag dat ik meer in mij had. Ik werd verantwoordelijk voor de planners. En dat terwijl ik als laatste binnen was gekomen.”

Het transportbedrijf groeit verder. “Toen ik begon, hadden we circa 30 wagens in Bodegraven. Nu zijn het er zo’n 65.” Robert groeit mee in zijn functie als hoofdplanner. Bij Steenbergen zien ze meer potentie en zo wordt hij gevraagd om vestigingsmanager te worden voor de hoofdvestiging Bodegraven.

 

Kansen pakken

Naast zijn werk als vestigingsmanager houdt Robert zich samen met een collega bezig met werving en selectie van nieuw personeel. Dit doen ze voor alle vestigingen van Steenbergen Transport: in Bodegraven, Venlo, Meppel en twee depots in België. Uit eigen ervaring weet hij dat de hoogte van een opleiding niet alles zegt. “Kijk naar mij. Ik heb de middelbare landbouwschool niet afgemaakt en heb een mooie carrière opgebouwd.

Bij Steenbergen nodigen we 99 procent van de sollicitanten uit, want een gesprek zegt meer dan een cv. Het gaat om de wederzijdse klik tussen bedrijf en kandidaat.” Zelf heeft Robert nog nooit in zijn leven gesolliciteerd en heeft hij één keer gevraagd om een nieuwe functie. “Je moet jezelf bewijzen en initiatief nemen.”

 

Meegaan met je tijd

Ambitie om verder door te groeien heeft Robert niet. Wel blijft hij zichzelf steeds ontwikkelen. “Ik moet nog tien jaar mee. Als ik nu achterover ga leunen, zit ik niet meer in deze functie als ik zestig ben. Het is belangrijk om met je tijd mee te gaan.”

---

Roberts doorstroomtip

• Ben je chauffeur en wil je planner worden, ga er dan voor. Probeer het. Als het tegenvalt, kun je altijd terug op de wagen.

 

---

Quint: “Mensenkennis is belangrijk in dit vak”

VAN assistent verhuizer
NAAR voorman/chauffeur

Quint van Deurzen is gediplomeerd meubelmaker. Maar werk is er niet te vinden. Hij krijgt een vakantiebaantje bij De Kleine Verhuizer. Daar klimt hij op van assistent verhuizer naar chauffeur/voorman.

Quint kan goed leren. Op de basisschool krijgt hij havo/vwo-advies. Dan overlijdt zijn moeder vlak voor zijn elfde verjaardag. Vanaf dat moment gooit Quint er met de pet naar op school. Hij stort zich op gamen en gaat naar het vmbo. Op zijn sloffen haalt hij zijn diploma vmbo kader. “Ik heb nooit huiswerk gemaakt. Pas in de tweede klas van de mbo-opleiding moest ik mijn best gaan doen.” Als hij zijn mbo-diploma op zak heeft, gaat Quint op zoek naar een baan. Hij is dan 19 jaar. “In de meubelmakerij was geen werk te vinden. Ik heb elf stageplaatsen gehad en van die bedrijven gingen er negen failliet.” Zijn zwager werkt bij De Kleine Verhuizer en regelt een vakantiebaan voor Quint.

Speelgoedwinkel

Quint werkte parttime in een speelgoedwinkel toen hij nog op het mbo zat. De overgang naar De Kleine Verhuizer is een flinke verandering. “In de speelgoedwinkel had ik vaste werktijden. Bij verhuizingen weet je nooit hoe laat je klaar bent. We werken door heel Nederland.” Ook moet Quint wennen aan zijn nieuwe collega’s. “Ik werkte altijd met vrouwen en nu stond ik tussen de verhuizers. Allemaal mannen. Ik wist niet waar ik het met ze over moest hebben.” Na een tijdje vindt Quint zijn draai en besluit alle kansen aan te grijpen die zich voordoen.

Luxe villa’s

Dat verhuizen een echt vak is, leert Quint in de praktijk. Hij begint als ‘schroever’, dat is iemand die van alles demonteert bij een verhuizing. “Iedereen kan dozen sjouwen. Maar dat maakt je nog geen verhuizer. Er komt veel meer bij kijken. Zo moet je ruimtelijk inzicht hebben, weten hoe je zware spullen tilt, geen schade veroorzaken en zorgvuldig omgaan met alles wat je verhuist. Je gaat om met de spullen van een ander.” Mensenkennis is ook belangrijk: “We komen in luxe villa’s in Aerdenhout waar alles klaarstaat, maar ook in huizen waarin de vogels rondfladderen en waar nog niets is ingepakt. Iedereen verhuist om een andere reden. Daar komen emoties bij kijken als verdriet en soms agressie. Daar moet je als verhuizer mee om kunnen gaan.”

Smalle straatjes

Quint werkt twee jaar bij De Kleine Verhuizer als hij het aanbod krijgt om een halfjaar les te geven op zijn voormalige vmbo-school. Die kans grijpt hij met beide handen aan. “Bij De Kleine Verhuizer weten ze dat ik leergierig ben en elke kans om te groeien aanpak. Lesgeven vond ik leuk, maar het was pittig. Ik gaf les aan achttien­jarigen, terwijl ik zelf 21 was.” Quint gaat weer aan de slag bij De Kleine Verhuizer. Daar krijgt hij het aanbod om met SOOB-
subsidie via STL zijn grootrijbewijzen te halen. “Ik heb alles in één keer gehaald.” Eén uur nadat Quint zijn rijbewijs bij het gemeentehuis ophaalt, stapt hij in de vrachtwagen voor een verhuisklus. “Dat was spannend. Gelukkig heb ik altijd een bijrijder die aanwijzingen kan geven als ik in smalle straatjes moet manoeuvreren.”

Voorman

Bij De Kleine Verhuizer weten ze dat Quint ambitie heeft en dat hij wil doorgroeien. “Als ik hier aan mijn plafond zit en er geen uitdaging meer is, ga ik verder kijken. Daar ben ik heel eerlijk in.” Quint volgt dan ook elke cursus, training en bijscholing die er is voor verhuizers. “Ik heb mijn VCA, heftruckpapieren, ben officieel handyman en laatst heb ik nog een cursus Erkende Verhuizer Project Voorman gevolgd. Communicatie was een belangrijk onderdeel van de cursus. Dat vind ik interessant. Want als voorman geef ik leiding aan de ploeg en heb ik het meeste contact met de klant.”

Zwaar werk

Zeven jaar werkt Quint nu bij De Kleine Verhuizer. Het is zwaar werk, merkt Quint aan zijn lichaam. “Ik heb een knieblessure opgelopen en ben door mijn rug gegaan. Het zou mooi zijn als ik twee dagen op kantoor zou kunnen werken. Dan kan ik dit werk nog lang volhouden.”

---

De volgende stap voor jou?

Wil je beter worden in je vak en weet je niet hoe je dat aanpakt? De NOLOC-gecertificeerde loopbaancoaches van STL helpen je op weg! Er ligt een persoonlijk opleidingsbudget voor je klaar van € 3.000. Daarmee kun je een training, cursus of opleiding doen. Meer info stl.nl/opleiding