Als boven iemand een touwtje doorknipt …

René Nieuwenhuis (40) uit Veendam heeft ervaren hoe kwetsbaar het leven is. “Als boven iemand een touwtje doorknipt, ben je er geweest”, zegt hij. Vanuit het niets kreeg René lymfeklierkanker. Gelukkig bleek het een te behandelen variant, dus hij ging vol voor genezing. En dat lukte. Hij is weer voor 85 procent de oude. Maar in zijn oude baan keerde hij niet terug. Op kantoor bij zijn nieuwe werkgever vertelt René zijn verhaal.

Bloeduitstortingen
Het begint met wat pijn in zijn rug. Zo’n zeurend gevoel. Daarna krijgt hij stipjes in zijn liezen; het lijken kleine bloeduitstortingen. Vervolgens: last van een verstandskies. Op 9 mei 2017 stapt René daarmee naar de tandarts. Er zit een gaatje in de kies, constateert die. René reageert praktisch: trek ‘m er maar uit. Er blijkt een flinke ontsteking in de kaak te zitten en René moet een paar keer terugkomen.

Intussen krijgt hij steeds meer van die kleine bloeduitstortingen. Op donderdag 18 mei 2017 zit hij er helemaal onder en gaat hij naar de huisarts. Die stuurt hem direct door naar het Universitair Medisch Centrum Groningen. “Dan kom je op een bedje in een klein kamertje. De voorlopige diagnose was: acute leukemie. Een dag later volgde de definitieve uitslag: lymfeklierkanker. Ik keek de arts in de ogen en vroeg: ‘Is dit einde verhaal?’. ‘Nee’, antwoordde hij, ‘het is behandelbaar’. Ik heb toen op Facebook gezet: ‘De tegenstander is bekend, de wedstrijd wordt gespeeld en ik ga er met gestrekt been in’.”

Chemokuren
René heeft het Burkitt-lymfoom, een behandelbare variant van het non-hodgkinlymfoom. Hoe je dat krijgt? Domme pech. Wel vervoert hij gevaarlijke stoffen, bij zijn werkgever Van der Lee. Zwavelzuur, methanol en dergelijk spul. Maar of dat ermee te maken heeft? Niemand die het weet.

Op Hemelvaartsdag 2017, donderdag 25 mei, start René met een prednisonkuur. De bloeduitstortingen trekken allemaal weg. Dan volgen vanaf 2 juni de chemokuren: twaalf dagen slikken, twaalf dagen herstel. “Ik heb de eerste twee chemo’s in een maand weggetikt. Dat vonden ze in het ziekenhuis wel bijzonder. Ik had een goede conditie. Twee weken voordat ik ziek werd, liep ik nog tien kilometer hard. Dat heeft wel geholpen bij het herstel.”

Re-integratie
Op 30 augustus wordt René uit het ziekenhuis ontslagen. Hij heeft contact met de bedrijfsarts van Van der Lee. Die onderzoekt de mogelijkheden en wil onder andere weten welke vorm van kanker René heeft. Het blijkt dat het niet verstandig is om met toxische stoffen te werken. Terugkeer op de auto bij Van der Lee ziet René daarom niet zitten. Je hangt toch regelmatig met je neus boven de dampen, weet hij. Er moet dus uitgekeken worden naar ander werk.
“Ik ben ook zelf gaan zoeken. Maar als je vertelt dat je ziek bent geweest en bezig bent te re-integreren, ben je snel gezien. Wel heb ik nog een tijdje meegelopen bij A7 Logistics, om mijn fysieke belastbaarheid te testen. Het was nachtdienst en fijnmazige distributie. Dat is niks voor mij; ik kom van de lange baan.”

Autolaadkraan
In oktober 2017 heeft hij een gesprek met Kees Feiken, adviseur verzuim van het Sectorinstituut Transport en Logistiek. Die stelt dat René meer dan alleen een chauffeur is. Hij heeft immers ook zijn papieren voor planner. René vindt het prima dat Kees een werkgever voor hem gaat zoeken. Maar hij drukt hem wel op het hart dat hij het transport in het noorden kent en goed weet waar hij niet wil werken. “Toen was er een tijdje radiostilte, maar in mei kwam Kees met: ‘Ik heb een bedrijf gevonden. Hoe lijkt het je om te werken met autolaadkranen?’. Dat zag ik wel als een uitdaging. Het bleek om Freddy Pertien te gaan. Dat bedrijf kende ik. Ze zochten iemand voor Noorwegen, maar dat wilde ik niet. Kees zei: ‘Je moet toch maar eens gaan praten’. Ik heb met de directeur gebeld, Diana Pertien. Zij wilde een poppetje bij het verhaal, dus ik ben op gesprek gegaan. Het klikte meteen.”

Gedetacheerd
René loopt begin juli 2018 eerst twee weken mee op het terrein, om te zien hoe het allemaal reilt en zeilt bij Pertien. Na die twee weken spreekt het eigenlijk vanzelf dat hij blijft. Hij is op dit moment nog gedetacheerd vanuit Van der Lee. Als in mei 2019 de twee jaar ziektewet aflopen, is het de bedoeling dat René in vaste dienst komt bij Pertien.“Tot nu toe doe ik het transport van materieel dat bij hijswerkzaamheden nodig is. Ik rijd nog niet zelfstandig op de kraanwagen, maar dat gaat in de toekomst mogelijk gebeuren. Het bevalt me heel goed bij Pertien. Er werken hier zestien mensen, dat is een heel andere sfeer dan bij een groot bedrijf. En ze zijn heel direct, dat past mij beter.”

Controles
Is René helemaal hersteld? Zelf denkt hij voor 85 procent weer de oude te zijn. Er zijn dagen dat hij het goed volhoudt. Maar er zijn ook dagen dat hij blij is als hij ’s avonds de klok van tien nog ziet. Die wisselingen in energie hebben met de chemo te maken. Dat is rommel, zegt René, maar hij is wel blij dat die rommel er is. Regelmatig wordt zijn bloed gecontroleerd. Als er drie waarden niet goed zijn, zit hij zo weer in het ziekenhuis. En dat gebeurt ook als zijn lymfeklieren opspelen. “Je leert relativeren. Sommige mensen maken zich druk om geld of om uren. Wees blij met wat je thuis hebt. Want als boven iemand het touwtje doorknipt, ben je er geweest.”

TON-tip

Wat te doen bij (langdurige) ziekte?

– Als je ziek wordt, meld je dat bij je werkgever. Je hoeft geen informatie te geven over je medische klachten, maar wel over bijvoorbeeld werkafspraken die verzet moeten worden, waar je verblijft en wanneer je verwacht je werk weer te kunnen hervatten.

– Als je verzuim langer duurt, dan stelt de bedrijfsarts een Probleemanalyse op en maak je met je werkgever afspraken over de re-integratie naar werk. Deze afspraken leg je vast in een Plan van Aanpak. De adviseur verzuim van het Sectorinstituut Transport en Logistiek kan jullie daarbij ondersteunen en adviseren.

– Het uitgangspunt is altijd dat je terugkeert naar je eigen werk bij je eigen werkgever. Lukt dat niet, dan zal er ook naar ander werk bij je eigen of een andere werkgever gezocht worden.

– Ben je na 104 weken nog niet hersteld voor je eigen werk, dan kom je mogelijk in aanmerking voor een WIA-uitkering van het UWV.

Fotografie: Harry Linker