Zo vader, zo dochter: Mijn grote voorbeeld

Zo vader, zo zoon. Dat geldt voor veel vrachtwagenchauffeurs. Maar papa’s inspireren ook dochters.

Jos Krisma: “Als het niet in je zit, wordt het nooit wat.”

• 54 jaar
• woont in Dalfsen
• is 32 jaar chauffeur
• werkt sinds 2 jaar bij Steen- en Tegelhandel De Vries in Hengelo

Edith Krisma: “Pa heeft mij altijd door dik en dun gesteund.”

• 25 jaar
• woont in Dalfsen
• is 5 jaar chauffeur
• werkt sinds 1 jaar bij Jan van Keulen Transport in Ommen

Op het lege parkeerterrein van Restaurant De Mol in Zwolle staan de twee vrachtwagens van Jos en Edith Krisman. Trots gaan vader en dochter op de foto. Trots op hun wagens, hun beroep en vooral op elkaar.

Doorzetter

“Mijn dochter is een echte doorzetter. Ze wilde chauffeur worden en daar heeft ze alles voor gedaan”, zegt Jos. Edith lacht: “Mijn vader heeft mij altijd door dik en dun gesteund. Hij is mijn grote voorbeeld.” Wanneer zij voor het eerst wist dat ze vrachtwagenchauffeur wilde worden? “Dat weet ik niet. Eigenlijk zolang ik leef, denk ik.” Op haar mobieltje laat ze een foto zien. Een Edith van één jaar achter het stuur van pa’s vrachtwagen. “Vanaf mijn tweede reed ik ook echt met hem mee.”

Bijrijder

Edith is het vak dus met de paplepel ingegoten. Jos niet. Hij komt niet uit een transportfamilie; zijn vader had zelfs geen auto. Maar de liefde zit er wel. Als elfjarig jochie wast hij elke zaterdag vrachtwagens. School interesseert hem niet zo. Op zijn zestiende werkt hij bij een schoonmaakbedrijf. “Toen vroeg een transportbedrijf uit Dalfsen of ik bijrijder wilde worden. Dat heb ik drie jaar gedaan.” Uit eigen zak betaalt hij zijn groot rijbewijs. “Ik kon direct bij Litrans op de wagen, een semi-dieplader. We deden veel breedte-transport, onder begeleiding van de politie. Mooi werk.”

Monteur

Vanaf de basisschool is het voor vader en dochter duidelijk dat Edith chauffeur zal worden. “Pa reed vaak langs school om mij na schooltijd op te halen. En in de vakanties ging ik altijd mee. Ik genoot van het werk, de vrijheid en de mannen onder elkaar.” Tijdens het voortgezet onderwijs loop Edith drie jaar stage bij Scania in Lemelerveld. “Ik leerde er voor monteur en was manusje van alles.” Na die drie jaar wil ze op het Deltion College in Zwolle de bbl-opleiding Beroepsgoederenchauffeur volgen. In eerste instantie wordt ze niet aangenomen. Jos: “Ik heb toen de directeur gebeld en daarna kon Edith toch beginnen.”

Vuilniswagen

Eén dag in de week gaat Edith naar school. De theorievakken vindt ze lastig, maar ze is geboren voor de praktijk. “Ik werkte bij afvalverwerker Remondis in Zwolle als bijrijder op de vuilniswagen. Daar heb ik mijn rijbewijzen gehaald. Mijn C en CE had ik binnen twee maanden.” Met die papieren op zak, mag Edith bij Remondis meteen op een combinatie met afzetcontainers. Daar is ze nog steeds trots op. En vader Jos ook: “Het zit erin en als het er niet in zit, dan wordt het nooit wat.”

Buitenland

Twee jaar werkt Edith bij het afvalbedrijf. Dan stapt ze over op de melkauto bij Antonissen Transport in Heino. Na één jaar trekt het buitenland. Bij Bidon|Fritom belandt ze op de tankwagen. Ze rijdt melkproducten naar Duitsland, België, Frankrijk en Polen. “Dat was superleuk. Je ziet zoveel mooie natuur en steden. En natuurlijk ‘s avonds gezellig met collega’s een biertje doen.” Toch vindt ze het na tweeënhalfjaar genoeg geweest.

Melk rijden

Op dit moment rijdt Edith bij Jan van Keulen in Ommen. Jos vertelt: “Daar heb ik ook gewerkt toen de zaak nog van Gerrit was. Na een half jaar kreeg ze al een vast contract.” Edith doet veel RMO (Rijdende Melk Ontvangst) en kom door heel Nederland bij grote en kleine melkveehouders op het erf. “Dat is ouderwets gezellig. Intra rijd ik ook. Dat is met verwerkte melk van de ene fabriek naar de andere.” Ze mist de lange ritten wel, af en toe. “Maar nu met corona is het allemaal anders en ben ik blij dat ik elke avond thuis kan zijn.”

Stenen

Jos is elke avond thuis. Sinds twee jaar werkt hij bij Steen- en Tegelhandel de Vries in Hengelo. “Ik vervoer van alles voor de tuin, voor particulieren en hoveniers. Mijn gebied is Hengelo en omgeving. Met mijn stenenwagen kom ik voornamelijk in woonwijken. Ik zit meer op de kraan dan dat ik rij. Mijn auto heeft in drie jaar tijd 125 duizend kilometer gelopen. Dat is niets vergeleken met de kilometers die Edith maakt.”