Dag van de Vrachtwagenchauffeur 2023

Een schouderklopje is goud waard

Een gratis broodje bal bij de pomp, een lunchpakket van de werkgever of een gebakje bij een klant: sinds 2019 wordt de Dag van de ­Vrachtwagenchauffeur georganiseerd. Dit jaar op 14 december. Wat merken Wim, Antoon, Ton, Remco en Peter van deze dag? En hoe is het de rest van het jaar gesteld met de waardering voor hun vak?

‘Waardering zit in alledaagse dingen’

Wim Boverhof is 58 jaar, woont in Darp, werkt bij Nijhof-Wassink in Rijssen

De Dag van de Vrachtwagenchauffeur: doen of laten? 

“Ik werk al dertig jaar als chauffeur, maar ben niet zo bekend met deze dag. Dat komt misschien ook omdat ik de afgelopen tweeënhalf jaar wat anders heb gedaan binnen het bedrijf. Inmiddels zit ik weer op de wagen. Dat deze dag wordt georganiseerd, vind ik goed. Want waardering is één van de belangrijkste dingen in je werk.”

Waardoor voel jij je gewaardeerd?

“Ik hoef echt niet elke dag te horen: ‘joh, wat heb jij het goed gedaan’. Wel hoor ik graag welgemeende feedback. Dat als je meedenkt, iemand zegt: ‘Bedankt, daar was ik zelf niet opgekomen!’. De waardering bij klanten is trouwens wel minder geworden in de loop der jaren. Dat ligt aan de tijd waarin we leven. Er is minder betrokkenheid en begrip voor elkaar.”

Merk je de rest van het jaar ook dat je ertoe doet?

“Er wordt in dit vak best veel van je gevraagd. Het is mooi als daar oog voor is.
Bij Nijhof-Wassink heb ik daar niet over te klagen. Toen het afgelopen voorjaar extra druk was, kregen we een cadeaubon van 75 euro. Waardering zit ‘m voor mij ook in alledaagse dingen. Als je een dag vrij wilt, proberen ze er bij dit bedrijf alles aan te doen om dat te honoreren.”

‘Ik tref het met de klanten’

Antoon van Berkel is 52 jaar, woont in Heijningen, werkt bij DP World in Rotterdam

De Dag van de Vrachtwagenchauffeur: doen of laten?

“DP World doet zeker mee. Vorig jaar stonden er op deze dag lunchpakketjes voor ons klaar. Ik vind het een goed initiatief. Het is aandacht voor het chauffeursvak en een soort van waardering vanuit de baas. Een klant voor wie wij rijden deed vorig jaar ook mee. Alle chauffeurs kregen roze koeken. Ik tref het sowieso wel met de klanten. Waar ze je kennen, zit er wel een bak koffie in.”

Waardoor voel jij je gewaardeerd?

“Sommige dagen zit het wel eens tegen. Een aardig berichtje vanuit de planning is dan extra fijn. Dan stuur ik een bericht dat ik klaar ben met de rit, en komt er terug: ‘Goed gewerkt, bedankt voor de inzet vandaag’.”

Merk je de rest van het jaar ook dat je ertoe doet?

“Zeker. Wij krijgen sowieso elk jaar rond Sinterklaas een chocoladeletter of banketstaaf. En rond de kerst een kerstpakket of een cadeaubon.
Het is een fijn bedrijf om voor te werken, ik zit er niet voor niks al 31 jaar!
In elk bedrijf is wel wat. Je kunt er altijd samen uitkomen.”

‘Het gaat om de waardering, niet om de waarde’

Ton Berg is 64 jaar, woont in Zoeterwoude, werkt bij Cornelissen Groep in Nijmegen 

De Dag van de Vrachtwagenchauffeur: doen of laten?

“Vorig jaar kregen we snoepjes. Ik vind het goed dat deze dag er is, maar het is belangrijker dat een werkgever het hele jaar aandacht aan je schenkt.”

Waardoor voel jij je gewaardeerd?

“Ik kom nog uit de tijd van een stapje harder zetten als het druk is, maar ook een schouderklopje krijgen na het werk. In de huidige maatschappij hoor je het vaak alleen als je het fout doet. Daar heb ik wel eens moeite mee. Ook bij klanten is het niet meer zoals vroeger. Ik reed jarenlang melk naar kleine (buurt)supermarkten en melkboeren. Bij de vaste klanten kreeg ik met Kerst van alles, zoals flessen wijn, bier of hele kerstpakketten. Dat gebeurt vandaag de dag niet meer. Toch denk ik: je kunt beter een flesje wijn van een paar euro geven, dan helemaal niets. Het gaat mij niet om de waarde, maar om de waardering. Een kleinigheidje is vaak al meer dan voldoende.” 

