Dromen en doorzetten

coverstory

Ongeluk staat Linda’s werkplezier niet in de weg

Als jong meisje wil Linda de Natris (48) uit Eindhoven al chauffeur worden. Toch staat ze eerst 25 jaar voor de klas. Totdat ze besluit écht haar hart te volgen. In de eerste maanden als chauffeur krijgt ze een ongeluk met de elektrische pompwagen. Inmiddels is Linda voldoende hersteld en zit ze weer trots achter het stuur.

Linda de Natris
is 48 jaar
woont in Eindhoven
werkt bij Cencora Alloga in Veghel
werkt 2 jaar als chauffeur

Twee ooms van Linda zijn vrachtwagenchauffeur. Daar begint haar meisjesdroom. “In die tijd was het vak veel zwaarder dan nu en waren er maar weinig vrouwelijke chauffeurs. Ik besloot juf te worden en stond jarenlang voor de klas op een basisschool. Hoewel ik goed was in mijn vak, zat ik niet op mijn plek en was ik veel ziek. Mijn vriend, die zelf ook chauffeur is, zag me steeds ongelukkig thuiskomen. Hij plantte het zaadje: waarom ga je het niet proberen in het transport?”

Serieuze motivatie
Linda hakt de knoop door en meldt zich bij uitzendbureau 24/7 drive. “Zij vonden mijn overstap na 25 jaar voor de klas vreemd, maar waren ook nieuwsgierig naar mijn motivatie. Na het eerste gesprek wisten ze dat ik serieus was.” In rap tempo haalt ze haar C-rijbewijs. Ze kan via het uitzendbureau beginnen bij een koeriersbedrijf dat van alles vervoert: van sap tot machineonderdelen.

“De mentorchauffeur die mij zou inwerken en begeleiden, was langdurig ziek. Ik ben wel met een collega-chauffeur mee geweest om wat adressen te leren kennen. Ik vond het leuk, maar ook spannend om alleen de weg op te gaan. De praktijk is toch heel anders dan de rijles. Af en toe zat ik echt te zweten, vooral als ik door krappe straten moest manoeuvreren.”

Pompwagen over linkervoet
Na drie maanden in het transport gaat het vreselijk mis. “Ik moest kratten met sap afleveren. Voor het lossen kreeg ik een handpompwagen mee, omdat ik nog geen uitleg had gehad over de elektrische pompwagen. De kratten waren veel te zwaar voor mij, dus zei de klant dat ik hun elektrische pompwagen wel mocht gebruiken.” Door gebrek aan kennis over de bediening rijdt Linda met de wagen over haar linkervoet.

“De wagen stopte precies áchter mijn stalen neus. Ik riep direct hard om hulp, maar niemand hoorde me. Ik kon niets. Ik had mijn mobiele telefoon in de wagen laten liggen en de knopjes van de pompwagen durfde ik niet meer aan te raken. Uiteindelijk wist ik mijn voet uit de schoen te wurmen.”

Uit de running
Als ze een beetje is bekomen van de schrik, rijdt Linda vol adrenaline terug naar de zaak. Daarna gaat ze met haar vriend naar het ziekenhuis. Haar voet blijkt gebroken te zijn. Het herstel gaat niet vlot. Ze is een halfjaar uit de running. “Ik puzzelde veel en houd van haken en borduren. In die tijd heb ik wel eens overwogen om terug te gaan naar de klas. Terwijl ik juist zo graag als chauffeur wilde werken.”

Die stap terug naar haar oude vak heeft Linda niet gezet. Ze is inmiddels weer op de been. Officieel is ze voor vier procent invalide. Ze draagt steunzolen in haar werkschoenen en is veel minder mobiel dan vroeger. “Je ziet het niet aan me, maar na het werk kan ik nog maar een kwartiertje wandelen. En dat terwijl ik vroeger de vierdaagse liep. Ik heb vier honden die ik soms niet zelf kan uitlaten. Ik moet doseren en daar heb ik mijn weg in gevonden. Zo ga ik nu zwemmen in plaats van wandelen, omdat het minder belastend is voor mijn voet.”

In de flow Inmiddels heeft Linda een nieuwe werkgever. Via het uitzendbureau komt ze bij Cencora Alloga in Veghel terecht. Dit bedrijf levert medicijnen aan ziekenhuizen en apotheken. “Na een half jaar eruit te zijn geweest, voelde ik mij onzeker. Ik moest er weer inkomen. Dat lukte door goede begeleiding. Eerst reed ik een paar keer met een collega mee op de bakwagen en volgde ik een cursus voor het bedienen van de elektrische pompwagen. Toen ik weer zelfstandig de wagen in ging, kreeg ik makkelijke adressen. Ook planden ze mijn dag minder vol, zodat ik in de flow kon komen. Wat ook hielp waren de nachtdiensten. Rijden in de nacht geeft me zelfvertrouwen.”

Verheugen op werkweek
Bij haar laatste functioneringsgesprek hoorde Linda dat ze bij Cencora Alloga mag blijven. Angst voor de pompwagen heeft ze niet meer. “Eén keer had ik een pompwagen die onbestuurbaar was. Waarschijnlijk was er kortsluiting ontstaan omdat ik ermee door de sneeuw reed. Ik heb direct mijn teamleider gebeld en gezegd dat ik het ding niet meenam. Gelukkig had hij daar alle begrip voor.”

Terug naar haar oude baan voor de klas wil Linda zeker niet. “Ik weet nu wat werkplezier is. Als ik op vrijdag de adressen van de volgende week te horen krijg, kan ik me daar op verheugen. Soms kom ik onderweg mijn vriend tegen die bloemen en planten rijdt. Dan knipperen we altijd even op elkaar. Onze droom is een eigen wagen te kopen en internationaal te gaan rijden. Dus mijn volgende stap? Ik ga mijn CE halen!”

Tips voor beginnende chauffeurs
Linda is zich door het ongeluk meer bewust van de gevaren van het werk. Haar tips:
– Draag je telefoon altijd bij je en laat ‘m niet in de cabine liggen. Zo kun je hulp inschakelen als het nodig is.
• Merk je dat materieel niet goed functioneert? Meld het direct bij je teamleider.
• Ben je onzeker of weet je iets niet: vraag het!

Linda staat ook op de cover van TON Magazine 122: