Op pad met de mannen van PreZero

Op pad met

Lekker buiten werken en iets moois doen voor de mensen

Vuil ophalen is een dankbare taak. Nicolas Khavugimana, Dimitri Jägers en Melvin Bontrop zijn dan ook trots op hun vak. TON rijdt een dagje mee met de mannen van PreZero om restafval in rolcontainers op te halen.

L: Dimitri Jägers – 53 jaar – woont in Beesd – werkt 3,5 jaar bij PreZero – is chauffeur/belader – was zelfstandig rij-instructeur    M : Nicolas Khavugimana – 40 jaar – woont in Woerden – werkt 4,5 jaar bij PreZero – was 2,5 jaar belader, is sinds 2 jaar chauffeur/belader                                                                                                                                                                                                        R: Melvin Bontrop – 19 jaar – woont in Utrecht – werkt 2 jaar bij PreZero via een uitzendbureau – is belader

06.45 uur: In de kantine van PreZero in Utrecht staan chauffeurs en beladers in de rij bij de koffieautomaten. Nog even een bakkie voor de werkdag begint. Nicolas Khavugimana haalt bij de teamleider zijn route en de sleutels van zijn vaste wagen op. Vandaag rijdt hij samen met collega Dimitri Jägers en uitzendkracht Melvin Bontrop naar De Ronde Venen. “Dimitri en Melvin weten de weg.

Het is een van hun vaste routes.”

07.00 uur: Tijd om te vertrekken. Nicolas loopt een rondje om zijn wagen om te controleren of alles in orde is. Melvin en Dimitri stappen de kraakperswagen van Nicolas in. Sinds twee maanden heeft Nicolas zijn eigen wagen. “Ik zorg ervoor dat de cabine schoon is, dat vind ik fijn.” Geroutineerd rijdt Nicolas het terrein af. De gemeente De Ronde Venen bestaat uit verschillende dorpen. Met 185 kilometer is het een van de langste routes van PreZero in de provincie Utrecht. Nicolas: “Halverwege moeten we terug naar Utrecht om te lossen.”

Nicolas heeft elke dag zin in zijn werk. “Ik heb veel baantjes gehad. Zo ben ik fietsenmaker geweest, heb ik in de zorg gewerkt en in de IT. Maar nergens had ik voldoening. Op weg naar mijn werk zag ik vaak zo’n vuilniswagen met twee man achterop. Dat wilde ik ook. Lekker buiten werken, iets moois doen voor de mensen.” Nicolas gaat aan de slag als belader en werkt inmiddels als belader/chauffeur. Hij is trots op zijn werk en wil hier zijn pensioen halen. “Voor mij geen gewoon transport. Dat lijkt mij saai. Hier moet ik de hele dag alert zijn en heb ik contact met mijn collega’s en mensen op de straat.”

07.30: De kraakperswagen rijdt Baambrugge binnen. De eerste rolcontainers staan klaar langs de smalle Rijksstraatweg. Dimitri stapt de wagen uit om de containers aan de wagen te haken. Met een druk op de knop op het bedieningspaneel op de wagen, worden ze omhooggetild en geleegd. “Onze kraak/perswagens mogen tien en een halve ton afval laden. Met een volle vracht zitten wij aan een totaalgewicht van 27 ton. In ons dashboard kunnen wij het geladen gewicht, het totaalgewicht en het gewicht per as aflezen.”

08.15: Nicolas draait zijn wagen een woonwijk in. Hij moet goed opletten: er zijn veel fietsende kinderen op de weg. Melvin en Dimitri lopen achter de wagen en legen de klaargezette containers. Beladers lopen per dag tussen de 15 en 20 duizend stappen. Het fysieke werk bevalt de drie mannen goed. Nicolas zit achter het stuur. “Als chauffeur moet je altijd opletten. Waar staan de containers, waar zijn mijn beladers? En dan al die weggebruikers die langs je heen willen schieten. Vergeet niet dat wij ook in smalle straatjes het afval moeten ophalen. Dat is heel nauwkeurig stuurwerk.”

Dimitri was viftien jaar lang zelfstandig rijinstructeur. “Ik wilde meer vrije tijd en genieten van het leven, want ik werkte zeven dagen in de week. Toen zag ik de vacature voor chauffeur/belader.” Wennen aan het rijden met een kraakperswagen hoeft Dimitri niet: “Als er maar een stuur en een gaspedaal op zit, komt het goed.” Hij ziet direct welke beladers het in zich hebben om chauffeur te worden. “Bij Nicolas zag ik dat hij een goede is. Hij heeft inzicht en stond meteen klaar om aanwijzingen te geven bij lastige punten op de weg. Zelf ben ik nu praktijkbegeleider van nieuwe chauffeurs. Dat vind ik hartstikke leuk om te doen.”

09.15 uur: Achteruit rijdt Nicolaas een dijkje op terwijl zijn beladers buiten de wagen aanwijzingen geven. “In het begin zat ik zwetend achter het stuur als ik achteruit een dijkje of een smal straatje in moest. Nu vind ik het leuk. We proberen achteruitrijden zoveel mogelijk te voorkomen, maar soms moeten we wel.”

09.30 uur: De vuilnismannen zijn in Abcoude. De kraakperswagen van Nicolas wordt voller en voller. De geur van het afval is in de cabine te ruiken. De mannen merken het niet. Volgens Nicolas komt dat omdat hij gefocust is op zijn werk. “Dan sluit ik mij af voor de geur. Na een tijdje ruik ik het niet meer.”

12.00 uur: Alle rolcontainers in Abcoude en omgeving zijn geleegd. De mannen rijden naar Utrecht, waar de kraakperswagen wordt gelost in ondergrondse containers. Na de lunchpauze vervolgen de vuilnismannen hun route. “Meestal zijn we tussen 4 en 5 uur klaar, maar vandaag wordt het zeker 6 uur. Het is een lange route. We hebben geluk met het weer: geen regen en niet te warm. Een heerlijke dag om te werken.”

Melvin werkt twee jaar als belader bij PreZero. Hiervoor was hij fietskoerier. “De eerste drie dagen had ik het zwaar, want je loopt de hele dag.” Als uitzendkracht zit zijn contract er bijna op. Melvin is nu bezig om zijn B-rijbewijs te halen, om daarna bij PreZero op te gaan voor zijn C-rijbewijs. “Ik weet al hoe je de wagen moet bedienen. En ik heb het voordeel dat Dimitri mijn vaste chauffeur is. Van hem leer ik veel. Ik heb het echt getroffen!”