Op sleeptouw

In Beeld: vrachtwagenberger

Vrachtwagens die door pech of ongeluk stranden, moeten ‘naar huis’. Bergingsbedrijven klaren die klus. Het is specialistisch werk, waarbij veiligheid zwaar weegt.
TON maakt een rit mee met Henk van de Ven, berger bij Joh. v/d Zand in Waardenburg. Zijn eerste opdracht op deze maandag in juli is een defecte bakwagen ophalen in Rotterdam en afleveren in Amsterdam.

Wie: Henk van de Ven
Leeftijd: 47 jaar
Woonplaats: Boxtel
Beroep: bergingsspecialist
Bedrijf: Joh. v/d Zand in Waardenburg

Henk van de Ven houdt van het zware werk. “De lichte berging had ik wel gezien. Ik word niet meer zenuwachtig van een auto op de kop in de sloot. Een vrachtwagen bergen, daar komt veel meer bij kijken. Zeker bij ongelukken, als een wagen op z’n kant ligt. Je moet ook een beetje monteur zijn. Wanneer we een vrachtwagen of bus ophalen in het buitenland, moeten we hem transportklaar maken. Dat wil zeggen: zorgen dat we veilig en binnen de regelgeving van de vergunning kunnen afslepen. Dat is een heel gesleutel voordat je de weg op kunt.”

Het zware werk
Henk zit een jaar of veertien in de berging, bij verschillende bedrijven. Sinds januari dit jaar rijdt hij voor Joh. v/d Zand. Daar werkte hij ook al van 2015 tot 2017, in het gesloten transport: nieuwe en luxueuze wagens in trailers naar bijvoorbeeld fotoshoots rijden. Maar hij wilde het zware bergingswerk doen: vrachtwagens en touringcars. Henk maakte een uitstapje naar Van Eijk International Car Rescue, maar keerde begin dit jaar bij Joh. v/d Zand terug als bergingsspecialist op een zware bergingswagen.

Door heel Europa
Henk is van maandag tot vrijdag van huis. Gemiddeld legt hij per week 3.500 kilometer af. “We zitten door heel Europa. Ook veel in het voormalige Oostblok. Ik ben in de Oekraïne geweest, in Kiev. Dat heeft de meeste indruk op me gemaakt. Je gaat daar veertig jaar terug in de tijd. Oude, gedateerde voertuigen, wegen die slecht onderhouden zijn. Je bent een dag kwijt met stempeltjes te verzamelen om de grens over te kunnen.” Het is dit avontuur dat Henk trekt in zijn baan.

Snel schakelen
“Dit is geen standaard werk”, zegt Henk. “Niet iedereen doet het, niet iedereen kan het. Je moet stressbestendig zijn, snel kunnen schakelen, zelfstandig kunnen werken. En handig zijn. Kijk maar hoeveel gereedschap we bij ons hebben. Natuurlijk moet je er ook tegen kunnen dat je de hele week alleen op pad bent.”
Henk voelt zich lekker op zijn plek. “Het gaat erom dat je met plezier achter die ‘bijtring’ zit. Het is wel fysiek zwaar werk, in de regen, dan weer in de kou of extreme hitte.”

Balk onder de vooras
Een bedrijventerrein aan een binnenhaven in Rotterdam. In een loods vol allerhande handel staat een defecte bakwagen. Een medewerker rijdt de Mercedes Axor naar buiten. Daar maakt Henk de wagen transportklaar en koppelt hij de Axor aan de bergingswagen. Hij kruipt onder de cabine om de balk onder de vooras te bevestigen. Voor extra veiligheid gaat er een ketting omheen, die Henk aanspant. Vervolgens moet hij de aandrijfas demonteren. Anders zou bij het slepen de versnellingsbak kapot gedraaid worden. Die wordt immers niet gesmeerd als de motor niet loopt. Tot slot sluit hij de lucht aan en bevestigt hij de lichtbak met kentekenplaat. Al met al is Henk een uur bezig om de bakwagen ‘sleepwaardig’ te krijgen.

