Een lachend gezicht in de instructiespiegel

Vrouw achter het stuur

Charlotte vindt na lang zoeken het beroep dat bij haar past. Tinka stapt van het onderwijs over op de wagen. En Inge leidt jongens én meisjes op tot vrachtwagenchauffeur. Drie vrouwen over hoe je het vak in de vingers krijgt.

Inge: “Als het om het chauffeursvak gaat, zie ik niet zoveel verschillen tussen mannen en vrouwen.”

Inge Kanters – 36 jaar – woont in Erp – is rijinstructrice vrachtwagen en mede-eigenaar van Verkeersschool Het Vertrouwen in Erp

Als Inge voor een klas met nieuwe BBL-leerlingen staat, pikt ze zo de jongens eruit die veetransport of op de bulkwagen willen gaan rijden. Of de jongelui die uit een truckersfamilie komen. En ook de ‘barre gaanders’ herkent zij direct. “Die willen vaak internationaal rijden. De Scania-mannen haal ik er ook uit. Die komen naar de theorielessen en hebben dan al het hele interieur gekocht voor de wagen die ze na het behalen van hun papieren gaan rijden.”

Stoere puppy’s

Inge geeft graag les aan BBL-leerlingen. “Ze komen binnen en gedragen zich als stoere puppy’s. Ze zijn wel allemaal heel gemotiveerd, willen dolgraag hun papiertje halen. Sommige jongens weten al exact welk type transport ze willen gaan rijden. Die hebben hun hele carrière al uitgestippeld. Ze komen vaak uit een transportfamilie.”

Transport trekt     

Sinds vijf jaar is Inge rijinstructrice vrachtwagen en geeft ze theorielessen Administratie (V2C en V3C). “Vroeger wilde ik niet in ons familiebedrijf werken. Na de havo ben ik hbo Communicatie gaan studeren en heb ik een aantal jaren op een communicatieafdeling van een groot vervoersbedrijf gewerkt. Toen begon het transport te trekken. Dus ben ik toch, samen met mijn zus, in het familiebedrijf gaan werken. Mijn opa heeft Het Vertrouwen opgericht. We bestaan nu vijftig jaar en dat vieren we groots.”

Rijles van vader

Toen Inge bij de verkeersschool begon, had ze haar C en E nog niet. “Ik heb eerst de instructiepapieren voor B gehaald en een paar jaar B-rijlessen gegeven. Daarna ben ik opgegaan voor C. Toen heb ik rijles van mijn vader gehad.” Direct na het behalen van haar CE-rijbewijs ging Inge door voor haar instructeurspapieren. “Het afrijden voor instructeur ligt op een veel hoger niveau dan het CBR-examen voor C en CE. Je moet uiteraard als instructeur onder andere meer inzicht hebben.”

Band opbouwen

Als je haar ziet, verwacht je niet dat deze kleine vrouw op naaldhakken vrachtwagenchauffeurs opleidt. Inge lacht: “Ze zijn vaak verrast met een vrouw voor de klas. Ze maken wel eens harde grappen, maar dan doe ik net zo hard mee. En ze merken al snel dat ik gewoon weet waarover ik praat.” Voordat Inge met haar leerlingen in de wagen stapt, kennen ze haar al van de theorielessen. “Ze komen vol bravoure binnen, maar onder dat stoere gedrag zie je dat ze zenuwachtig zijn. Ik bouw een band met ze op, zodat ze zichzelf kunnen zijn.”

Korte spanningsboog     

Driekwart van haar tijd geeft Inge rijles, de overige uren staat ze voor de klas. Bij haar leerlingen is de schoolbank niet populair, merkt ze. “De jongens denken praktijkgericht en hebben vaak problemen met het lezen van de lesstof. Ik help ze daar dan mee. Het valt me ook op dat jongeren tegenwoordig een korte spanningsboog hebben. We hebben gelukkig veel interactieve lessen, want ik verwacht toch van ze dat ze nadenken over de theorie.”

Weinig verschillen

Dat Inge over ‘jongens’ praat, is niet zo verwonderlijk. Van de honderd leerlingen die zij per jaar opleidt, zijn er maar zes vrouw. “Als het om het chauffeursvak gaat, zie ik trouwens niet zoveel verschillen tussen mannen en vrouwen. Heel misschien zijn vrouwen wat secuurder met de kijkstructuur en jongens wat nonchalanter. Maar over het algemeen zijn veel leerlingen die ik krijg wat minder motorisch dan vroeger. Ik noem het vaak de ‘Playstation-generatie’. Behalve dan de jongens die uit een truckersfamilie komen. Die hebben vaak al ervaring met de vrachtwagen.”

Positieve feedback

Tijdens de lessen in het klaslokaal en ook op de vrachtwagen geeft Inge steeds positieve feedback. “Ik leg altijd de nadruk op wat ze goed doen. Daarvan groeit hun zelfvertrouwen. Ik werk er doelgericht naartoe hun vertrouwen te winnen en een band op te bouwen. Het is mooi als ze goed hun best doen en ik in mijn instructiespiegel het lachend gezicht van een leerling zie.”

Meer vrouwen

Werkgeversorganisaties en vakbonden in het beroepsgoederenvervoer vinden dat er te weinig vrouwen in de sector werken. Het aandeel vrouwelijke chauffeurs bedraagt 2,6 procent. Dit moet flink omhoog. Daarom is de zoektocht naar nieuwe chauffeurs nadrukkelijk ook op vrouwen gericht. Tegelijkertijd is het belangrijk dat de werkcultuur en de arbeidsomstandigheden ervoor zorgen dat werken in de sector voor vrouwen aantrekkelijk is.

Meer weten hoe je vrachtwagenchauffeur kunt worden? ikwordvrachtwagenchauffeur.nl/vrouwen