Merk je de rest van het jaar ook dat je ertoe doet?

“We krijgen wel eens een klein presentje als er iets te vieren is. En één keer per jaar in de zomer staat er een foodtruck op het terrein. Maar wat ik belangrijker vind: ik kan goed opschieten met de planners, waar ik dagelijks mee te maken heb. Als ik mijn werk naar behoren doe, zijn ze daar blij mee en dat laten ze ook blijken. Dat waardeer ik dan weer.”

‘Ze hoeven het niet te doen, maar doen het toch!’

Remco van den Berg is 40 jaar, woont in Ermelo, werkt bij St vd Brink Ermelo

De Dag van de Vrachtwagenchauffeur: doen of laten?

“Wij krijgen van de werkgever een presentje op deze dag. Vorig jaar was dat een spel kaarten met een blocnote en een pen. Van mijn werkgever krijg ik altijd wel waardering, maar die ene dag net wat meer! Extra aandacht aan het vak geven vind ik sowieso goed, want aan alle kanten komen ze chauffeurs tekort.”

Waardoor voel jij je gewaardeerd?

“Een compliment van de planning, daar word ik enthousiast van. Momenteel kom ik meestal bij boeren, omdat ik veevoer in zakgoedvorm los met een kooi-aap. Bij die boeren is er nog tijd. Ze vragen altijd of je zin hebt in een bakje koffie. Dan komt er vaak een plak cake bij of een koek, en zit je bij die mensen aan de keukentafel. Hiervoor reed ik twaalf jaar met een koeloplegger en moest ik bij grote vrieshuizen en distributiecentra van supermarkten lossen. Bij dergelijke grote bedrijven is het allemaal toch wat onpersoonlijker.”

Merk je de rest van het jaar ook dat je ertoe doet?

“Met Sinterklaas krijgen we een chocoladeletter. Het kerstpakket is altijd goed verzorgd. En afgelopen jaar kregen we na een hectische periode een tegoedbon van 50 euro. Ook worden de nodige feestjes georganiseerd. Dit is absoluut een sociale werkgever. Ik werk er al vanaf mijn zestiende, dus dat zegt genoeg! Dat ze goed voor mij zijn, is zeker één van de redenen dat ik er met plezier blijf werken.”

‘Liever het hele jaar door vriendelijk zijn’

Peter Bosloper is 65 jaar, woont in Den Haag, werkt bij Staalduinen Logistics in Maasdijk

De Dag van de Vrachtwagenchauffeur: doen of laten?

“Ik vind het een goed initiatief. Het geeft toch meer bekendheid aan ons beroep. En ik krijg het gevoel dat ik gewaardeerd word. Ik werk al ruim veertig jaar als chauffeur, maar ben bij mijn huidige werkgever pas drie maanden in dienst. Dus ik weet niet of ze vorig jaar iets hebben gedaan op deze dag. Vorig jaar merkte ik wel bij klanten dat het de Dag van de Vrachtwagenchauffeur was.

Op één adres stonden gebakjes voor ons klaar. En bij de bekende benzinepompen kun je op deze dag een gratis balletje gehakt halen. Aan de ene kant zie ik dat soort acties echt als een blijk van waardering. Aan de andere kant vind ik: ze mogen het hele jaar ook aardig en vriendelijk zijn. Maar een gebakje sla ik natuurlijk nooit af!”

Waardoor voel jij je gewaardeerd?

“Vroeger werkte ik voor een baas waar het nooit goed genoeg voor was. Bij Staalduinen merk ik wel die waardering. Het is een heel sociaal familiebedrijf. Een complimentje maakt je werk leuker, al hoeft dat niet elke dag.”

Merk je de rest van het jaar ook dat je ertoe doet?

“Bij mijn huidige werkgever zeker. Een poosje geleden belde mijn vrouw naar de zaak omdat haar moeder heel slecht lag. Ze belden mij toen gelijk op: er was alle ruimte om naar huis te gaan, ook al was ik nog niet klaar met mijn rit. Een dergelijke sociale instelling vind ik belangrijker dan een aardigheidje speciaal op deze dag.”