Eigen systeem
Bij dit karwei hangt Henk de wagen ‘in de boom’. De voorwielen komen dus van de grond. “Normaal gesproken draai je een sleepoog in de grill”, legt Henk uit. “Daarvoor hebben we bij Joh. v/d Zand een eigen systeem ontwikkeld, waarbij we op de bevestigingsplaatsen voor de sleepogen een VDZ-systeem aanbrengen. Vandaaruit kan een haak worden aangebracht, die je aan de ‘boom’ bevestigt. Dat gaat veel sneller. En nog een voordeel: we hoeven ons geen zorgen te maken over de aslast of over de hoogte van de te slepen wagen.”

Mooi team
Het team bij Joh. v/d Zand bestaat uit enthousiaste mannen. Ze zijn de hele week van huis. Ze zien elkaar elke maandagochtend bij een kop koffie. En elke vrijdagmiddag proberen ze op de zaak te zijn om de week af te sluiten met een patatje. “We hebben een heel mooi team, dat iets voor elkaar wil doen”, zegt Henk. “Er wordt veel gedold. Meestal ben ik de pispaal. ‘Henk’ ligt natuurlijk ook makkelijk in de mond. Vind ik niet erg. Dollen mag, maar als er gewerkt moet worden, zijn we bloedserieus.”

Overval
Henk en zijn collega’s komen op de vreemdste plekken. Dat is niet altijd zonder risico. Zelf is hij één keer overvallen, in 2016, in Zuid-Frankrijk. “Ik lag te slapen en werd wakker omdat ik het geluid van voorbijrijdende auto’s hoorde. Dacht dat ik het raam had open gelaten, maar het portier was open. En er zat iemand achter het stuur. Hij graaide in mijn spullen. Ik schreeuwen. Hij sprong uit de auto en ging er met mijn portemonnee vandoor. Ik in mijn boxershort en op blote voeten er achteraan. Heb als een gek gehold, over grind en door struiken. Ben een paar keer gevallen. Ik kreeg hem niet te pakken. Ik liep een aantal verwondingen op en moest in het ziekenhuis behandeld worden. Als ik tegenwoordig in Frankrijk overnacht, heb ik altijd een spanband tussen de portieren. Het gebeurt me geen tweede keer.”

Pietje-precies
Henk levert de bakwagen af bij Car Terminal in Amsterdam. In omgekeerde volgorde verricht hij dezelfde handelingen als bij het transportklaar maken. Het kost alleen beduidend minder tijd. Hulpstukken, kabels en gereedschap worden zorgvuldig opgeborgen. Het moet allemaal netjes op de vaste plek belanden. Wat dat betreft is Henk een pietje-precies.

Mensen vermaken
Zingen is Henks grootste hobby. “Daar kan ik mijn ziel en zaligheid in kwijt. Ik vind het leuk om mensen te vermaken. Sinds 1995 treed ik op. Ik heb het een tijdje professioneel gedaan. Dat werd op een gegeven moment te veel. Nu treed ik een aantal keer per jaar op. Ik zing Nederlandstalig repertoire: hits van Henk Dissel, John de Bever, John West en Frans Duijts. Ik zeg altijd: uw feest is pas een feest als Henk komt of is geweest.”

Henk zoekt vlam
‘Deveny’ staat er op het naambord middenachter de voorruit. Deveny is Henks dochter, die na zijn scheiding bij hem is blijven wonen. Zij is ook de reden dat hij een paar jaar geleden bij Van Eijck is gaan werken: hij wilde meer thuis zijn. Inmiddels is Deveny twintig en vindt ze het ok dat pa weer de hele week van huis is. “We zijn een heel hecht team”, zegt Henk. “Deveny gaat nog steeds een weekje met me mee, als ze vakantie heeft.”
Het was ook Deveny die Henk dit voorjaar aanmeldde voor ‘Trucker zoekt Vlam’. Het leidde uiteindelijk niet tot een nieuwe, vaste relatie. Maar wel tot veel grappen aan de maandagochtendtafel ‘op de zaak’.

Fotografie: Chris Pennarts