“Je kind kwijtraken door moord is het ergste wat je kan overkomen”

persoonlijk verhaal

Wim Hertgers, eigenaar van Hertgers Transport en Expeditie, verloor vorig jaar zijn dochter Sanne. Ze werd vermoord door haar ex-partner. “Mijn vrouw en ik konden na de moord bijna een jaar niet werken. De collega’s hebben al het werk opgevangen. Zonder hen hadden we het niet gered.”

Wim Hertgers 🛞 is eigenaar van Hertgers Transport en Expeditie uit Eibergen 🛞 is 59 jaar 🛞 getrouwd met Monique (59) 🛞 samen hebben ze vier kinderen: Barry (36), Sanne (31 jaar geworden), Robin (32) en Simon (25) en twee kleinkinderen

Sinds de moord is het Wims levenswerk om meer aandacht te vragen voor femicide of vrouwenmoord: het opzettelijk doden van vrouwen of meisjes, vaak door partners of ex-partners. Wim Hertgers (59): “Dat is onze Sanne overkomen. Ze is op 31-jarige leeftijd vermoord door haar ex-partner, nota bene een politieagent. Ze lag in scheiding. Mijn vrouw Monique en ik hadden al langere tijd onze twijfels over haar relatie. Hij isoleerde en controleerde Sanne meer en meer. Van een stevige, onafhankelijke meid werd ze een bang musje. Eindelijk had ze gedurfd om de relatie, die tien jaar had geduurd, stop te zetten. Ze vond een huis in Winterswijk en had hem daar toch weer binnengelaten. Op 8 oktober 2023 trof ik Sanne vermoord in haar woning aan. Haar ex had haar seksueel misbruikt en met messteken om het leven gebracht. Daarna heeft hij zelfmoord gepleegd. Het beeld van mijn vermoorde dochter raak ik nooit meer kwijt. Je kind kwijtraken door moord is het ergste wat een mens kan overkomen.”

‘We voelden ons gedragen’

“Na de moord waren we in shock. Mijn vrouw Monique en ik kregen allebei PTSS: een posttraumatische stressstoornis. Monique en ik zijn allebei maanden uit de running geweest. Nog steeds zijn we niet volledig aan het werk. Ik ben enorm trots op ons team van 25 medewerkers. Ze hebben al het werk overgenomen na het overlijden van Sanne. Niets was hun te veel. Van chauffeurs tot planning, van loods, tot administratie: mijn collega’s hebben er met elkaar de schouders onder gezet. We hebben ons echt gedragen gevoeld. Het bedrijf werd geen stuurloos schip zonder ons. Het vertrouwen dat we ze altijd al gaven, hebben ze waargemaakt. Zonder hen hadden we de rust niet kunnen nemen om met ons intense verdriet om te gaan. We kozen er al snel voor om met ons verhaal naar buiten te komen. We hebben samen tenslotte nóg drie kinderen en twee ­kleinkinderen.”

Maarten Wieggers en Nando Wopereis

Niet lastigvallen

Planner Maarten Wieggers (37), controller/boekhouder Nando Wopereis (53) en manusje-van-alles Martijn ten Have (46), medewerkers van Wim, vertellen over de periode na de moord. Maarten: “We werden overstelpt met telefoontjes van media uit het hele land. Dan weet je niet goed wat je daarmee aan moet. Maar we wilden Wim en Monique er niet mee lastigvallen. Die hadden wel wat anders aan hun hoofd.” Martijn: “Ik vond het best pittig. Ik kon niet bespreken met Wim of we sommige schades nu wel of niet lieten repareren. Als ik er alleen niet uitkwam, overlegde ik met de anderen.”

Goed weekend …?

“Eigenlijk vind ik het logisch dat je samen de boel opvangt en doorgaat”, zegt Nando. Hij vertelt dat het in het begin moeilijk was om een goede manier te vinden om met Wim en Monique om te gaan. Wat zeg je wel, wat zeg je niet? “Als we Wim op vrijdag een goed weekend wensten, kregen we te horen dat er voor hen nooit meer een goed weekend kwam.” Martijn: “Ik ben daar een keer bij hem thuis over gaan praten. Over hoe we ze mochten benaderen en of we nog geintjes konden maken in onze werk-app. Na een paar maanden werd dat allemaal makkelijker.”

Wim Hertgers en Martijn ten Have

Bruinebonensoep

Wim is veranderd door de moord, vindt Maarten. “Een half jaar geleden kon hij de ene dag een goed humeur hebben. Dan dacht ik ‘hij is er weer’. Maar de volgende dag was hij weer somber.” Wim geeft aan dat hij zich sindsdien minder goed kan concentreren. Ook zijn geheugen laat hem soms in de steek.
Martijn: “Voor de moord maakte Wim regelmatig zelf soep in de keuken op het bedrijf, voor ons als collega’s. Ik hoop dat hij dat weer gaat doen.” Zijn wens komt uit: in de week van dit gesprek maakt Wim bruinebonensoep.

Reizende expositie

Wim blijft aandacht vragen voor femicide: “In Spanje zag ik bussen die zijn beplakt met de gezichten van slachtoffers van femicide. Met hulp van de gemeente Den Haag en Stichting Open Mind heb ik een oplegger laten beplakken met de portretten van twee Nederlandse slachtoffers van femicide.”
De oplegger is te zien bij de reizende expositie FEMICIDE van Stichting Open Mind. Wim: “De expositie en oplegger zijn de komende tijd volop geboekt. Door alle aandacht voor femicide hebben we al drie vrouwen kunnen redden. We adviseren ze hulp te zoeken bij mensen om hen heen en het lijntje met hun (ex-)partner te verbreken door andere sloten op hun deur te laten zetten en de ex nooit meer binnen te laten.” Wim wil ook lezingen op scholen gaan geven: “Aan vijftien- en zestienjarigen. Want de manier waarop jongens met meiden omgaan ontstaat al op die leeftijd.”

Feiten & cijfers over femicide

Meer dan 40 vrouwen per jaar zijn in Nederland slachtoffer van femicide. De meest recente cijfers zijn van 2022: toen is het aantal slachtoffers gestegen van 38 naar 43. Dit is in jaren niet zo hoog geweest (bron: Centraal Bureau voor de Statistiek).

Er komt een wetsvoorstel om psychisch geweld strafbaar te stellen. Dat heeft staatssecretaris van Justitie en Veiligheid Ingrid Coenradie toegezegd op 16 oktober 2024 in de Tweede Kamer. Psychisch geweld, en dan met name dwingende controle en intieme terreur, is een van de rode vlaggen van femicide.
‘Rode vlaggen’ zijn signalen die kunnen wijzen op het uit de hand lopen van geweld of een dodelijke afloop..

Deze rode vlaggen zijn onder meer: stalking, gedwongen seks en gewelddadig gedrag. Ook kan het zijn dat de vrouw niet durft te spreken in de buurt van de partner of angst toont voor de partner.

Meer informatie vind je op de website van Open Mind: stichtingopenmind.nl/femicide