Geklungel en geklooi

“Ik ben natuurlijk een ouwe lul”, zegt Stavo van der Vegt. Hij heeft een smartphone, maar gebruikt die eigenlijk alleen om te bellen. En hij maakt zich niet druk. Het werk moet gebeuren en je kunt niet meer dan je best doen. Als ervaren chauffeur ziet hij veel geklungel om zich heen. Zijn mening steekt hij niet onder stoelen of banken. Maar hij steekt zijn hand ook in eigen boezem.

Afstand houden
“Afstand houden is er niet meer bij. Als er twintig meter tussen zit, is het veel. Ik probeer het altijd zo uit te rekenen, dat ik een beetje remweg heb. Zit ik achter iemand met een zware lading, dan houd ik daar rekening mee. Wat dat betreft lijk ik wel een uitzondering. Als je zo dicht op elkaar zit, kun je ook niet vooruitkijken. En dus niet inspelen op de situatie die eraan komt. Dat gaat ten koste van je verbruik, want je remt dan minder vaak op de motor en laat de wagen minder uitrollen. Ik rijd zo’n beetje 1 liter diesel op 4 kilometer. Er zijn er die halen amper 1 op 2. Dat heeft alles met rijstijl te maken.”

Alarmlichten aan
“Wat je ook steeds minder ziet, is dat mensen hun alarmlichten aanzetten als ze achteraan de file staan. Dat kan er mee te maken hebben dat bij veel auto’s tegenwoordig die lichten automatisch aangaan als je hard remt. Doordat chauffeurs te laat zien dat er een file staat, krijg je onnodige remacties en daardoor weer meer vertraging. Zo moeilijk is het toch niet, maar ja … ik zal wel ‘old school’ zijn?”

Niet WhatsApp-en
“Ik heb vanuit de cabine natuurlijk goed zicht op andere weggebruikers. Zo zie ik zoveel mensen WhatsApp-en achter het stuur. En ik ga niet alleen automobilisten bekritiseren; veel vrachtwagenchauffeurs doen het ook. Niet alleen buitenlanders, hoor. Want daar mauwt iedereen wel over, maar wij Nederlanders doen net zo hard mee. Tot een filmpje kijken aan toe! Dat klooien met de telefoon zorgt voor veel ongelukken.”

Fred Flinstone
“Jonge chauffeurs zijn altijd maar met hun telefoontje bezig. Ik ben de Fred Flinstone van het bedrijf. Ik ga niet WhatsApp-en als ik iets wil weten of melden. Bellen gaat veel sneller. Het meeste contact gaat trouwens via de boardcomputer. Als ik een bericht verstuur, duurt het twee minuten voor het op de zaak aankomt en twee voordat ik antwoord heb. Dus als het echt nodig is, bel ik. Handsfree; ik hoef alleen maar te swipen als-ie overgaat.”

Ruzie met agent
“Een tijdje geleden heb ik ruzie met een agent gehad over appen. Ik werd gesneden door een auto en ik zag dat de bestuurder bezig was met zijn telefoon. Toen ben ik gaan seinen met mijn lichten. Ja, misschien niet zo handig, maar zo ben ik nu eenmaal. Werd ik staande gehouden. Het bleek een agent in burger te zijn. ‘Je bent aan het bumperkleven’, kreeg ik te horen. ‘Jij bent zelf aan het appen’, antwoordde ik. Zei hij: ‘Ik mag dat’. Belachelijk natuurlijk. Dat werd een stevige woordenwisseling. Hij wist dat hij verkeerd zat en gaf uiteindelijk een waarschuwing.

Veiligheidsgordel vast
“Containertransport is niet heel spannend. In principe is het niet meer dan laden en lossen. Ik doe mijn werk wel voorzichtig. Trek altijd mijn werkbroek, werkschoenen en handschoenen aan. Maar ik moet mezelf ook niet op de borst kloppen; de veiligheidsgordel vergeet ik wel eens. Niet in de personenwagen. Daar is het appeltje-eitje: bij het instappen de gordel vastklikken. Op de vrachtwagen schiet het er af en toe weleens bij in.”

Zelf een ongeluk
“Drie jaar geleden, op 1 april, was ik betrokken bij een verkeersongeluk. Ik wilde bij een splitsing op de snelweg naar rechts, een vrouw in een personenwagen wilde naar links. Ze zat precies in mijn dode hoek en had mij niet gezien. Ik tikte haar aan en zij spinde, draaide drie keer rond en een BMW die mij inhaalde, ging er vol op. Uiteindelijk waren er vier wagens bij betrokken, want er klapte ook nog een vrachtwagen op de BMW. Ik belde gelijk 112 en zei: ‘Jongens, neem maar drie ziekenwagens mee’. Maar gelukkig was er geen enkele gewonde. Het gekke is: ik voelde niks toen ik die wagen raakte, niet eens iets in mijn stuur. Ik hoorde alleen ‘zoefff’. Het voorval eindigde voor mij met een bekeuring van 400 euro, omdat ik over de geblokte strepen had gereden.”

Stavo van der Vegt
– is 46 jaar;
– woont in Rotterdam;
– woont 17 jaar samen met Fleur;
– werkte eerder in de distributie voor Albert Heijn, ging daarna ‘in de containers’;
– werkt sinds twee jaar bij Vepco Transport in Klundert;
– rijdt vooral in Nederland en België;
– vervoert van alles en nog wat, ook gevaarlijke stoffen;
– zegt over zichzelf: “Ik ben relaxed, maak me niet druk. Het werk moet gebeuren. Je kunt niet meer dan je best doen. Schelden op anderen heeft geen zin, daar verander je ze niet mee. Als ik in een file beland, wind ik me dus ook niet op. Dan toets ik een berichtje naar de zaak: ‘Ik kom een half uur later’. Ik ga me alleen haasten als ik weet dat ik het kan halen. Als ik toch te laat kom, ga ik niet meer stampen. Er zijn er die dat wel doen, voor tien minuten winst per dag.”

Fotografie: Annelies van ‘t Hul