Na zoveel jaren toch nog transport

Vrouw achter het stuur

Charlotte vindt na lang zoeken het beroep dat bij haar past. Tinka stapt van het onderwijs over op de wagen. En Inge leidt jongens én meisjes op tot vrachtwagenchauffeur. Drie vrouwen over hoe je het vak in de vingers krijgt.

Tinka: “Het werk is totaal anders dan mijn vorige baan. Vooral fysiek is het zwaarder dan ik gewend ben. Maar daar wen je aan.”

Tinka Pijls – 52 jaar – woont in ‘s-Hertogenbosch – was docent en leidinggevende in het mbo – is chauffeur bij ITC Holland Transport in Oss

Meer dan twintig jaar werkte Tinka in het mbo, als docent, adviseur en onderwijskundig leider. In de laatste rollen gaf ze uitgebluste collega’s soms het advies: als de passie weg is, ga dan ander werk zoeken. Toen Tinka twee jaar geleden zelf merkte dat haar werk een ‘energielek’ werd, volgde zij haar eigen wijze raad op. Na veel wikken en wegen koos ze voor transport.

Strak in pak

Tinka is dochter van een vrachtwagenchauffeur. “Maar mijn vader was niet heel trots op zijn beroep. Lange tijd zat hij strak in het pak achter het stuur. Dat ik gezondheidswetenschappen ging studeren, vond hij geweldig.” Tinka ziet een carrière als onderzoeker echter niet zitten. Na haar afstuderen werkt ze in de horeca en volgt ze de deeltijd-lerarenopleiding Huishoudkunde, Gezondheidskunde en Verzorging.

Eureka-moment

Haar eerste onderwijsbaan is aan het ROC in Haarlem. Daarna werkt ze als facilitair manager bij een conferentieoord, waar ze horeca-opleidingen ontwikkelt en leerling-koks begeleidt. Na het conferentieoord volgt weer een baan in het mbo, nu in Zaandam. Eerst voor de klas, maar al snel als adviseur onderwijsontwikkeling en kwaliteitszorg. Na tien jaar merkt Tinka dat de passie verdwenen is. Ze gaat aan de slag als onderwijskundig leider aan het ROC in Zuid-Limburg, maar de bevlogenheid ebt weg. Ze stelt zichzelf de vraag: Als je nu met pensioen zou gaan, waar heb je dan spijt van? Het antwoord is er direct. “Dat ik nooit op een vrachtwagen heb gereden. Dat was een eureka-moment.”

Geen flauw idee

Op internet ziet Tinka dat het beroepsgoederenvervoer zij-instromers zoekt. “Ik heb me direct aangemeld. Tijdens de informatieavond van Sectorinstituut Transport en Logistiek vroegen ze me in welke tak van transport ik zou willen werken. Ik had geen flauw idee. Voor mij was een vrachtwagen een vrachtwagen.” Ze oriënteert zich via internet, fietst door de stad en kijkt goed om zich heen. “Ik dacht al snel: voor winkeldistributie ben ik niet in de wieg gelegd. Dat gehannes met die wagens in de stad, het sleuren aan rolcontainers en sjouwen met fusten. Als ik dat ga doen, dan haal ik mijn pensioen niet.”

Kans krijgen

Uiteindelijk komt zij uit bij het tanktransport van vloeibare levensmiddelen. “Dat leek me wel wat. Het is een combinatie van rijden en van fysiek bezig zijn. Je moet natuurlijk bij laden en lossen de slangen aan- en afkoppelen en af en toe op de tank klimmen.” Tinka gaat op gesprek bij ITC Holland Transport in Oss. Daar willen ze graag meer vrouwen een kans geven. De sfeer bij ITC spreekt haar aan. “Ik ben bij verschillende bedrijven op gesprek geweest, maar vond de sfeer niet altijd prettig. Bij ITC voelde ik me meteen welkom en merkte ik dat ze me echt een kans wilden geven. Ik ben ook nog een paar keer mee geweest met een mentorchauffeur, om er zeker van te zijn dat ik niet op een roze wolk zat.”

Kans grijpen

Via het instroomtraject kan Tinka met subsidie haar rijbewijzen halen. “Dit gaf voor mij de doorslag. Het is een mooie kans. Ik zou wel gek zijn om die niet te grijpen.” In mei 2018 zegt ze haar baan in het onderwijs op; in augustus 2018 begint ze aan haar nieuwe avontuur. “Ik dacht: dat doe ik wel even. Maar het viel tegen. Je moet vijf theorie-examens, Code 95 en twee praktijkexamens halen. Afgelopen juni had ik eindelijk al mijn papieren binnen.”

Op kantoor

Normaal gesproken starten chauffeurs in opleiding bij ITC op de tankreiniging. Voor Tinka hebben ze iets anders in gedachten. “Op kantoor waren ze bezig met een nieuw handboek voor medewerkers. Vanwege mijn achtergrond vroegen ze of ik daaraan wilde meewerken. Bij het bedrijf wordt er met veel verschillende tankwagens en containers gereden. Hoewel het principe van laden en lossen hetzelfde is, moet je met verschillend materiaal, verschillende producten en verschillende klanten toch steeds je kop gebruiken. Het is belangrijk te weten welke slang, koppelingen en kleppen nodig zijn. Zo’n handboek met instructies is dan handig.”

Vlieguren maken

Na het behalen van haar rijbewijzen rijdt Tinka eerst met een ervaren chauffeur. En er is gelegenheid om te oefenen met rangeren en manoeuvreren met tankwagens op het eigen terrein. “Vervolgens kreeg ik eenvoudige ritten, zoals het halen en brengen van tankwagens naar een andere locatie. Daarna volgde zelfstandig een dagrit met laden en lossen. Vlieguren maken vinden ze bij ITC geen probleem. Inmiddels doe ik ook meerdaagse ritten. Het is fijn dat ik bij ITC de tijd krijg om het vak te leren en te wennen aan alles wat nieuw is.”

Geen spijt

Tot nu toe heeft Tinka totaal geen spijt van haar overstap. Wel had ze het afgelopen jaar een ‘paar momentjes’. “Het werk is totaal anders dan mijn vorige baan. Ik heb veel geleerd en het is af en toe ook afzien. Vooral fysiek is het zwaarder dan ik gewend ben. Maar daar wen je aan. Gelukkig steunt ITC me, zodat ik deze switch heb kunnen maken. De gedachte ‘dat doe ik wel even’ was een vergissing. Maar ik ben heel blij dat ik deze stap heb gezet.”

Meer vrouwen

Werkgeversorganisaties en vakbonden in het beroepsgoederenvervoer vinden dat er te weinig vrouwen in de sector werken. Het aandeel vrouwelijke chauffeurs bedraagt 2,6 procent. Dit moet flink omhoog. Daarom is de zoektocht naar nieuwe chauffeurs nadrukkelijk ook op vrouwen gericht. Tegelijkertijd is het belangrijk dat de werkcultuur en de arbeidsomstandigheden ervoor zorgen dat werken in de sector voor vrouwen aantrekkelijk is.

Meer weten hoe je vrachtwagenchauffeur kunt worden? ikwordvrachtwagenchauffeur.nl/vrouwen