Stoer achter het stuur

“Met oudejaar ging mijn vriendin Hannah mee naar Helsingborg in Zweden. We hadden veel bekijks. Mensen zien niet zo vaak twee jonge vrouwen uit de cabine van een vrachtwagen stappen.” Lisanne Arends (19) is ruim een jaar internationaal chauffeur. Terwijl ze een heel ander beroep leek te zullen kiezen.

Lisanne Arends – 19 jaar – woont in Gieten – is internationaal chauffeur bij Bram Slik Transport in Aduard – rijdt koeltransport voor Hartman Expeditie in Veenoord

Voor de chocomel

Lisanne is het tweede kind in een gezin van vier. Hoe het leven van een vrachtwagenchauffeur eruitziet, hoef je haar niet te uit te leggen. Opa reed, en rijdt soms nog, bij Holtrop-Van der Vlist in Assen. Daar werkt ook Lisanne’s stiefvader. Die doet zwaar transport, zoals opleggers met shovels en asfaltmachines. Toen hij nog bulk reed, ging Lisanne wel eens met hem mee. Naar de Mars-fabriek bijvoorbeeld. Maar dan was ze toch vooral geïnteresseerd in de chocomel die ze daar te drinken kreeg. Vrachtwagens konden haar nog niet zo boeien. Lisanne: “Ik vond en vind bloemen prachtig. Daarom ging ik een opleiding bloemschikken doen. Maar toen ik ermee bezig was, vond ik het toch niet zo leuk. Eigenlijk gewoon saai, al heb ik de opleiding wel afgerond.”

Tussen allemaal jongens

De bloemenwereld wordt het dus niet. Nog tijdens haar opleiding bedenkt Lisanne wat ze dan wél wil: achter het stuur van een vrachtwagen. Ze gaat naar de chauffeursopleiding bij Noorderpoort in Groningen. “Mijn B-rijbewijs had ik al op mijn zeventiende gehaald. Zo van: da’s altijd handig.” Via STL vindt Lisanne een leerwerkplek bij Oldenburger|Fritom in Veendam. “Daar mocht ik de auto’s aan het dock zetten en vrachtwagens laden. In het weekend waste ik vrachtwagens bij Holtrop-Van der Vlist.” Lisanne heeft het naar haar zin, op haar leerwerkplek en op school. “Er waren in mijn klas maar twee meisjes, op achttien leerlingen. Ik kom onderweg op de boot naar Malmö nog wel eens klasgenoten tegen.”

Baan via de kantine

Lisanne rondt de tweejarige opleiding in anderhalf jaar af. Op 8 december 2019 behaalt ze het vrachtwagendiploma. Zij stapt dezelfde dag nog in de auto naar Holtrop-Van der Vlist voor een baan. Maar helaas is er op dat moment geen werk voor haar. In de kantine treft ze Bram Slik. Die is planner bij Holtrop-Van der Vlist en heeft daarnaast een eigen bedrijf in Aduard, met drie rijdende eenheden en zeven medewerkers. Ze raken in gesprek en Bram nodigt haar uit een paar ritten te maken. Twee keer rijdt Lisanne met een andere chauffeur mee, om te zien of ze het vak verstaat. Dat zit wel snor, zo blijkt. Dus op 26 december 2019 gaat Lisanne voor het eerst voorladen. En op oudejaarsavond volgt dan die mooie rit naar Helsingborg.

Hulp van mannen

Bram Slik chartert voor Hartman Expeditie in Veenoord. Lisanne gaat ritten maken op Denemarken en Zweden. Heen met groente, fruit, soms bloemen. Terug met luchtvracht of vis. Zwaar werk? “Ik vind van niet”, zegt Lisanne. “Soms is het wel zwaar om met een stang de lading te zekeren. Maar dan zijn er altijd mannen in buurt die willen helpen. Op sommige adressen is het zelfs een voordeel. Daar moet je eigenlijk zelf laden en lossen. Maar als ik kom, staan ze klaar om bij te springen. Ik denk niet dat ze dat bij mannen doen.”

Vriend op boot ontmoet

Lisanne werkt per week veertig uur of meer. ’s Avonds laden, ’s nachts rijden. En dan liefst ’s morgens lossen, rusten en ‘s avonds weer terug. Ook in het weekend maakt ze regelmatig ritten. Het betekent dus meestal overdag slapen. “Dat ritme bevalt me goed. Want het werk is echt leuk. Laatst had ik nog een rit naar een plek boven Stockholm. Dat is lekker ver weg. En Zweden is zo mooi.” Internationaal rijden heeft wel gevolgen voor haar sociale leven. “Vroeger voetbalde ik. Dat zit er nu niet meer in. En mijn vrienden begrijpen niet zo goed wat ik nu doe. Maar ja: die zitten nog op school. Mijn vriend Roy snapt het wel. Hij is zelf chauffeur. Ik heb hem op de boot naar Zweden ontmoet.”

En de toekomst?

Lisanne is dus helemaal op haar plek, op de wagen. Blijft dat zo de rest van haar leven? “Ik denk dat ik niet altijd achter het stuur zal zitten. En dat ik sowieso wel vaker in het weekend met vriendinnen op stap zal willen. Ik kan me voorstellen dat ik wat anders doe als ik een jaar of dertig ben. Daarom volg ik nu bij de Verkeersacademie in Nieuwegein op zaterdagen alvast een opleiding om planner te worden.”