Hobby’s van lezers: avondvierdaagse organiseren

Mister Avondvierdaagse

“Mijn werk is mijn hobby”, zegt bijna elke chauffeur. Maar voor sommigen is er meer. De één trekt tussen twee losadressen even snel de hardloopschoenen aan, de ander maakt in de vrije uren enorme Lego-bouwsels. Frank Broekhof is mede-organisator van de avondvierdaagse in het Groningse Haren.

‘Dankbaar werk door zoveel vrolijke smoeltjes’

Voor Frank Broekhof is de avondvierdaagse een ‘familieding’. Zijn schoonvader was jarenlang marsleider en droeg in 1996 het stokje aan Frank over. Wie denkt dat de chauffeur daar alleen de vier wandeldagen in juni druk mee is, heeft het mis. Samen met het organisatieteam bereidt hij maandenlang het evenement tot in de puntjes voor.

Frank ontmoet zijn vrouw Corrie zo’n 37 jaar geleden en wordt al snel besmet met het ‘avondvierdaagse-virus’. Zijn schoonouders namen in 1970 de organisatie van dit evenement over van de Harense wandelclub. “Er liepen toen een paar honderd mensen mee. Onder leiding van mijn schoonvader groeide het evenement steeds verder uit. Toen ik in beeld kwam bij de familie, zei mijn schoonvader al snel: ‘Jij gaat mij opvolgen als marsleider’. In 1996 was het zover, al noemen we deze functie nu ‘organisator’.”

Verkeersregelaars
De voorbereidingen gaan al in januari van start. “Dan kijk ik hoeveel vrijwilligers we hebben en of er nieuwe aanwas nodig is. Ook moeten we een vergunning voor het evenement aanvragen bij de gemeente Groningen. Daar komt meer bij kijken dan het sturen van een mailtje. Zo moeten we een verkeersplan aanleveren. In dat plan staat onder andere heel gedetailleerd waar wandelaars kunnen oversteken.” Het organisatieteam regelt ook de zestien verkeersregelaars. “Zij volgen in mei, een maand van tevoren, een online-opleiding bij de Stichting Verkeersregelaars Nederland.”

Dwars door de brandweerkazerne
De kinderen van Frank helpen mee met de voorbereidingen. Zo verdiept zijn zoon zich samen met Frank in de route. “Het is de kracht van onze vierdaagse dat mensen niet elk jaar hetzelfde stuk lopen. De route van dit jaar komt pas over vier jaar weer aan de beurt.” Vooraf fietst of loopt Frank met zijn zoon de hele route, die over dijken en door polders en bossen voert. “Elk jaar zorgen we voor een verrassing.

In 2010 liepen alle wandelaars dwars door een NS-werkplaats hier in de buurt. We liepen ook eens langs de zorgboerderij in Haren, waar alle kinderen een ijsje kregen. En afgelopen jaar ging de route dwars door de brandweerkazerne in Haren. Aan weerszijden van het parcours stonden de wagens met de blauwe lichten aan. De wandelaars liepen door een rookgordijn. De reacties waren zó enthousiast: ‘Dat overtreffen jullie nooit!’. Dat is voor ons juist een uitdaging om volgend jaar weer met een verrassing te komen.”

Sfeer onderweg
De organisatie van de vierdaagse drijft volledig op vrijwilligers, van wie de jongste vijftien is en de oudste tweeënzeventig. De vrouw en dochter van Frank zorgen voor de muzikale omlijsting. “Zij hebben geregeld dat er maar liefst vijf bands spelen, voor extra sfeer onderweg.” Ook de verzorgingsplaatsen worden voorbereid. “Een kraam met puddingbroodjes of limonadesiroop bijvoorbeeld.”

Kind kwijt
In het dagelijks leven rijdt Frank al 37 jaar bij Sluyter Logistics in Assen. De week van de vierdaagse is hij altijd vrij. “Op maandag beginnen we met opbouwen: borden plaatsen, dranghekken zetten. We rijden de routes op het laatste moment nog eens na. Er kan ineens een gat in de weg zitten of een afsluiting zijn.”

Met eigen kleding en portofoons is de organisatie duidelijk herkenbaar. Dat is wel nodig, want tijdens het wandelen komen er mensen met allerlei vragen op Frank af. “Na de start controleer ik onderweg of er bijzonderheden zijn en check ik de route op uitvallers. Ook raap ik eventueel achter­­­gebleven afval op. En eens in de twee jaar raakt een kind kwijt. Dat komt altijd wel goed, het kind loopt meestal met een andere school mee.”

Best pittig
Frank ziet vaak vermoeidheid bij de deelnemers. “Vanaf groep 5 van de basisschool lopen kinderen tien kilometer. Dat kan best pittig zijn, zeker als het warm is. En kinderen schieten van hot naar her, bijvoorbeeld om even een paard in een weiland te aaien. Stiekem lopen ze zo nog meer.”

Last van klagende kinderen heeft Frank nooit. “Als er iemand moppert, zijn het soms de ouders. Door dit vrijwilligerswerk snap ik nu dat het moeilijk is om manager van een transportbedrijf te zijn. Je moet iedereen te vriend houden, je oren openzetten voor mensen. We willen dat het een aantrekkelijk evenement blijft.”

Na de finish
De avondvierdaagse in Haren heeft 2700 deelnemers. “Dat is veel voor een dorp van 18.000 inwoners. Er doen ook vier scholen uit de stad Groningen mee. Het is echt een sociaal evenement.” Nadat iedereen op de laatste avond een medaille krijgt, gaat voor de vrijwilligers het werk nog even door. “We verzamelen de dranghekken en ruimen alles op. Een paar uur later sluiten we het evenement met z’n allen af met een patatje en drankje.”

Gedurende het jaar is het team doorlopend bezig met het werven van vrijwilligers. “Ik zeg altijd als iemand twijfelt: ‘Loop gewoon een avond mee’. Dan zie je wat voor dankbaar werk dit is. Je krijgt er geen geld voor, maar wel heel veel vrolijke smoeltjes!”