Week 1: Stille Wereld

6 april – 12 april

– de pandemie is op haar piek –

“Het is een verademing om de weg op te gaan”, zegt Martijn. Hij maakt overdag, vanaf een uur of tien, zijn ritten langs SPAR-winkels en merkt wat corona betekent voor het wegverkeer. Geen files, geen drukte, geen gedoe. Zo mag het wel blijven, vindt hij. “Ik hoop dat veel mensen erachter komen dat het nog niet zo gek is om thuis te werken.”

Ook Alice ziet onderweg naar haar werk dat het rustig is. “Normaal doe ik er twintig minuten over, nu maar tien.”

Geen besmetting

Terwijl het aantal besmettingen oploopt, heeft het virus nog niet in Martijn‘s directe omgeving toegeslagen. Datzelfde geldt voor Hans. Maar ja: hij woont in het noorden. “Als je de overzichtskaart van de verspreiding erbij pakt, is het hier nog steeds wit.” Alice heeft wel een kennis die getest is op het virus en besmet blijkt. En eigenlijk denkt zij dat ze het zelf ook gehad heeft. “In het voorjaar staan op Schiphol alle loodsen aan de voor- en achterkant open. Dan tocht het als een gek en loopt iedereen te hoesten en te proesten. Nou ja, als ik het gehad heb, heb ik het gehad. En zo niet, dan heb ik pech als ik het krijg.”

Andere lading

In de winkeldistributie is het zeer druk, zelfs nu er weer volop wc-papier in de schappen ligt. Martijn merkt het aan zijn lading. “Als het rustig is, heb ik spullen voor zeven of acht winkels in mijn wagen. Nu zijn er dat voor vier.” Ook Hans ziet in zijn bakwagen dat de wereld veranderd is. “Er is geen verschil in volume, maar we vervoeren wel andere goederen. Veel meer internetbestellingen. Spullen voor de tuin: pergolapalen, schuttingdelen, zand en bestrating. En veel fitnessapparatuur.”

Bij Alice is het werk wezenlijk anders. “Wat normaal door de lucht gaat, doen we nu over de grond. Ze proberen bij Jan de Rijk nieuwe wegen te bewandelen om de zaak draaiend te houden.”

Heel moe

Alice is wel heel moe. “Hoofdpijn. Een piep in mijn oor. Ik kan me moeilijk concentreren en heb een korter lontje.” Het breekt haar op, de combinatie van ‘s nachts werken en overdag zorgen voor dochter Siarl. Om negen uur moeten ze via de computer contact maken met school. Dan heeft Alice maar een paar uurtjes bedtijd gehad. En omdat Siarl niet naar school of buitenschoolse opvang gaat, mist haar moeder de korte slaapjes overdag. “Soms is het op het werk wat ‘slapper’. Dan vragen ze wie die dag thuis wil blijven. Ik meld me dan altijd vrijwillig. Kan ik een beetje uitrusten.”

Hetzelfde bootje

Het is een ‘intelligente lockdown’ hoor je steeds. Hans vindt dat een goede aanpak van de regering. “Het is natuurlijk een trieste situatie, met al die zieken en doden. Maar Rutte is heel transparant. Waar ik wel moeite mee heb, is dat mensen zich niet altijd aan de maatregelen willen houden. Dat heeft te maken met de hele maatschappij van tegenwoordig. Die houding van: niemand gaat mij wat vertellen.”

Martijn vertrouwt erop dat de overheid het goed in de gaten houdt en in de hand heeft. “Ik bekijk het heel nuchter. Het is niet anders: we zitten met z’n allen in hetzelfde bootje. Dan kun je je wel zorgen gaan maken, maar dat helpt niks. Het is uitzitten en afwachten.”

Op stl.nl/corona vind je informatie en veel gestelde vragen over corona en je werk.