Ik heb nog steeds veel te leren

Overstappers

Beter laat dan nooit

Veel chauffeurs konden als tiener amper wachten om achter het stuur van een vrachtwagen te stappen. Maar er zijn ook mensen die via een lange omweg op de wagen belanden. Nou ja … beter laat dan nooit, vinden Jerry, Dirkjan en Matthijs.

Dirkjan van Woudenberg – 52 jaar – woont in Leersum – is sinds 2,5 jaar vrachtwagenchauffeur bij Van Beek Autotransport in Maarsbergen – was vertegenwoordiger en bedrijfsleider bij een supermarkt en accountmanager bij Wegener.

Van de krant naar de autotransporter

VIA VEEL OMWEGEN

Als veertienjarig jochie weet Dirkjan van Woudenberg al dat hij vrachtwagenchauffeur wil worden, net als zijn vader. Kleine Dirkjan gaat zo vaak mogelijk met pa mee. Als hij achttien is, haalt hij in korte tijd het B-, C- en CE-rijbewijs. Maar het duurt nog ruim dertig jaar voordat hij achter het vrachtwagenstuur plaatsneemt.

Een heel gepuzzel

Zondagmiddag. Dirkjan zit in de kantine bij Van Beek Autotransport. Zijn baas Pieter van Beek stapt binnen. “Er werken hier vijf chauffeurs”, zegt Pieter. “We zijn een grote vriendenclub en Dirkjan past daar prima bij. Hij krijgt de kans om het vak te leren.” Dirkjan lacht: “Ik heb gelukkig een werkgever die in mij wil investeren. Helaas heb ik al heel wat schade gereden. Auto’s laden is een heel gepuzzel. Ik heb nog veel te leren.”

Vele omwegen

Hoe Dirkjan na dertig jaar chauffeur bij Van Beek is geworden, is een verhaal van omwegen. “Van jongs af aan werkte ik bij een supermarkt in Leersum. Toen ik mijn chauffeurspapieren en rijbewijzen had, wilde ik op de vrachtwagen. Maar mijn baas wilde me niet kwijt. Hij deed me een heel goed aanbod. Ik kreeg een super salaris en hij betaalde een deel van mijn rijopleiding terug.”

Onder de toonbank

Dirkjan wordt bedrijfsleider in de supermarkt waar ook zijn vriendin werkt. “Ik was 23 toen we trouwden. We werkten heel hard, zo’n zestig uur in de week. Een deel werd zwart, onder de toonbank, uitbetaald. Op jonge leeftijd konden we al een huis kopen. En een paar jaar later kregen we onze twee kinderen. Mijn droom om chauffeur te worden heb ik toen naar de achtergrond geschoven.”

Altijd in de winkel

En dan verandert de supermarktwereld. De openingstijden worden ruimer. “Dat brak mij op. Als bedrijfsleider was ik altijd in de winkel. Als iemand ziek was, sprong ik in. Ik werkte heel veel en met kleine kinderen was dat niet meer te handelen.” Dirkjan switcht en wordt vertegenwoordiger bij een snoepfabrikant. Strak in het pak bezoekt hij supermarkten en benzinestations. Na vijf jaar stapt hij opnieuw over, nu naar de krantenwereld. Hij wordt accountmanager, verkoopt advertentieruimte in vooral huis-aan-huisbladen. “Financieel had ik alles op orde, maar geld maakt niet gelukkig.”

Vrijwillig ontslag

Na een paar jaar zakt de krantenwereld in elkaar. “De omzetten gingen achteruit en er werd gereorganiseerd. Ik zat in de ondernemingsraad en wij deden een voorstel om personeel vrijwillig te laten vertrekken. Toen zag ik een kans om mijn droom waar te maken.” Dirkjan meldt zich voor dat vrijwillig ontslag en hij krijgt een goede afvloeiingsregeling. Hij haalt Code 95 en neemt een aantal rijlessen. “Ik had dan wel mijn rijbewijzen, maar geen enkele rijervaring.”

Via Facebook

Dirkjan solliciteert bij een containerbedrijf in Tiel en wordt aangenomen. Trots meldt hij dat op Facebook. Hij krijgt een bericht van een van zijn vrienden, de vrouw van zijn huidige baas. “Zij schreef: ‘Waarom kom je niet bij ons werken?’ Toen heb ik haar man Pieter, die ik nog niet kende, een appje gestuurd en twee dagen later zaten we samen in een kroegje in de buurt. Het klikte.”

Containers geen succes

Maar Dirkjan is een man van zijn woord en hij gaat bij het containerbedrijf in Tiel aan de slag. “Na twee weken was ik het al helemaal beu. Het was wachten, wachten en nog eens wachten. Na zes weken heb ik ontslag genomen en Pieter een bericht gestuurd. Ik kon direct komen.”

Gestrande auto’s

Dirkjan gaat eerst een week met een collega naar Frankrijk. Daar moesten we gestrande auto’s, caravans en campers ophalen. Prachtig mooi vond ik dat. De week daarop mocht ik zelf op pad met een autotransporter. Nu is mijn werkgebied heel Nederland en ben ik de hele week van huis. Ik haal overal auto’s op. Dat kunnen gestrande zijn, maar ook nieuwe.”

Mooiste reis

Afgelopen zomer is Dirkjan voor het eerst zelfstandig naar het buitenland geweest. “Naar Zweden en Noorwegen om twee campers op te halen. Dat was mijn mooiste reis.” Hij heeft inmiddels ook ervaren wat er bij het autotransport zoal komt kijken. “Voor dit werk moet je 25 paar ogen hebben. Een schade aan een auto is zo gemaakt.” Zijn werkgever Pieter knikt: “Helaas heeft Dirkjan ook vaak pech. Mensen claimen schades die ze zelf gemaakt hebben en wentelen die dan op ons af. Daar kun je je niet tegen verzekeren.”

Goed in vel

Gelukkig krijgt Dirkjan van Pieter ruim de tijd om het vak te leren. Want één ding is zeker: terug naar kantoor wil hij nooit meer. “Bij Van Beek heb ik het naar mijn zin. Ik zit goed in mijn vel. Geld interesseert mij niet. Hier wil ik blijven tot mijn pensioen.”

Nieuwe baan?

Ben je op zoek naar ander werk of naar een nieuwe baan? Het

Mobiliteitscentrum van Sectorinstituut Transport en Logistiek kan je helpen bij die zoektocht. Het Mobiliteitscentrum biedt:

• ondersteuning bij het hele sollicitatieproces;
• hulp bij het maken of verbeteren van je cv en sollicitatiebrief;
• introductie bij bedrijven die werknemers zoeken;
• de mogelijkheid om je in te schrijven voor de kandidatenbank;
• nieuwsbrieven met tips, vacatures en het laatste nieuws.

Via de vacaturebank en je eigen e-portfolio ‘Mijn Mobiliteitscentrum’ kun je direct solliciteren op de vacatures van het Mobiliteitscentrum.
Start je zoektocht naar een nieuwe baan door je in te schrijven via stlwerkt.nl/werken/mobiliteitscentrum.