Veel van pa geleerd

Al op de basisschool zei Rémon Schreurs: “Ik word vrachtwagenchauffeur.” Net als zijn vader, met wie hij elke vakantie en vrije dag meeging. Op de stoelverhoger, groeiend in zijn rol van ‘bijrijder’. Nu heeft Rémon zelf het stuur in handen.

Die vrachtwagenpassie heb je van je vader?

“Jazeker. Mijn vader werkte eerst bij een drukkerij. Ik kan me nog goed herinneren dat hij vrachtwagenchauffeur werd. Dat mocht ik aan niemand vertellen, omdat het nog allemaal onzeker was. Maar dat lukte me natuurlijk niet. In het kringgesprek floepte het eruit. Dat heb ik nooit aan mijn ouders durven vertellen.

Ik ging altijd mee met mijn vader, elke vrije dag en alle schoolvakantie. Vanaf mijn zesde zat ik naast hem op de stoelverhoger. Bij het laden en lossen tilde hij me eruit en begon ik rond de wagen te lopen. Dan was het: ‘In de buurt blijven, hè!’

Uiteindelijk stapte ik natuurlijk zelf in en uit. Weer later deed ik het laden en lossen in mijn eentje. En het papierwerk met de klanten. Mijn vader hoefde alleen nog maar te rijden. Makkie voor hem, eigenlijk.

Ik heb veel van hem geleerd, ook het contact met de klanten. Nog steeds bellen we dagelijks als we onderweg zijn. Dat kan zo een uur tot anderhalf uur duren. Dan hebben we het over werk, klanten, van alles.”

“Rémon is een jongen met handen,
hij is geen boekenwurm”

Hoe verliep je opleiding?

“Op de basisschool had ik moeite me te concentreren. Ook had ik moeite met rekenen. Leuk, die cijfertjes, maar ik kon er niet zoveel mee. Via via kwamen mijn ouders terecht bij de directeur van een school voor speciaal basisonderwijs hier in Kampen. ‘Rémon is een jongen met handen, hij is geen boekenwurm,’ zei die. ‘Sommige kinderen gaan rechtstreeks van A naar B en anderen nemen een omweg. Die jongens met een omweg hebben iets meer begeleiding nodig.’

Met die extra begeleiding van het speciaal onderwijs heb ik de basisschool afgemaakt. Daarna ben ik naar het vmbo gegaan. In het derde jaar koos ik de richting autotechniek. Met in het achterhoofd dat als ik ooit op de weg rij in een wagen, ik wel wil weten hoe die werkt vanbinnen.

Op mijn negentiende had ik m’n chauffeursdiploma op zak. Mijn ouders hebben me gelukkig altijd gesteund. Via wat omwegen ben ik nu aan het werk bij Müller Fresh Foods Logistics.”

Wat is zo mooi aan het rijden?

“De vrijheid die je hebt. En ik vind die grote wagens op de weg prachtig. Müller Fresh Foods is een fijn bedrijf. Ik kan het met iedereen goed vinden. Ik heb vaak nachtritten, dan begin ik tussen één en drie uur. Dat is wel pittig, maar tijdens de rit kan ik zelf veel bepalen. Als ik dan een keer moe ben, kan ik de wagen zo langs de kant zetten en even een dutje doen in m’n slaapcabine.”

Nu ben je zelf vader. Hoe bevalt dat?

“Ik vind het heel fijn. Laura en ik kennen elkaar al zeven jaar. Nu met Lynn erbij zijn we met z’n drietjes. Natuurlijk verandert er veel als je een kind krijgt. Je kunt niet zomaar meer ergens naartoe. Je moet rekening houden met slaapjes en flesjes en er moeten veel spullen mee.

Samen met Laura het huishouden doen en de kleine verzorgen is belangrijk voor me. Omdat ik nachtdiensten heb, kan ik overdag veel thuis zijn. Toen Lynn werd geboren, heb ik ook tien weken vrij gehad. Ik wil graag meemaken hoe Lynn opgroeit. En natuurlijk, als ze wil, mag ze zo naast me komen zitten op een stoelverhoger. Dat zou ik mooi vinden.”

Rémon staat op de cover van TON 96.

Rémon Schreurs – 26 jaar – woont in Kampen – is vrachtwagenchauffeur bij Müller Fresh Food Logistics in Holten – woont samen met Laura; ze hebben een dochter, Lynn, van 9 maanden