Zien wat een chauffeur niet ziet

Fietsers en voetgangers. Scholieren, studenten, toeristen. Het zijn weggebruikers met wie je niet genoeg rekening kunt houden. Zeker als je met je vrachtwagen in steden en dorpen komt. Want hoe veilig je zelf ook rijdt, die dekselse medeweggebruikers lijken niet te beseffen dat ze kwetsbaar – en soms onzichtbaar – zijn. Corina Hamer vertelt hoe zij ongelukken probeert te voorkomen.

Corina Hamer – 31 jaar – woont in Eerbeek – is 12 jaar (internationaal) vrachtwagenchauffeur – werkt sinds 1 jaar als chauffeur/instructeur bij TLN

De schoolbel gaat. Het is maandagmiddag, kwart voor één. De kinderen van groep 7 van de Prins Florisschool in Papendrecht krijgen een bijzondere verkeersles. Voor de klas staat Corina Hamer, chauffeur en instructeur van de Veilig op Wegvrachtauto. “Wie weet wat de dode hoek is?”, vraagt de tijdelijke juf. Eén jongetje steekt zijn hand op. De rest van de klas heeft geen idee.

Vuistregels
“Dat je niet alles kan zien als je in een vrachtwagen zit.” Zo luidt het antwoord van de slimmerik. Corina knikt goedkeurend en legt uit: “Rond een groter voertuig kan een chauffeur niet alles zien. Als je te dicht bij een vrachtwagen staat, loop je de kans dat je voor de bestuurder onzichtbaar bent. En dat is heel gevaarlijk. De grootste angst van iedere bestuurder is iemand aan te rijden. Voor jullie zijn er twee vuistregels: Blijf rechts en ruim achter een vrachtauto. En houd altijd minstens drie meter afstand.”

Dankbaar
Corina bezocht afgelopen jaar zo’n tweehonderd basisscholen. Ze geeft les over de dode hoek aan groepen 7 en 8. “Dat is heel dankbaar werk. Vier dagen in de week zit ik op de wagen en laat ik kinderen ervaren wat de dode hoek is. Ik zie dat ze dan echt gaan begrijpen hoe gevaarlijk die is. Ze ervaren zelf wat een chauffeur wel en niet ziet als hij achter het stuur zit. En dat maakt indruk.”

Shell
Corina haalt haar C-rijbewijs bij de landmacht. Daar werkt ze vanaf haar zeventiende tot haar negentiende. “Toen ik uit dienst kwam, heb ik mijn E gehaald en ging ik stukgoed rijden voor Riksen in Arnhem. Tegenover het bedrijf zat een depot van Shell. Dat trok me aan. Ik was 21 en bij Shell moet je eigenlijk 24 zijn om er te mogen rijden, maar ik werd aangenomen. Vier jaar heb ik dag- en nachtdiensten gedraaid. Alle tankstations heb ik in die tijd gezien. Daar heb ik wel leren sturen.”

Advertentie
Na vier jaar heeft Corina het wel gehad met de ploegendienst bij Shell. Ze gaat bij een transporteur van papier werken. Daar leert ze haar vriend kennen. “Al snel besloten we om samen internationaal te gaan rijden. We maakten rondjes van Denemarken naar Zuid-Italië. Nooit ruzie gehad, terwijl we continue op elkaars lip zaten. Maar na drie jaar was het genoeg. We waren nooit thuis. Ik heb nog een jaartje tabak gereden en toen zag ik een advertentie dat TLN een chauffeur/instructeur zocht. Dat leek me wel wat. De dag nadat ik mijn motivatiebrief en cv had opgestuurd, werd ik al gebeld. Ik ben nog elke dag blij dat ik deze baan heb gekregen.”

Theorie
Na een korte theorieles krijgen de kinderen een filmpje te zien, met daarin voorbeelden van de gevaren van de dode hoek. “Let goed op”, zegt Corina, “want na de film krijgen jullie een test met acht vragen. Daarmee kun je een prijs winnen.” De meeste scholieren maken de test goed. Bij het nakijken legt Corina nog een keer de belangrijkste regels uit: Rechts en ruim erachter en minstens drie meter afstand.

Praktijk
Dan is het tijd voor de praktijkles. De eerste groep van acht leerlingen staat bij de vrachtwagen. Zo meteen gaan de meisjes in de cabine zitten. Corina waarschuwt: “Jullie mogen niet met je schoenen op het bed en ook niet aan de knopjes op het dashboard zitten. Is dat duidelijk?” Braaf knikken de meiden. Buiten staan pylonnen op drie, vijf en acht meter afstand van de wagen. De kinderen in de cabine moeten hun ogen dichtdoen. Corina zet de vier jongetjes op verschillende plekken naast en vlak voor de vrachtwagen. Dan moeten de meisjes ze zien te vinden. En dat blijkt nog knap lastig.

Ongeluk
Soms vraagt een leerling of Corina zelf wel eens last heeft gehad van de dode hoek. Nee, antwoordt ze dan. “Maar één keer scheelde het een haartje. Bij de afslag Apeldoorn-Zuid moest ik linksaf. De weg was vrij en ik trok op. Toen kwam er opeens van rechts een auto aan. Die zat achter mijn spiegel verstopt. Had ik wel even klamme handjes.”

Enthousiast
Na tien minuten is het tijd voor de volgende groep van acht leerlingen om te ervaren hoe de dode hoek er in het echt uitziet. De twee moeders die de groep begeleiden zijn enthousiast over de les. “Volgend jaar gaat mijn dochter op de fiets naar de middelbare school”, zegt een van hen. “Mooi dat ze nu weet dat ze ruim drie meter van de vrachtwagen moet blijven.”

 


Veilig op Weg is een lesprogramma van Transport en Logistiek Nederland (TLN) in samenwerking met Veilig Verkeer Nederland (VVN) om de bewustwording van kinderen in het verkeer te vergroten. Meer weten? Kijk op veilig-op-weg.nl

Fotografie: Marco Hofsté

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *