Later is allang begonnen bij het Voorrruitfestival

toekomst van transport

Een DJ op een Amerikaanse truck, een tankwagen waarin je kunt rondlopen en speciale brillen die je vermoeidheid laten ervaren – op het Voorrruitfestival maken chauffeurs en hun families kennis met de toekomst van transport. 

Voor de ingang van evenemententerrein Flevo Nice in Biddinghuizen staan twee mobiele kranen. Op het terrein voeren chauffeurs een behendigheidsproef uit met vrachtwagens. En in het gebouw rijden robots rond.

Rijden met spiegels én camera’s

De ‘challenge’ is een van de publiekstrekkers. Twee bakwagens rijden een parcours met pylonnen. De ene wagen heeft traditionele spiegels, de andere camera’s. Bij een partytafel naast de truck van de Friese chauffeursvereniging kunnen chauffeurs zich inschrijven voor de challenge. Zo’n tien chauffeurs staan er op hun beurt te wachten. Eén van hen is Shanelle Stein  (26) uit Hattemerbroek.

“Ik wilde altijd al het vak in, maar ik heb vroeger mijn rug gebroken. Daardoor dacht ik dat ik geen chauffeur kon worden. Nu is mijn rug sterk genoeg. En trucks hebben goede stoelen. Sinds anderhalf jaar ben ik chauffeur bij Tielbeke. Mijn rijbewijzen heb ik zelf betaald. Ik rij met spiegels, dus ik ben heel benieuwd hoe het is om met camera’s te rijden. Straks ga ik een ritje maken in de elektrische vrachtwagen van Bremmer. Hier krijg ik de kans om kennis te maken met nieuwe dingen.”

Van koerier tot vrachtwagenchauffeur

Ook John Eijgelaar  (60) uit Nederhorst den Berg doet mee aan de challenge. Hij werkt voor Aeroprint. “Op mijn 58e ben ik chauffeur geworden. Eerst was ik motorkoerier, later autokoerier bij FedEx. Na veertig jaar werken als koerier stond ik voor de keus: pakketdienst rijden óf mijn vrachtwagenrijbewijs halen. Ik wist het meteen. Mijn papieren haalde ik in één keer.” De challenge vindt hij spannend. “Ik kan niet schakelen en ik heb geen ervaring met rijden op camera’s. Maar ik wil wel winnen.”

De tank in

Verderop staan twee tankwagens op het terrein. Een meelwagen van AB Texel en een showmodel tankwagen van Royal Den Hartogh. Bij Den Hartogh kunnen bezoekers de binnenkant van een tankwagen bekijken. Denny en Franca van den Bogaart  uit Uden komen net naar buiten. “Voor mij is die tank niets nieuws”, vertelt Denny. “Ik rijd sinds jaar en dag veevoer voor AB Texel. Dit festival is een leuk dagje uit. Even kijken wat er allemaal voor nieuws is. Elektrisch rijden bijvoorbeeld. Het lijkt me niets voor mij: je moet te vaak laden. Op waterstof rijden zie ik me misschien nog wel doen, maar geef mij maar diesel.”

Voor Denny’s vrouw Franca is het festival een eyeopener. “Ik werk in de zorg, maar wil eigenlijk chauffeur worden. Onze kinderen weten het nog niet, maar ik ben serieus. Ik ben vaak mee geweest met Denny en zou dolgraag bij AB Texel willen werken.”

In de blauwe roos

Op het zonnige terras genieten bezoekers van hun lunch met broodjes kroket en saucijzenbroodjes. André Hazes schalt uit de speakers van een Amerikaanse truck. Chauffeur John Eijgelaar van Aeroprint heeft zijn challenges achter de rug. Breed glimlachend vertelt hij: “Het ging erg goed! Met het peillood precies in de blauwe roos – honderd punten. In de handgeschakelde truck hoefde ik alleen maar gas te geven, de instructeur schakelde voor me.”

Speciale brillen

Naast de stand van VNB/FNV kunnen bezoekers virtual reality (VR)-brillen uitproberen op een parcours met pylonnen. Lars van Driel van Medical Support: “We hebben speciale brillen die je laten ervaren hoe het is om vermoeid of onder invloed van alcohol te zijn. Met zo’n bril op leg je het parcours af.” Dat het niet makkelijk is om met bril op te slalommen, bewijzen de deelnemers. Regelmatig wordt een pylon geraakt.

Het roer om

Patrick Volders  (links) zet een vermoeidheidsbril op. Geconcentreerd loopt hij het parcours. “Sinds acht ja ar ben ik internationaal chauffeur. Ik ben weleens zó moe geweest, dat ik mijn wagen aan de kant moest zetten”, vertelt Patrick. “Toen ik net chauffeur was, leefde ik ongezond. Elke avond naar de kroeg en ongezond eten. Op een gegeven moment woog ik 105 kilo. Daar kreeg ik slaapapneu van, een stoornis waarbij je ademhaling regelmatig stopt terwijl je slaapt.”

Patrick gooit het roer om. In plaats van een drankje te nemen in het chauffeurscafé trekt hij tegenwoordig zijn wandelschoenen aan. “Ik heb een wandelapp van de Hersenstichting. Die houdt precies bij hoeveel kilometers ik wandel. Kijk maar, ik heb de afgelopen werkweek elke dag gewandeld. Ook ben ik gezond gaan eten en slaap ik gemiddeld zeven à acht uur. In mijn wagen ligt een springtouw. Als ik ergens een kwartier moet wachten, ga ik touwtjespringen. Nu ik gezond leef, kan ik dit werk nog jaren doen.”

[einde tekst]