In ‘t zonnetje: Geen ‘moeten’ meer

In ’t zonnetje

De afgelopen vijftien jaar rijdt Wim Toussaint elke week twee à drie keer naar Duitsland met een trekker-oplegger vol auto-onderdelen. Hij heeft er veel plezier in en is een gewaardeerd collega. Afgelopen januari stopte hij na bijna vijftig jaar met werken. Zoon Willem van Dijk is apetrots op zijn bonusvader. “Door hem ben ik chauffeur geworden. Daarom zet ik hem vandaag in het zonnetje”.

Het is het eind van de middag als Wim Toussaint niets­­­­vermoedend een pilsje zit te drinken aan de picknicktafel op het terrein van BR Transport in Ede. Vanochtend vroeg is hij met zijn zoon Willem van Dijk mee op pad geweest. Dat hij nu in het zonnetje wordt gezet, maakt hem even sprakeloos. “Dit had ik niet verwacht. Ik houd niet van verrassingen, maar dit is echt heel leuk!”

Liefde

Willem van Dijk is zeventien als zijn moeder een relatie krijgt met Wim Toussaint en later met hem trouwt. Willem kan het uitstekend met de nieuwe man van zijn moeder vinden. Hij gaat als het maar even kan mee met Wim de weg op. “Overnachten hebben we niet vaak gedaan. De cabine van een autotransporter is laag en daarom is er maar één slaapplek. Ik lag dan heerlijk in mijn bed en Willem sliep op de stoelen.” Helemaal niet erg, herinnert Willem zich: “Dáár is de liefde voor het chauffeurswerk ontstaan.”

Willem van Dijk 🛞  50 jaar 🛞  woont in Ede 🛞  is 32 jaar chauffeur
🛞  werkt 19 jaar bij BR Transport Bennekom 🛞 

Wim Toussaint 🛞  80 jaar 🛞 woont in Ede 🛞  was 32 jaar chauffeur bij
Van Amerongen autotransport en 15 jaar bij BR Transport 🛞 

Duitsland

Wim wil eigenlijk nog lang niet stoppen bij BR Transport. Maar in januari 2024 is zijn code 95 verlopen én stoppen de vaste ritten naar Duitsland. “De dagen dat ik op Duitsland reed, begon ik vroeg en was ik ’s avonds om 21.00 uur weer in Ede. Dat had ik nog wel een tijdje willen doen. Maar in plaats van Duitsland werden het ritten op Frankrijk. Dan moest ik zondagmiddag al vertrekken en daar had ik geen zin in. Het werk is geen moeten meer. Ik ben niet voor niets ­gepensioneerd.”

Rollators

Zoon Willem werkt met een korte tussenpauze van een paar jaar zo’n 19 jaar voor BR Transport. “We hebben hier meer gepensioneerde chauffeurs. Als Wim 65 wordt, is hij al zes jaar met de vut (regeling voor vervroegde uittreding). Hij had wel weer zin om de weg op te gaan. De vader van mijn baas Bert Roseboom reed ook.” Voor het transportbedrijf zijn de pensionado’s een welkome aanvulling op het tekort aan chauffeurs. Wim grapt: “Als je hier in de kantine kijkt, zie je allemaal rollators staan.”

Wim heeft zijn sporen in de transportwereld verdiend. Met plezier vertelt hij over de 32 jaar die hij voor Van Amerongen werkte. “Als ik op een zaterdagmiddag naar Limburg reed om Dafjes te halen, kwam ik onderweg vier auto’s tegen. Er waren geen files. Aan het eind van de dag vulde ik uit mijn hoofd mijn werkboekje in. Dat heette toen het liegboekje. Een tachograaf was er nog niet.”

Ferrari’s

De laatste jaren bij Van Amerongen begeleidt Wim vaak beginnende chauffeurs. Hij neemt twee weken iemand onder zijn vleugels. Hij leert ze vooral hoe ze veilig en zonder schade auto’s moeten laden. “Je moet opletten dat je ze niet beschadigt bij het laden en lossen. Ik heb Ferrari’s geladen en dan zit je in zo’n wagen te zoeken hoe je er weer uitkomt. Die hebben een koordje waar je aan moet trekken om het portier te openen.”

Vut-regeling

Als Van Amerongen overgenomen wordt door concurrent Koopman, besluit Wim om op 59-jarige leeftijd gebruik te maken van de gunstige vutregeling. “Ik kreeg 92 procent van mijn salaris. Tot aan mijn pensioen mocht ik niet werken. Daarna ben ik bij BR Transport begonnen.” Willem schudt zijn hoofd over de regeling. “Als die vut-regeling er nu was, zou ik er direct gebruik van maken. Ik zie mijzelf echt niet zolang doorwerken als Wim. Ik heb laten uitrekenen wat ik krijg als ik met pensioen ga. Ik ben al aan het aftellen.”

Bedrijfsfeestjes

Wim wil graag op het busje rijden voor BR Transport. Hij houdt niet van de hele dag nietsdoen. “Gelukkig houdt Wim van koken”, vertelt Willem. “Hij heeft een keuken in de schuur met een fornuis en een frituur.” Wim vult aan: “Mijn vrouw is van de aardappelen, groente en vlees. Ik ben van de nasi, bami en de zelfgemaakte patatten.” Willem lacht: “Laat je collega’s het maar niet horen, want die staan hier dadelijk op de stoep voor jouw frieten. Maar ik weet zeker dat Wim daar niet mee zit. Hij is echt een gezelligheidsmens. Bij bedrijfsfeestjes is mijn vader altijd de laatste die weggaat. Dat zie ik hem nog jaren doen!”

OPROEP
Wil je ook iemand in het zonnetje zetten? Je vrouw die je steun en toeverlaat is en thuis alle ballen in de lucht houdt? De planner die je haast nooit achter je broek zit? Of je opa die jou inspireerde om in het transport te gaan werken?

Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl