Evenementenlogistiek: Paniekvoetbal

“Gevoelsmatig zeg ik: in september zal er weer wat mogen. Het was in maart paniekvoetbal. Men wist niets van corona en dus zijn er heel strenge maatregelen genomen. Maar daarmee kunnen we gewoon niet verder.”

Geert Goumans (55) uit Venray zit sinds zijn drieëntwintigste in de evenementenlogistiek. Hij zou niet anders willen. De variatie, het reizen, de collegialiteit. En je ziet en hoort nog eens wat. “Vorig jaar ben ik met Muse elf weken door heel Europa getrokken. Tot Moskou aan toe. Geweldig.”

Gecanceld

Begin maart viel ook voor Geert het doek. “Mijn eerste klus zou in Sportpaleis Antwerpen zijn. Dat werd gecanceld. Binnen een week viel alles wat geboekt stond weg. En zat ik zonder werk. Gelukkig heb ik de afgelopen jaren goed gespaard. Ik kan het even uitzingen, maar het moet niet te lang duren.”

Specialistisch

Geert zoekt wel ander werk, maar stuit daarbij op twee problemen. “Vanwege mijn leeftijd ben ik niet interessant. En als ik uitleg wat voor werk ik heb gedaan, snappen ze het niet. Een palletje hier laden, een palletje daar lossen, dat begrijpt iedereen. Maar wat wij doen is heel specialistisch. Vergelijk het maar met kermisexploitanten.”

Plezier

De toekomst? “Ik hoop maar dat die anderhalve meter snel verdwijnt. Daar kunnen wij niks mee. Bij alles wat met plezier te maken heeft, kom je dichter bij elkaar. Wij moeten het echt van de grote massa-evenementen hebben. Die kun je niet met anderhalve meter organiseren. Mensen houden toch geen afstand als ze enthousiast worden. En je hebt ook de kosten. Als er minder dan twintigduizend mensen komen, kan het niet uit.”