Thuisfront

Vijftig tot zestig uur in de week werken. In onze tak van sport de normaalste zaak van de wereld. Voor de meeste mensen om ons heen een verbazingwekkend concept. Het is één van de redenen waarom ik altijd zeg: iedereen kan chauffeur worden, maar chauffeur zijn is een heel ander verhaal.

En nu ik er zo over nadenk: dat geldt niet alleen voor de chauffeur, maar ook voor de vrouw van de chauffeur. Zij moet diezelfde uren voor gezin en huishouden zorgen. En ze heeft vaak ook nog haar eigen werk.

Als je man de hele week van huis is, geldt het helemaal dat de vrouw alles draaiende moet houden. Maar ook de nachtrijder en degene die na een dikke dag werken wel elke avond thuiskomt, staat niet te springen om daarna nog even de stofzuiger te pakken. Nee, dan is het tijdens het eten aanschuiven. Na het eten de kids druk en gek maken door gezellig te stoeien, zodat mijn vrouw ze dan met moeite rustig op bed kan krijgen. Dat laatste zijn de woorden van mijn vrouw – ik herken me daar helemáál niet in. Het is uiteraard een heel belangrijk uurtje quality time. En dat ze daar dan ietwat drukker van worden… tja, daar kan ik natuurlijk niks aan doen.

Ja, ik ben trots op mijn vrouw. Al twintig jaar kan ik rustig mijn beroep uitoefenen, omdat zij de boel thuis goed runt!

Nu hoor ik sommigen denken, wat een stereotiep verhaal! Tja, dat is nou eenmaal hoe ik het beleef.

Maar ik snap best dat chauffeuses of mensen met een andere geaardheid zich een beetje storen aan dit verhaal. Dus daarom: voor de genderneutrale versie verander ‘de vrouw van de chauffeur’ in diegene die voor jou thuis de boel draaiende houdt!

Fijne feestdagen…

 Erik Pathuis (41) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela

Op de foto: Mery Pathuis.